gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

“Ulan görünce tanır mıyım?“ “Yanlış kıza gitmiyim lan rezil olurum” “Beğenir mi beni?” “yoksa bu neymiş böyle aq, der gider mi?” o zamanlar yoktu tabi ama “harun abi midir lan yoksa?” diye binbir düşünce birbirini kovaladı. Derken uzakta onu gördüm panpalar. Karşıdan gülümseyerek bana doğru geliyordu. Her şey ama her şey beklediğimden çok daha güzeldi beyler. Boyu benden 5 cm falan kısaydı. Kilo ile ilgili hiç bir problemi kalmamış taş gibi olmuştu ve Barney Stinson reyizin söylediği gibi “şişman olmayıp da şişmanlık takıntısı olan, altın tepside” bir afete dönüşmüştü. Saçları çok uzun ve ipek gibiydi. Gözleriyse beklediğimden çok daha güzeldi panpalar. Açıkçası yine bende ne bulmuştu böylesine güzel bir kız, anlamamıştım.

“El mi sıkışıcaz, yanak değdirmeli bayram öpüşmesi mi olucak” çıkmazını yaşarken, sokuldu ve sarıldı bana. “Hoşgeldin bitanem, iyi ki geldin” dedi. Ulan çok güzel kokuyordu saçları. Tüm gün elele dolaştık panpalar. Her şey çok güzeldi. Sanki daha önce hiç ilişkim olmamış gibiydim. Aklım bir karış havadaydı. Çok kabaca ve hayvanca olacak belki panpalar ama hani o ilk kez elele tutuşunca bile çavuşta hareketlenme olur ya. ilk öpüşmede falan, zor durumda kalırsınız. işte ben onların hepsini özlemle atlattım sanıyordum ama öyle değilmiş. melisa çok ayrı bir heyecandı. Tabi tüm bunlara rağmen karizmamı korumalıydım. Çünkü elimde bir tek bu vardı.

Çok sık buluşamıyorduk panpalar, yerler uzaktı ve zaman sıkıntımız vardı. Hem de o öss’ye hazırlanıyordu ve ben aklını çelmeyen düşünceli ve sorumlu bir damat adayı olmalıydım. Evet panpalar ailesine ve en yakın arkadaşına hemen benden bahsetmişti. Arkadaşı da forumdandı ve zaten beni seviyordu. Bu arada ihsan binine, “bak sen şekilden şekile girdin iki kezban bana rep versin diye ama ben hatunun kralını zütürdüm gibik” diyesim vardı ama bunu sadece içimden söyleyecek kadar efendi bir bintim. Neyse melisa babasına ve abisine bile benden söz etmişti ve çok şaşırtıcı bir biçimde kabul görmüştüm.

Hiç alışık olmadığım bir aile yapısı vardı panpalar. Çok rahatlardı o konularda. Babası sadece tanışmak istiyordu o kadar. Abisi çok daha rahattı. Arada ufak tefek kavga ettiğimizde falan beni tutuyormuş hep, öyle derdi melisa. Öyle böyle 1 ay bitmişti panpalar. ilk öpüşmeler, dış ortamlarda totomuz dona dona sevişmeler, sinemalar falan hep geride kalmıştı. Ve bu arada ben ilk öpüştüğü erkektim. Sanki dünyayı yaratmıştım amk. Tüm bunlar yaşanırken günlerim bomboş geçiyordu panpalar. Diğer üniversitelerdeki panpalarıma gidiyor, evlerinde ya da kaçak olarak yurtlarında kalıyordum. Melisa ile akşamları mutlaka msnde aşkımızı taze tutuyorduk. Sohbetlerimiz çok iyiydi panpalar. Hatta bi de “godtower” oynuyorduk. ( http://www.godtower.com ) Ulan belki çok gibko görünebilir yaptığımız iş, ama hakikaten zeki bir kızdı. O zamanlar oyunun çözümüne ulaşmak da öyle kolay değildi. Her gün 1 2 bölüm geçiyorduk. Çok zevkliydi. Gerçekten tam kafama göre bir kızdı panpalar.

Derken tam finaller haftasında kötü bir haber aldım. Annem zor iş şartları yüzünden, kas yırtılması yaşamış omzunda ve bayağı kötü olmuştu panpalar. Apar topar gittim. Zaten sömerstır yaklaşıyordu ve ben 2. Vizelerin bi çoğuna girmemiştim mallığımdan. Finaller de o sebepten pek gibimde değildi. Annemin o hali çok ama çok koymuştu bana panpalar. Kolunu kaldıracak hali yoktu. Teyzem gelmişti neyseki yanındaydı. Annem ısrarla “git kuzum derslerinden geri kalma” dese de ben gibi gitmemiştim. Şerefsiz gibi yalan söylemiştim finaller bitti diye de. Melisa ile pek sık görüşemiyorduk o ara. Annemi hastaneye, mr a falan zütürüyordum. Sürekli yanında oluyordum. Neyse annem 1 hafta içinde daha iyi oldu panpalar ama ben yine de onu bırakmak ve hemen dönmek istemedim. Ne olursa olsun benim her şeyim o. Bi kız için bırakıp dönersem, adam demem kendime. Neyse melisayla konuşuyorduk falan ama çok kısa tabi. Msjlar aşkımlar canımlar aynen devamdı ama bazı farklılıklar seziyordum panpalar.

Evet eskisi gibi değildik sanki ya da ben kuruntu yapıyordum görmediğimden. Derken 1 hafta sonra bu farklılıklar gittikçe derinleşti. Annem de daha iyi olduğundan geri dönme kararı aldım. Onu kaybettiğimi hissediyordum. Msjlarıma geç yanıt atıyordu, canımlar falan ara ara kesiliyordu, kaçıyor gibiydi benden. Sorduğumda ise “öyle bi şey yok bitanem” deyip geçiştiriyordu. Geri döneceğimi paylaştığımda ise “ gerek yok“ falan deyip iyice kıllandırdı beni. Ulan daha 1 hafta önce “gel artık” diye beni çelmeye çalışıyordu. Gitgide midem bulanmaya başlıyordu panpalar. Duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Neyse bilet almak için acentelere yürürken hayatımı giberten o msj geldi.

“Cebude çok özür dilerim, ben yapamıycam. çok denedim ama Seni sevemedim bi türlü. Daha 2-3 haftalık bi ayrılıkta bile bunları yaşıyorsak, hiç yapamayız bence. Sorun sende değil affet beni lütfen. Buna yanıt atma. Bitirelim.” Suratımı ateş basmıştı panpalar. Çocukken yediğim tokatlar hiç bir şeydi. Hemen aradım. Açmadı. Aradım yine açmadı ve yine ve yine... Sonra o aradı. Sesi buz gibi. Daha dün sevgilim diyen ses nasıl bu kadar yabancı olmuştu amk. “Öyle cebude arama artık ne olur, istemiyorum ben daha fazla.” Ben ezik ezik “ne oldu, niye oldu, nerden çıktı , daha dün böyleydi” falan ergen ergen isyan ediyorum. “sorun sende değil, ben böyleyim. Kimseyi sevemiyorum”klişeleri ve ardından “Ben seni çok seviyorum ama o anlamda değil” dedi.

ilk entriyleri okudum içim acıdı lan. benim çocukluğum da taktan geçtiydi hep böyle mi devam ediyo hikaye ona göre okuycam

Ulan hayatımda bu kadar çok koyan bir laf daha işitmedim ben. Hemen ezdim kendimi beyler salak gibi. Tipimden şüphe ettim, maddi durumumdan şüphe ettim, karakterimden şüphe ettim. Bi türlü yediremedim kendime. Bi türlü de kabullenemedim durumu. Sanki bir şeyler yapıp onu yeniden elde edebilecekmişim gibi geliyordu. O yüzden ezik bir bin gibi işi orda kestirip atmak yerine yeniden yedek klübesine oturdum. Evet beyler silik bir bin gibi “arkadaş kaldım” Çünkü daha dün benimdi. Yarın da yeniden benim olabilirdi.

@314 hayır kardeşim hep öyle devam etmiyor.

Hem yeni duruma alışmaya çalışıyordum, hem de acıdan kıvranıyordum beyler. Ağlıyordum, zırlıyordum. Bi türlü nedenini anlayamıyordum. Derken 3 gün sonra çok acı bi şekilde anladım panpalar. msn de nickininde 1 hafta sonrasının tarihi ve kalp vardı. içime öyle bir kor düştü ki beyler anlatamam. Daha bana “kimseyi sevemiyorum, ayrılalım” diyeli 3 gün olmuştu. Tahmin ettiğiniz gibi beyler, ben de birilerinin yedeğiydim ve oyundan alınmıştım. “Ulan mert de mi gerçekti” “bu yeni bin kim” “böyle bir kaltaklığı nasıl yapar” “o başkaydı ama evlencektik” falan diye binbir ruh haline girdim. Hayat zehir olmuştu panpalar. Yemeden içmeden kesilmiştim. Ama tek merak ettiğim şey vardı. “kimdi bu bin?”

“ulaaaaaaaaaan!” dedim bi an. “Sakın ihsan olmasın, ne olur ihsan bini olmasın” diye. zütüm tutuştu ve forumu kontrol etmeye başladım. Saplantılı bir ruh hastası gibi şüphelileri saptadım ve herkesi en ince ayrıntısına kadar inceledim ve adamımı buldum sonunda. Çok şükür mal ihsan değildi. yannan kafasından biraz zeki bir tipti ama eleman. Yabancı bir müzik grubunun adını sahiplenmiş kendini onlar kadar karizmatik sanan, poz verebilecek kadar ancak elektro çaldığını düşündüğüm ezik bir binti. Ya da ben öyle olmasını istiyordum panpalar. Kolay değil aldatılmak.

Bu sırada melisa sözde bana iyi davranıyor ve sadaka bağışlar gibi hayatında tutuyordu. Buna “ayrılığa uyum sağlayabilmen için yanında kalıyorum, aslında senin için en sağlıklısı görüşmememiz ama bi yandan da beni en iyi anlayan sensin, arkadaşım olarak kalırsan mutlu olurum ama gitmek istersen de seni anlarım” tarzı beni itin zütüne sokup çıkarırken ağzıma bir kaşık bal sürüyordu. Ben de salak gibi “belki çok iyi olursam geri birleşiriz” umudu taşıyordum gerçeği öğrenene kadar. Tabi aldattığını anladığımda direk sitemkar bir msj attım. Şimdi olsa ne mesaj atarım ne ararım ya da en fazla “sağlam kaltakmışsın” falan derim. Ama o zaman salak gibi “niye böyle yaptın?” diye sordum. Banker mahoya soran bilo gibi kandırılmaya hazırdım beyler. “Yanlış anlamışsın” derdi belki. “Çok boşluktayım ona sarıldım” gibi saçma sapan bi şey dedi. Evet beyler yaşı benden büyükmüş, melisa hayatındaki baba figüründen doğan boşluğu (evet babasını yeterli görmüyor) gerçek bir erkekle doldurmak istemişti 19 yaşında olmayan.

Hayatımı gibmişti bu msjlar beyler. Daha ne işim vardı amk. Atmadım msj falan. Her şey içimde patladı. Resmen benden daha iyi olduğunu düşündüğü birini bulmuş, fırsatı kaçırmamak için basmıştı bana tekmeyi. Bunun bu kadar açık ve net olduğunu anlayamayacak kadar salak değildim beyler ama kendime yediremiyordum ne yazık ki. Hata aradım durdum kendimde. Derken bir kaç gün sonra kaşınır gibi msj attı bi de bana. “iyi misin” diye. Ben de ver yansın ettim haliyle. ilk kez kendine bu denli tavırlı olduğumu görünce tırnaklarını çıkardı ve son darbeyi koydu panpalar. “benim derdim zaten bana yeter, gibtir git hayatımdan.”

başlığa yazdığın sefilliği tek ben mi selfie diye okudum *

Milena’dan finish him yemiş başsız tavuk gibi dolandım durdum o gün beyler. Tek kelime daha etmedim ona elbette. Aklımı fikrimi her şeyimi yitirmek istedim. Ona dair her şeyi unutmak... Duramadım evde. Atladım döndüm istanbula. Öyle ağır geliyordu ki panpalar ne içmek faydaydı ne de uyumak. Unutamıyordum yediğim kazığı. Ne aldatılmayı ne de gibtir edilmeyi bi türlü hazmedemiyordum. Kimseye de anlatamıyordum. Ne diyeceklerdi ki zaten? “Boş ver beolum sana kız mı yok, zamanla geçer, hem internetten kız bulursan böyle olur aga” diyeceklerdi tabi. Bi de gözlerinde gibtiri yemiş bir gavat olacaktım hepsi o. Kimselere diyemedim panpalar. “Ayrıldık işte, yürümedi” dedim.

@321 daha önce bir arkadaş daha aynını sordu panpa. Hayır başlığın sahibi olarak ben bile arada öyle okuyorum :d gibeyim selfisini gibti attı algımızı. Popüler kültürün dıbına koyayım.

haklısın neyse hikayen okumaya değer gerçekten tebrik ederim devam nerde kalmıştın.

Günlerim ızdırap içinde geçiyordu panpalar. Herkesten ve her şeyden uzaklaşıyordum. Okulu unutmuştum artık. halbuki 1 dönemlik haytalıkla yetinecektim gerçekten de. Kimse neden 1 dönem uzattın demezdi çünkü zaten hazırlığı atlamıştım panpalar. Ama ikinci dönem gelip çattığında ben enkaz gibiydim. ciddi ciddi salak gibi ölmeyi düşündüğüm anlar oldu. Ama hayat gerçekten çok ironik. Benim için hayatta kalan annem için hayatta kalmalıydım. En azından bu kadarını borçluydum ona. Ama yaşanmıyordu böyle birşeyler bulmalıydım kafamı dağıtacak. Bir şeyler... O şey belki uyuşturucu olmadı ama beni onunkadar bağımlıya çeviren başka bir şey oldu panpalar. "internet ve oyun bağımlılığı." Evet gibik bilgisayar oyunlarıyla gün geçirir olmuştum. ÖZellikle "dota" vazgeçilmezimdi.

@324 teşekkür ederim.

Panpalar bugünlük bu kadar yazabildim. Sorular varsa her zaman sorabilirsiniz. Yoksa yarım saate falan yatmayı planlıyorum.