gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

Bi iki hafta bu şekilde geçmiş, artık dersler not tutmalar başlamıştı. Ben zaten ÖSSliyim limit bile bilmem türevler integraller varmış, sanki çok bi gibmiş gibi gözüm korktu baya. Gidiyorum derslere ama ya transa geçip bilinçsiz bi şekilde not tutuyorum, ya da hocadan tırsa tırsa uyuyorum. Dersler dışında tanıdığım elemanlara takılıyorum ya da mal gibi kampüsü geziyorum. Neyse beyler bu sıkıcı kısımları atlıyorum. Derken bana yurt çıktı. Edirnekapı öğrenci yurdu.

babamın arkadaşı battaniye yastık mastık bi şeyler getirdi mağazasından. Ulan hayvanlığa bak ya beni tek başıma saldılar hadi git diye. Beşiktaş'tan 28’lere binersin falan dedi. Ailem zaten dönmüş memlekete. Ulan ne var zütürsen bıraksan. Sırtlandım 2 valiz bir de hurç. Binbir eziyet beşiktaş'a. Terler boşanıyor zütümden amk. Durağa vardım yurt edirnekapı. Bakıyorum 28 numara edirnekapıya gidiyor. Dedim heralde bu ama genede sordum şoföre. bin yüzüme bile bakmadı. Aklımı gibiyim, sorsana bi daha. Ne var utanacak. ilerleyelim bişeyler dedi. Zaten valiz maliz gibmiş belamı ilerledim. Ben de sağıma soluma sorarım dedim. Adamın birine sordum “Edirnekapı öğrenci yurduna gidecem abi bu gidiyor mu?” diye “evet evet Edirnekapı” dedi. Yurda gidiyor mu dedim “gider gider“ dedi pekekent. Halbuki giden araba 28T topkapı arabasıymış.

Son durak olduğunu biliyorum sadece. Neyse son durağa gelene kadar zaten yapacak bi şey yok. Şoför son durak diyince inecem. Amk otobüs boşaldı. Otobüs gitti gitti şoför “nerde inecen yiğenim“ dedi. Ön kapıya doğru gittim “abi edirnekapı öğrenci yurdu ne tarafta, nasıl gidecem” dedim. “Öyle bi yer buralarda bilmiyorum, hangi durakta dediler.” Dedi. Dedim son durak. “Yok yiğenim son durakta bi şey yok. Ama az ilerde bi yerde indiriyim seni surların dibinden gidince Vatan caddesine inersin. Orda vardı galiba.” Dedi. Galiba dedi amk. Beni indirdi dümbük ama in cin top oynuyor. Zifiri karanlık. Surların kenarında yatan tipler var. Sırtımda 500 kilo yük. Pestilim çıkmış zaten. Yürüyorum ama biri hop dese ruhumu teslim edecem. O derece zütüm atıyor. Ve nereye gittiğimi bilmiyorum adam sadece galiba dedi başından attı beni. Her an çantaları bırakıp kaçmaya hazırım ama mecalim de yok...

Neyse zaten o yıllarda o yurtta kalanlar kimden bahsettiğimi anladı ama ben reyizi ifşa etmemek adına çok karizmatik adını Haydar Kelle olarak değiştireceğim. Haydar kelle nev-i şahsına münhasır bir adamdı. Küfürsüz ve bağırmadan konuştuğu anlarda gayet düzgün bi insandı ve o kaba ve bizon görünüşünün altında ilginç bir entellektüel barındırıyordu. Her gün bir kitap okuyordu adam. Dile kolay. Ciddi ciddi okuyordu adam beyler. Hem de her çeşit kitap. Bu arada bizon mizon dediğime bakmayın severdim reyizi. reyizliğini sevmediğimi açık açık söylesem de...

rezerve panpa okucam

takipteyizz

Yere bıraktığımda “seni çok pis dövdürtecem oğlum” eziklemesini yapacak kadar bile nefesi yoktu binin. bi elini duvara öbürünü de karnına göğsüne de vurduğumdan ciğerlerine koyup, ağzını O şeklinde açıp salya akıta akıta öksürdü. O an olmasa da sonradan çok acıdım çocuğa beyler, ama şansını çok zorlamıştı. Ama yine de tüm sinirimi ona boşaltmasam belki de iyiydi, keşke biraz dövdükten sonra birileri çıkıp ayırsaydı, o artislenirdi benim sinirlerim o an olmasa da sonradan dinerdi elbet, 27 yaşına kadar sinirli kalamazdım ya heralde.

Evet beyler ilk aşk deneyimim bu şekilde sonlanmıştı. Üstümden abazalığı da çekingenliği ve ezikliği de atmıştım. Tabi ara ara ayrılmasa mıydık falan diye efkarlansam da, çok da derbeder değildim. Tabi güzel kızdı, beni de seviyordu ama oluru yoktu o işin. Geldiğim noktayı düşünürsek beyler iyi ki de olmadı.

Bu kadar yazabildim panpalar. Çok hızlı yazınca, pek de güzel olmuyor biliyorum ama idare edin. Daha sonra devam edeceğim beyler, yavaş yavaş hayatımı gibtiğim hatalara geleceğim ama o kısımları biraz kafamda da toparlamam gerek çünkü bu bir anlamda bir kendimle yüzleşme olacak benim açımdan.

Şimdilik kafanıza takılan, merak ettiğiniz yerler varsa ya da geçmişe yönelik anlatmamı istediğiniz bir şeyler yazabilirim.

bi 10 15 dk takılıcam beyler soru olmazsa yatacam. ilgi gösterip okuduğunuz için teşekkürler.

eyv panpa sen de sağol.

Keza öyle de oldu, eğildim ve kalktım ve yapıştırdım bine. (bu orta okulda tolga diye bi binten dayak yediğim de öğrendiğim bir numaraydı. Burnumu kırmıştı bin.) Tabi o yaşlarda bayıltıcı yumruklar atamıyorsun ama tam göz yuvasına oturttuğumdan ve elimin pek kemikli olmasından, gözü olay yerinde şişecek tahribatı almıştı. Boynunu kolumun altına alıp bi sürü seri yumruk daha salladım ama genelde kafasına ve alnına geldiğinden, muhtemelen benim canımı daha çok yaktı liseliden. Özlemin yarı çığlıkları eşliğinde bini; onun nefesi kesilene, benim takatim kalmayana, özlem de şiddeti kanıksayana kadar zumzukladım. (bu en attığım en iyi ikinci dayaktır beyler, yediğim çok daha fazla hikaye var tabi :d)

@245 başlığı yazdıktan sonra benim de dikkatimi çekti panpa. Algımızı gibmiş demek ki bu "selfie" modası.

devam bin

reserved

ayraç 251

Zeynep zaman zaman aklıma düşüyordu ama aradan çok zaman geçmişti panpalar. zaman geçtikçe sevdiğin gözünde kusursuzlaşıyor ve daha da ulaşılmaz hale geliyor. ve Ne yazık ki o kapı hep açık kalıyor beyler. O boşluk hiç dolmuyor. geçen Zaman sevileni kusursuzlaştırdıkça, o gönül boşluğunu da kapanmaz hale getiriyor. tabi ilk zamanlar bu ulaşılmazlık can yaksa da, zaman ilerledikçe imkansızlık hissi uyuşturuyor kalbi. Dolayısıyla acı ve heyecan ortadan kalkıyor. Ve istese de istemese de, o gün geliyor ve bir arayış başlıyor.

“rahatsız mı ediyor hanfendi?” dedi ağzını ayıra ayıra. gibtiğimin liselisi ben boylarda, çubuk gibi, gözlüklü mözlüklü bir binti, ne yüreği yedi de geldi çıktı karşımıza anlayamadım. O tarz durumlarda başkasıyla muhattap olmasına kızdığımı bildiğinden (evet varmış bende de biraz kroluk ama biraz kroluk iyidir beyler.) bi şey demedi. Ben de “tamam kardeş, bu bizim aramızda bi durum, biz hallederiz” dedim sakin bi şekilde. Sakin dedim çünkü kroydum ama hayvan değildim beyler, ben de belki birinin bi kıza zorbalık ettiğini sansam ben de müdahele ederdim. Ama bu yannanımın gidonu ben böyle deyince gaza geldi heralde, korktum falan sanıp da... Başladı yardırmaya “ nasıl ilgilendirmez ya, resmen taciz ediyorsun kızı” falan da filan... “kardeş, bu benim kız arkadaşım, kavga da ederiz, düzeliriz de, ters bir durum yok dedik, kişisel şovunu yaptın geç git artık istersen.” Dedim. ama Hala ses tonum düzgün seyirde beyler. Maçoluk var beyler eyvallah ama kızın yanında artislik yapmayacak, yanında kız olana da artislik yapmayacak kadar da insanlıktan, racondan anlıyorum.

Neyse özlem beni sınar gibi ufak ufak sesini yükseltmeye başladı, ben de bayağı sert tepki verdim öküz gibi. Bu sefer de ağlamaya başladı, arkasını döndü gidiyor... Şimdi orda ağlatıp gitmesine izin versem kendimi kaypak hissedeceğimden, gitmesine izin veremem. Ama tutmanın yolu da yok. Tabi kolundan tuttum, gitmesine izin vermemek için, korkmuştu beyler hissediyordum, sakinleştirmeye çalışıyordum haliyle. Biraz sakinleşti, ağlamayı kesti ama “bırak gidicem” “bi süre görüşmeyelim” triplerine girdi. Hakkaten bırakacaktım, tripte sıkıntı yoktu alırdım gönlünü derken dalyarağın biri geldi yanımıza.

takipteyiz kanks sen yaz beklıyoz