gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

Derken beklediğim kıvılcım çok eski bir dosttan geldi. ihsan taa ortaokuldan bir arkadaştı, dershanede de ara ara denk gelirdik. irtibatımız kopmamıştı. Msnden falan konuşuyorduk ara sıra. ihsan esasında fena çocuk değildi ama çok itici bir huyu vardı. “Farklı görünme ve davranma çabası” Gerçekten saplantı derecesindeydi. Sırf farklı olmak için “r” leri dili döndüğü halde söylemeye söylemeye söyleyemez hale getirmişti kendini. Sırf aykırı olmak için liberal demokrat partiyi savunurdu, puanı iyi olmasına rağmen daha düşük bir üniversitede güzel bir bölüm okumak yerine çok iyi bir üniversitenin gibko bir bölümüne gitmişti. hayatın her alanına bu takıntısını yansıtmıştı.

Hatta birinde dershanede 3-4 arkadaş anlaşmış, ihsana şaka yapmıştık. Her ne derse ana metni “çok sıradan” “bence herkes böyle düşünüyor zaten” tarzı cümleler kurduk gün boyu. Günün sonunda çocuk nerdeyse ağlıyordu beyler. O kadar takıntılıydı.

Neyse; ihsan yeni bir şey keşfettiğinden ve yardımıma ihtiyacı olduğundan bahsetti. Bahsettiği şey günümüzde hiç popülerliği olmasa da 2000li yılların başında epey bir kitlesi olan “forum” lardı. Bir forum bulmuştu ve oradakilerin çok karizmatik olduğunu düşünüyordu. Ama forum dediğiniz olay zaten bi avuç binin hatun düşürmek için kurduğu, birbirlerini pohpohlayarak popüler olduklar ve kendilerini tatmin ettikleri mekanlardı çoğunlukla. Bu ihsan bininde de az çok espiri ve farklı hava vardı ama arkadaşı yoktu ortamda.

Bana “rep” verirsin falan filan bi şeyler söylüyordu. Hiç kafam almamıştı amk. “rep” ney lan? Falan diyorum. Anlatamıyor da. Ikınıyor sıkılıyor. işte ben sana “account” aldım, hadi gir bi şeyler yaz. 250 msj atmadan “rep” veremezsin falan diyordu. Bi süre bi gib yazmadım ben. Bu gibik öyle hırs yapmıştı ki girip benim adıma yazıyordu zaten :d neyse bi süre sonra bana bozuk attı ve ” hatır matır” bir şeyler ağladı. “Tamam lan” dedim girdim yazdım bi şeyler. Sonra forumun jargonunu kapmış buldum kendimi.

Bu siteyi çeviren gibiklerin tayfasından çok daha güzel espiriler üretir olmuştum. ihsan da her yazdığımı alıntılayıp takunu çıkarırcasına gülüyordu ihtiyacım varmış gibi. Aynını benden de istiyordu tabi. Neyse bi süre bu bine istediği repi mepi verdim. Tatmin oldu baya. Sonra bi gün “olum admine şikayet ettim ikimizi de. Birbirimize rep kastırıyoruz itiraf ettim.” falan dedim. Bi tutuştu bu bin görmeniz lazım. Sanki babasını öldürmüşüm zütleğin. Salak salak konuştu falan “arkadaş değilmişsin” diye, ve yüzüme kapattı. Ulaşmaya çalışıyorum açmıyor. “eee giberim” dedim ben de saldım. Zaten forum morum sıkmıştı. En son yine vicdan yaptım, bu gibiğe forumdan msj atayım diye girdim. Bi özel mesaj gördüm. Bi hatundandı mesaj.

Sudan bi sebepten yazmıştı(okuduğum okulun ve bölümün nasıl olduğunu falan soruyordu) ama tanışmak istiyordu besbelli. Hatun avatar olarak kendi fotoğrafını kullanıyordu. Hep dikkatimi çeken güzel bi kızdı. Özlem gibi kumral ama bukle bukle saçlı, yine özlem gibi bembeyaz tenliydi. Fındık gibi bi burnu ela gözleri vardı. Balık etliydi biraz ama o kadar da olurdu. Benim avatar ise ilhan mansız amk :d herkesin nicki afilli afilli ingilizce nickler, dizi karakterleri, müzik gruplarıyken, benimki türkçe ve basit bir kelime oyunu espirisiydi, bence eziktim :d. Onca janjanlı binin arasından, ne bulmuştu da bana yanaşmıştı hiçbir fikrim yoktu beyler. Ama yalanım yok hem dibim düşmüştü hem de oltaya düşmüştüm çoktan.

Ama yavşama moduna geçmemiştim tabi. Öyle kolay kolay yavşayan tiplerden hiç olamadım da zaten. Bi iki sohbet muhabbet, güldürmüştüm hatunu ama tabi ben de bayağı etkilenmiştim. Hem de neyden mi etkilenmiştim beyler? Kız küfrediyordu. ilk kez bu tarz bi kız görmüştüm. Salak gibi de “vay lan kıza bak ne rahat, ne kafa kız” diye hoşlanmıştım. “Neyse burası kasıyor msn var mı?” lardan iki sokak ötede “cam aç” a varmadan fotoğraf yollamalar falan başlamıştı. Sonra ince mevzular açılmaya başlanınca demez mi “erkek arkadaşım var” diye.

Ne olursa olsun başkasıyla çıkan bir kızı ayartmak bana yakışmazdı hacılar. Tamam bir iradesizlik yapıp hafif yavşama moduna geçmiştim ama ne yapayım panpalar, toyduk daha. ilk kez böyle sanaldan bir hatun düşürme bölgesine girmiştim ve birazda ihsan binine hava atmak istiyordum. “noldu lan sabah akşam farklı olayım, beğenileyim diye kastın bin, bak ben 2 msj atıp hatunun kralını zütürdüm” demek istiyordum. Ama ne olursa olsun durulmanın zamanı gelmişti. Allah için öyle de yaptım. Foruma girmedim, hatuna da mümkün mertebe yanıt vermedim. Bi iki pffflı mesaj attı bana, çok sallamadım ve yılbaşı için Ankara’ya gitmeye karar verdim.

Odtülü panpalar 2. Yıllarını yaşıyorlardı ve eve çıkmışlardı. Liseden 3 arkadaşım 1 tane daha eleman alıp güzel bir ev tutmuşlardı. Ev bayağı şen şakrak bir öğrenci eviydi panpalar. Bi de bi kaç arkadaş daha benim gibi farklı illerden gelmişti. Zaman gayet güzel geçiyordu. Sabahları kaçak odtüye girip dart atılan cafede, açık büfeli restoranlarda falan “vay beee üniversite buymuş amk” modunda dolanıyorduk. Akşamları da rakıları biraları vodkaları eve seferber ediyor, sohbet muhabbet, müzik kafaları çekiyorduk 8-10 kişi. Zaman çok güzel geçiyordu panpalar. Ankara buz tutuyordu gerçi ama keyfimiz yerindeydi.

Neyse mehmet, kızın “aq” falan yazdığını görünce şaşırdı baya, onun da hoşuna gitti. “Vay anasını ne hatunlar var lan, ne güzelmiş muhabbetiniz" tarzı bi şeyler dedi. “Bölümden mi?” diye sordu. “Yok abi işletmeden” dedim. Utandım amk internetten tanıştık demeye, ezik bir bin gibi yalan söyledim en yakın arkadaşıma. Daha havalı oluyordu böyle işletme mişletme deyince. beni “ortamların adamı” sansın istedim sanırım. Öyle de oldu. Ne gibik bir binmişim beyler, kabul ediyorum. Sonra “neyse patron sen bu gece burda takıl, belli ince iş” deyip yatağını bana devretti ve gitti düşünceli panpam. Ben de alkolün verdiği gazla hem kıza yürümek istiyorum, hem de vicdan yapıyorum, arada kaldım. Derken derin mevzuları açtım. “Senin erkek arkadaşın nedir, necidir” tarzı, “mutlu musun?” tarzı, çift ayırmalık pusuda bekleyen bin soruları sordum. Garip garip yanıtlar verdi bana beyler kafamı karıştırdı. Daha önce söylediğinden farklı şeyler söylüyordu sanki. Detaya girmiyor, konuyu geçiştirmeye çalışıyor, sonra tekrar açıp aralarının iyi olmadığını falan anlatıyordu.

ayraç...

vay amk ben busaate kadar okudummu la. neyse panpa yazıyı okuduk devdıbını bekliyoz

@292 saol panpa teşekkür ederim. gerçi daha yaptığım mallıkları anlatmadım ama eyvallah.

Evet eskisi gibi değildik sanki ya da ben kuruntu yapıyordum görmediğimden. Derken 1 hafta sonra bu farklılıklar gittikçe derinleşti. Annem de daha iyi olduğundan geri dönme kararı aldım. Onu kaybettiğimi hissediyordum. Msjlarıma geç yanıt atıyordu, canımlar falan ara ara kesiliyordu, kaçıyor gibiydi benden. Sorduğumda ise “öyle bi şey yok bitanem” deyip geçiştiriyordu. Geri döneceğimi paylaştığımda ise “ gerek yok“ falan deyip iyice kıllandırdı beni. Ulan daha 1 hafta önce “gel artık” diye beni çelmeye çalışıyordu. Gitgide midem bulanmaya başlıyordu panpalar. Duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Neyse bilet almak için acentelere yürürken hayatımı giberten o msj geldi.

“Cebude çok özür dilerim, ben yapamıycam. çok denedim ama Seni sevemedim bi türlü. Daha 2-3 haftalık bi ayrılıkta bile bunları yaşıyorsak, hiç yapamayız bence. Sorun sende değil affet beni lütfen. Buna yanıt atma. Bitirelim.” Suratımı ateş basmıştı panpalar. Çocukken yediğim tokatlar hiç bir şeydi. Hemen aradım. Açmadı. Aradım yine açmadı ve yine ve yine... Sonra o aradı. Sesi buz gibi. Daha dün sevgilim diyen ses nasıl bu kadar yabancı olmuştu amk. “Öyle cebude arama artık ne olur, istemiyorum ben daha fazla.” Ben ezik ezik “ne oldu, niye oldu, nerden çıktı , daha dün böyleydi” falan ergen ergen isyan ediyorum. “sorun sende değil, ben böyleyim. Kimseyi sevemiyorum”klişeleri ve ardından “Ben seni çok seviyorum ama o anlamda değil” dedi.

ilk entriyleri okudum içim acıdı lan. benim çocukluğum da taktan geçtiydi hep böyle mi devam ediyo hikaye ona göre okuycam

@314 hayır kardeşim hep öyle devam etmiyor.

Bu sırada melisa sözde bana iyi davranıyor ve sadaka bağışlar gibi hayatında tutuyordu. Buna “ayrılığa uyum sağlayabilmen için yanında kalıyorum, aslında senin için en sağlıklısı görüşmememiz ama bi yandan da beni en iyi anlayan sensin, arkadaşım olarak kalırsan mutlu olurum ama gitmek istersen de seni anlarım” tarzı beni itin zütüne sokup çıkarırken ağzıma bir kaşık bal sürüyordu. Ben de salak gibi “belki çok iyi olursam geri birleşiriz” umudu taşıyordum gerçeği öğrenene kadar. Tabi aldattığını anladığımda direk sitemkar bir msj attım. Şimdi olsa ne mesaj atarım ne ararım ya da en fazla “sağlam kaltakmışsın” falan derim. Ama o zaman salak gibi “niye böyle yaptın?” diye sordum. Banker mahoya soran bilo gibi kandırılmaya hazırdım beyler. “Yanlış anlamışsın” derdi belki. “Çok boşluktayım ona sarıldım” gibi saçma sapan bi şey dedi. Evet beyler yaşı benden büyükmüş, melisa hayatındaki baba figüründen doğan boşluğu (evet babasını yeterli görmüyor) gerçek bir erkekle doldurmak istemişti 19 yaşında olmayan.

Hayatımı gibmişti bu msjlar beyler. Daha ne işim vardı amk. Atmadım msj falan. Her şey içimde patladı. Resmen benden daha iyi olduğunu düşündüğü birini bulmuş, fırsatı kaçırmamak için basmıştı bana tekmeyi. Bunun bu kadar açık ve net olduğunu anlayamayacak kadar salak değildim beyler ama kendime yediremiyordum ne yazık ki. Hata aradım durdum kendimde. Derken bir kaç gün sonra kaşınır gibi msj attı bi de bana. “iyi misin” diye. Ben de ver yansın ettim haliyle. ilk kez kendine bu denli tavırlı olduğumu görünce tırnaklarını çıkardı ve son darbeyi koydu panpalar. “benim derdim zaten bana yeter, gibtir git hayatımdan.”

başlığa yazdığın sefilliği tek ben mi selfie diye okudum *