gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

cebude adın ne reel de

bi tahminin varsa özelden yaz panpa.

panpa yazdım bak bi

devam ediyoruz

devam panpa

reserved

reserved

panpalar bir bukle daha devam edeyim. yarın sabah erkenciyim.

O yaz çok güzel geçti. Arkadaşlarım hiç artislik etmezler tabi de ben yine de yanlarında ezik hissediyordum, onu yenmiş oldum. Artık ben de üni başlıycaktım. Mehmet zaten her zaman olduğu gibi destekleyiciydi kardeşim benim. “Meslektaş olduk olum işte”. “Senle çalışacaz ilerde” falan diye... Mehmetlerin egede sade bir tatil bölgesinde, güzel bir yazlıkları vardı. Toplam 7 kişi gittik oraya. Tahmin edeceğiniz gibi bizim odanın elemanları+1 sevdiğimiz arkadaş daha. Sabahları 10 küsür yumurta kıraraktan, öğlenleri bazen karpuz ekmek, bazen pilav ayran, bazen makarna, bazen de mangal... Öğlen 7 kişi sahile bi inerdik aileler kaçacak delik arardı. A7 diyorduk kendimize Abaza 7’li. Temiz aile çocuklarıyız ama yine de yemeklerine şap atılarak 3 yıl zaptedilmeye çalışılmış potansiyel coşkunlardık. Akşamları bira sohbet, gündüzleri deniz, dinleniş derken. Bu benim ilk ve en güzel tatilim oldu. Arkadaşlarımın ufak tefek hatun olayları oldu ama benim aklım fikrim hep zeynepteydi.

Ailem mutlu ve gururluydu. Hep birlikte geldik istanbul'a. Kayıt mayıt kendi göbeğimi kendim kestim tabi. Babamın arkadaşları vardı, eski dostları onlarda kalıyorduk. Henüz yurt çıkmamıştı bana yedektim. O iş elbet hallolacaktı. Planım ise hazırlık okumak ve 1 seneyi kendime tatil ilan etmekti. Ailenin de bi sıkıntısı yoktu buna dair. Çünkü hem hazırlık okuyup ingilizcemi geliştirmemi istiyorlardı (ingilizceyle aram iyi değildi) hem de 1 sene dinlenme fikri anneme de cazip geliyordu. Babamdan da ses seda çıkmama sebebini çoook sonraları öğrendim panpalar.

Şöyle anlatayım panpalar. Annem çok güçlü karakterli ve işini layığıyla yapmaya önem veren bir insandır. Girdiği her ortamda sevildi hep. Hastanede temizlikçilik yaptı, hala görüştüğü 3-4 tane hemşire arkadaşı vardır. Arkadaşlık demişken evet kelimenin tam anlamıyla... Doktorların muayenehanesinde çalıştı hala araştığı en az 2 3 doktor vardır. Okuldan öğretmenler falan. Gerçekten çok güzel bir çevresi var. Ben üni. Kazandığım gün bana burs vereceğini söyleyen 4-5 tane insan varmış yani. bir iki burs da baba tarafından eş dosttan ayarlanmış, üstüne küçük amcam da birşeyler koyunca 2005 yılı için ayda neresinden baksanız 1500 lira para geliyormuş. Üstüne kredi var 100 + ibb 60 70 falandı yanlış hatırlamıyorsam. Tabi benim ayrı bir hesabım yok. Bunların hepsi babamın hesaba yatıyor. Yani babamın okulun 5 sene olacak olmasına sıcak yaklaşması tamamen duygusal.

var mı takip eden bu arada?

Ama panpalar gerlin görün ki, benim o paralardan hiç ama hiç haberim olmadı. Ben saf gibi yurdun parasını yatırıyordum, akbil parası, yemek parası, arada arkadaşlarla dışarı çıkarsak falan bi nargile margile içerdik, iki bira içerdik onların parası falan yani bi öğrencinin çok da ezilmeden yaşayabileceği minimum civarlarda harcıyordum. Çoğu zaman 300-400 lirayı geçmiyordu masrafım + kredi+ ibb bursu geçinip gidiyordum. Yani babamın hesapta kalan para en az 1000 liraydı aylık. Annem garibim tabi arada diyordu, “sakın çekinme çek para, parasız kalma oralarda, sana burs yollayanlar var” diye

de ben hiç bu kadar yüksek bi para olduğunu bilmiyordum. Annem de geleceği için biriksin gözüyle bakıyordu. Ama tek bir hatamız vardı, o para yanlış hesapta birikiyordu.

Neyse panpalar hazırlık atlama sınavları ve kur belirleme sınavları yapılıyor bizim okulda. Normalde ikisi aynı sınavmış 60 üzeri alan atlıyor. Altında alanlar ise aldıkları puana göre A B C kurlarına giriyorlar. Ben de ders saati fazla olmasın diye A ya da B kurlarından birine girmek istiyordum. Ama hazırlığı atlamak da kesinlikle istemiyorum. Neyse gittim girdim sınava. Bi 5 10 soruyu mantıklı bir şekilde yanıtladım. Geri kalanını şekilli şekilli salladım optik okuyucuya. Minimum süre biter bitmezde kağıdı verip çıkmayı planlıyorum. Gözetmen isteyen çıkabilir dedi. Gittim koydum kağıdı masaya. Kadın demez mi “kur belirleme sınavı ayın bilmem kaçında.” “Bu değil miydi?” diye saçmalarken ben düşündüm, alıp elinden silsem mi diye. Sonra dedim nereye tutturuyon lan 90 tane sorunun 50 sini. 6 sorudan birini tutturamamışsın...

Sonuç bi geldi panpalar hazırlığı geçmişim. Böyle işin taa ak diyorum. imkanı yok arkadaş. Bildiğin bir şeyler dönmüş. Tahminime göre hazırlık kapasitesine göre fazla öğrenci gelince, hazırlık okuyanları geçirmiş oldukları yönündeydi. Ulan ben saplantı haline getirdim hazırlık okuyacam diye. istememin bir sebebi de 1 e başlarsam, millet hazırlık okuyup gelmiş birbirine kaynaşmış olacak, zaten memlekete yabancıyım, gib gibi kalacam ortada büyük ihtimalle, çünkü istanbullularla pek anlaşamıyordum. kayıtta falan hissetmiştim.

Neyse koştum gittim hazırlık başkanının odasına. Kafamda kuruyorum işte şöyle derim böyle derim diye. Ama kafam kurmadığım, içerinin ana baba günü olacağı. Bi girdim, ağlıyor yalvarıyor millet sınırdan kalmışım geçirin diye. En az 5 10 kişi var. Kadın senin ne vardı dedi. Ulan utana sıkıla anlattım. Millet haklı olarak tip tip baktı bana. Adamlar geçmek için gelmiş, ben şımarık gibi beni bırakın diyorum. Ama tabi haklı noktalar, etkileyici noktalar buldum oralardan giriyorum. “hiç ingilizce bilmiyorum, hazırlığı geçersem ingilizce derslerini geçemem.” Dedim. Kadın “hazırlıkta da bi şey yok zaten.” Demeye getirdi lafı resmen. “Hiç ingilizcen olmasa geçemezdin” dedi sonra da. Ulan ne desem yutmuyor kadın. En son bi de tehdit etti. “Buranın hazırlığı zordur, geçemezsin sonra, geçmişken bölümüne git” dedi. “Ben 1 sene dinlenmek dil öğrenmek istiyorum” dedim. “iyi git o zaman bölümünde 1 sene kal, artık bizle bi ilişkin yok, geçmişsin, geçmiş olsun.” Dedi ve konuyu kapattı .

Neyse her işte bir hayır vardır dedik bölüme gittik. Ders seçim haftasıymış, hiç ilgim yok benim. Mimarlıkta asistan olan bi akrabamız varmış ona ulaştık. geldi. iyi bi ablaydı. Güzel güzel tavsiyelerde de bulundu. Derslerimi seçtik ve gitti. ilk iki hafta okula gidiş çok sancılı oldu, istanbulu da bilmediğimden 2-3 saatim yolda geçiyordu. Bi de liseden ilk çıkış ürkeklik de var, gitmezsem kalırım, kalırsam atılırım, geç kalırsam hoca takar korkusunadan, sabaha doğru 4 gibi uyanıp yollara düşüyordum bazen. Ama hiç sevmemiştim ne okulu ne istanbulu, ne de istanbulluları. Yurtta da kalmadığımdan sosyal ortamım yoktu. Okuldan eve, evden okula. Çoğu derste farklı adamlar. Zaten kalabalık. Millet de birbirini bi yerlerden tanıyor. Kimsenin tanışma niyeti yok benle. Ben ama insanlarla tanışma, kendimi kabul ettirme konusunda çok da çekingen sayılmam. Tamam kızlarla ilgili hiç tecrübem yok ama zibilyon tane kardeşim vardı.

Kendime yakın hissettiklerimle sohbet açmaya çalıştım. Bi kaç dingil geçtikten sonra bi iki kafa çocuk buldum. istanbullularmış. Sohbet muhabbet hoş gidiyoruz falan. Ulan çocuğun hakiki tayfası gelince zütü bir dönüyor bana, sanki ben hiç yokmuşum olmamışım, daha demin anlattıklarıma katır gibi gülmemiş gibi. 4-5 istanbullu çocukla tanıştım hepsi aynı binliği yaptı. Ne bi arkadaşlarımla tanıtırayım, ya da gideyim halini hatrını sorayım yooook. Ananızı avradınızı gibeyim dedim o gruptan uzaklaştım ve ilk gözlemlerimle söylüyorum, bursalılar ve adanalılar adam çıktı. Daha sonradan istanbul da dahil çok farklı illerden bi ton arkadaşım oldu gerçi...

Bi iki hafta bu şekilde geçmiş, artık dersler not tutmalar başlamıştı. Ben zaten ÖSSliyim limit bile bilmem türevler integraller varmış, sanki çok bi gibmiş gibi gözüm korktu baya. Gidiyorum derslere ama ya transa geçip bilinçsiz bi şekilde not tutuyorum, ya da hocadan tırsa tırsa uyuyorum. Dersler dışında tanıdığım elemanlara takılıyorum ya da mal gibi kampüsü geziyorum. Neyse beyler bu sıkıcı kısımları atlıyorum. Derken bana yurt çıktı. Edirnekapı öğrenci yurdu.