gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

Babam etrafa hava atıp duruyordu, sanki kendi başarısıymış gibi. Dershane yerine çayocağına yollamaya çalışan kendisi değilmiş gibi... Üstüne bir de kaydımı satmaya çalıştı. huur evladı okul müdürü demiş ki, durumun iyi değilse hiç kaydettirme, burası kalbur üstü okuldur. Yedeklerden birine satalım kaydını sen de rahat edersin. Annem ortalığı birbirine katmamış olsa satacakmış, benim haberim bile olmadı.

Neyse zengin binlerinin arasında, kendime memur çocuklarından güzel bir arkadaş gurubu kurdum. Sabah akşam top peşinde geçti ortaokul. belediyespora seçmelere gittik. 10 arkadaş falan. Bi tek beni seçtiler. Gerçekten iyi de oynardım. Çok teknik görünmüyordum ama aşırı hızlı ve mücadeleciydim. Hiç estetik görünmeyen ama çok sağlam çalımlarım ve çok sade bir oyunum vardı. Topu kapar bi kişiyi ekarte eder sağlam bir pas verir ardından da mutlaka boş alana kaçardım. hocamla aram çok iyiydi. ortasahanın ortasını bana vermişti takılıyorduk idman maç falan okuldan artan zamanlarda. Ulan şimdi düşünüyorum da bir kaç talihsizlik yaşamasam o hırsla çok iyi futbolcu olurdum belki de. en kötü rizede eskişehirde falan oynardım lan belki.

Bir gün dediler ki şehrin en büyük takımından seni izleyecekler. Deli gibi oynadım o gün. 12 topa transfer ettiler beni :D hayatımın en mutlu günlerinden biriydi. Annem, benim oğlum dersini asmaz diyordu, babam yine her zamanki gibi gibko gibko konuşuyordu. Sırf beni çalıştırmak için...

Neyse yeni takımıma gittim ama yaş kategorim değişti, yeni yaş grubuma göre biraz cılız kalıyordum ama mücadelemle, hızımla, hırsımla arayı kapatıyordum. evin içinde dahi inik plastik topumla sol ayak falan çalışırdım. gecem gündüzüm futboldu. yarım sene böyle geçti. hocanın jokeriydim. Beni çok severdi, allah rahmet eylesin, ben de onu çok severdim.

Derken hocamız yaş gereği bıraktı. Yerine bizim komşu mahalleden bir huur çocuğu geldi. Tanıyordum şerefsizin evladını. iki oğlu vardı ikiz. Birine frank de boer diğerine ronald de boer forması giydirirdi. Saplantılı herifin tekiydi. O çocuklar gib gibi oynarlardı, cacık olmayacağı her hallerinden belliydi ama adam bi kere kafaya koymuş. Direk bu binleri aldı tabi takıma. Beni de hiç sevmiyordu oç. Direk kegib attı binini oynatmak için. Arada bir oynatırsa sağbekte oynattı, sağbeki de ben istemiyordum.

Her antrenman küfür küfür küfür... En son bi de niye faul yapmıyon amk evladı diye küfür bastı bana. zaten sürekli azarlardı temiz oynama, bas bileğine, kafaya kalkarken ayağına bas çimdikle tükür falan diye... Neyse ağlaya ağlaya çıktım ben maçtan. bin direk kovdu. Beni getiren hocamın haberi oldu tabi, araya hatır soktu adam soktu falan geri döneyim diye. Ben gururuma yediremiyorum ama o ara gençlerbirliği adam izlemeye geliyor falan diye bi söylenti var. bi göstersem kendimi hayatım kurtulur diyorum bir yandan. Bu bin bir daha forma yüzü göstermez onu da biliyorum. ama gelecek sezon başlayınca belki bi şekil girerim takıma, belki birileri girer araya falan diyordum.

Gittiğimin ilk günü iş hanının arka sokağında benim boylarımda bi çocuğu tuttu, sıkıştırdı. Sen benim kuzenime tokat atmışsın dedi. Ben yok mok derken beni susturdu. Çocuk yok abi valla ben tanımıyom ıonu falan diyor. Ben yalan mı söylüyom lan diye boynunu sıktı çocuğun sonra bana döndü ödeşeceksiniz. Sen de tokat at diye. Engin abi tokat atmadı diyom. At lan tokat diye bana bağırıyor. Yoksa ben seni dövecem dedi. Zoraki bi tokat attım. Daha hızlı at falan derken çocuk da hırslandı giberim lan sizi diye ağlaya mağlaya bana dadandı. ilk esaslı kavgam o oldu. bizi baya yorulana kadar ayırmadı. Halim kalmayana kadar dövüştüm o çocukla. Kafasını yere sürttüm baya. Hastalığı da atmıştım ufaktan güçleniyordum galiba. Hiç yemek seçmeksizin Engin abi ne derse 1-2 ay takıldık öyle türlü pgibopatlıklar yaptık.

Zırlaya zırlaya eve gittim. Bi dayak da babamdan yedim. "bi daha dayak yiyip eve gelmeyecekmişim". Ben hala zırlıyorum tabi. Benden büyüktü ama diye. Büyükse taş at o zaman sende dedi. Saldı beni evden gittim taş attım değmedi. Yakalayıp gene dövdü beni kafamı yere sürttü bin. Ben iyice hırslandım. Eve de gidemiyorum. Peder bey demişki bu çok süt çocuğu, hayatı öğrensin falan diye, beni çayocağına verdiler amk. 1-2 ay çalıştım orda benim emmioğlu benden 2 yaş büyüktür. o da çayocağında çalışıyordu. türlü binlikler biliyor. Beni resmen onun yanına staja verdiler.

başlık takip okurum bi ara

Her günümüz kabus gibi geçerdi. Okul bitsin diye her ders allaha dua ederdik.

Neyse hastaydım yine, ayakta duracak halim yok, dışarısı soğuk, üşüyorum , it gibi titriyorum ama yine kürdüm işte. Bu kaltaktan izin istedim sınıfta kalayım diye. Dinlemedi bile herkes dışarı dedi. Üstüne bi daha söylemeye cesaretim olmadı. gibtiğimi oyununu oynamaya eşleştirdi bizleri. Oyun şöyleydi beyler herkes ardarda domalıyor uzun eşekteki gibi. iki takım var. En öndeki velet topu mümkünse hızlı bi şekilde bacak arasından arkaya doğru yolluyor. Bu arada sınıf 70 küsür kişi uzunluğu siz tahmin edin. Neyse top en arkadakine gelince topu alıp en öne koşuyor ve son halkayken ilk halka olmuş oluyor, böyle böyle mesafeyi ilk bitiren bin topluluğu survivor memur binleri -kürtler binlerine karşı adasını kazanmış oluyor.

Annem hemen üstümü değiştirdi, doktora gittik. Niye bu çocuğu getirmediniz daha önce diye azarladı falan. Zatürre olmuşum amk. Annem Selo’dan bi de dayak yediğimi, sürekli dayak yediğimizi öğrenince rage %100 olmuş , insanlıktan çıkmış doğru okula gitmiş. Orda ne yaşandı, ne oldu tam bilmiyorum beyler. Bi iki kulak misafiri olduklarımdan hatırladığım kadarıyla. Kaltağa ağzına geleni söylemiş. Bi daha bi fiske vur bakalım diye de tehdit etmiş. Ondan sonra bana ne bir soru sordu kaltak, ne de dokundu. Sene sonunda da emekli oldu gibtirdi gitti.

Amcam aileme yardım etmek istiyordu ama bunu direkt yapıp hem onların gururunu incitmek istemiyordu, hem de benle yakınlaşmak istiyordu. Evet beyler benden bir tak olabileceğini sezen ikinci insan da amcamdı. Bu arada köy öğretmenimle mektuplaşıyorduk. Bana kitap yollamıştı hatta. "Pancarcı çocuk" kitabı o yaşlarda bi kütüphaneye bağışlamıştım başkaları da okusun diye. Şimdi biraz pişmanım aslında. Hatıra olarak kalsaydı keşke. Neyse kitapta benim gibi bir çocuktan bahsediyormuş, aynı onun gibi bir öğretmenden de. Yıllar sonra öğrendim bir kez daha duygulandım.

reserved.

Halam rahatsız olmuştu elbette. bir haftasonu gittiğimde amcan uyuyor hadi git gelme bu hafta diye yolladı beni. Mesajı almıştık elbette eşşek değildik. Annem de bi daha gitmeyeceksin dedi. Bu macera böylelikle sonlandı.

Daha sonra şehrin çok daha güzel bir kısmına taşındık beyler. Babamın bir arkadaşı, çok kral bir adam var. Bize bizim yaşadığımız şehirde sahip olduğu evi verdi beyler. Zaten kirayla uğraşamıyorum falan deyip. Kendi başka bir şehirde yaşıyordu. Bildiğin şehrin lüks sayılabilecek bir yerinde güzel bir apartmanda 3+1 eve taşınmış olduk. Adam 7 yıl bizden kira almadı. Şaka gibi. Sayesinde ilerde ev sahibi olduk.

Yeni mekanımız yeni gelişmekte olan bir yerdi. Etrafımızda çok bina yoktu ama bi ton inşaat vardı. Ama yaşıtım bi sürü çocuk vardı. Bizim sitedekilerle çok iyi anlaşmıştım. Ama okul yine uzaktı. ÇAmurlu ve yarım saatlik bir yol. Servise para yoktu çünkü önlüğüm bile başkasının eskisiydi. Hani artık kira vermiyorduk ama para biriktirmeliydik.

Babam beni diğer amcamın yanına çay ocağına çırak diye peşkeş çekti. Hayatımızı kurutmaya yemin etmiş gibi, ne çalışıyor ne bize bir lokma yediriyordu. Ben ilkokul 3. 4. sınıfta 20 kilo falandım. üfleseler uçardım. züt kadar boyum vardı. Anam hastaların takunu pisliğini temizlerdi asgari ücret bile alamadan (taşeronun allah bin türlü belasını versin.) o paraları bize yedirmez biriktirir, biriktirir sözüm ona iş kurardı.

Bu arada çay ocağına verilme sebebim de komiktir. Mahallede maç ediyoruz. Aşağı apartmanın kapıcısının çocuğu var bizden 2-3 yaş büyük, şerefsiz omzu koyduğunu gibip atıyor, kimse de dokunmuyor buna, herkesi geçip geçip gol atıyor. Benim de kanıma dokundu. Zaten yeni yeni oynamayı öğrenmişim. sürekli bundan top kapıyorum, ya da çalım yesem bile peşini bırakmıyorum. Bu bin topu kaptırınca ya bileğime vuruyor ya çelme takıyor. 1 yaptı 2 yaptı. 3. de ben de ona vurdum. Oç dönüp karnıma bi geçirdi zumzuğu. nefesimi kesti yığıldım kaldım 10 15 saniye.

Neyse işte sınava 1 aydan az var. annem dedi ki oğlum biraz çalış, kazan gitmezsen de gitme. Gittik bana son 5 yılın çıkmış soruları kitabını aldık. Oturdum onu hatmettim 10 15 günde.