gececi tayfasına özel sefil bir hayat hikayesi

Ama tabi o kadar da ayrıcalıklı değildim. Bana haksızlık yapılsa Murat abi ağızlarına sıçardı belki ama ben haksızlık yapsam benim de ağzıma sıçardı, o ayrı konu. Onun gözünde bir saygınlığım vardı, efendi düzgün çocuktum. Kendine denk görürdü beni. Odalarına giderdim çay içerdik dama oynardık tartışırdık. Bi gün bile ezmedi beni. Delikanlı adamdı. Şimdi düşününce Ramiz dayı gibiymiş amk :d

Bu arada anne tarafım yörük beyler. Annemle babam büyük bir şehirde tanışıp evlenmişler yani annemin memleket başka. Benim kimlikte de orası yazıyor. Doğu yazmasın demişler. ilerde sıkıntı çekmeyeyim diye. Soran oldu mu memleketimi orası diyorum ben de. Orası deyip durmayalım hatta dalpipi diyelim adına. Büyük bir ilin küçük bir ilçesi.

Ömrümde oralı hiç kimseyle tanışmamıştım ben.
Sınıfta nerelisin dediler, dalpipiliyim dedim. Çocuğun biri sırıttı.
-Hadi lan ordan
- Valla öyle. Niye öyle dedin ki?
-Olum şu gördüğün 7 kişi dalpipiden geldik biz.

Vay amk dedim. Şansın bu kadarı. Ömrümde dalpipi dışında dalpipili biriyle karşılaşmamıştım. Yani şehir olarak yakındı buraya gerçi ama küçük bir ilçe, hiç aklımın ucundan bile geçmezdi. Kimliğime falan da baktı ipneler yalan mı söylüyor diye, sevindiler baya. Ben de sevindim lan. Ulan öyle ya da böyle kendimi oralı hissetmesem de insan gurbet elde hemşerisine nasıl sarılıyormuş anladım. Ben onların odada kalmıyordum ama hep okul saatlerinde beraberdik.

Derken yeni yatakhane açıldı. Artık odalar 6 kişilik olacaktı. Seçin arkadaşlarınızı geçin yeni odalarınıza dediler. Dalpipililer olarak kura çektik 6 kişi seçmek için. Şanssızım amk 8 kişiden 6 ya giremedim. Okul bana random oda atadı. Ranzaları dolapları bile bize taşıttı amk okulu. Tabi haliyle lise3 ve 2 leri de biz taşıdık. Benim dikişler hala duruyordu. Kendi eriyen dikişlerdendi aldırmayacaktık yani ama henüz iyileşmemiştim o yüzden ağır taşımaya korkuyordum. Bizim dalpipililer kral elemanlardı. hiç lafını bile etmeden benim eşyaları da taşıdılar.

1.katı 1'lere 2yi 2'lere 3ü 3'lere vermişler. 3.katta tek 1. Sınıf vardı o da bizim odaydı. Gittim odadaki çocuklarla tanıştım. A sınıfındaydı 5i de. Hataydan gelmişler. Ağır cemaatçilerdi. gibine bakmaya bile günah derlerdi. gibe bakmak günah, taka bakmak günah, küfür müfür zaten günah, zütünü sağ elinle temizlemek günah, ayakta işemek günah, tuvalette konuşmak günah, odaya sol ayakla girmek günah, otuz bir günah, ilahi dışında müzik dinlemek günah, kadın görmek günah. Her bi gib günah. “Ağzına sıçıyım” demek yerine “ağzına kırıyım derlerdi :d Kötü niyetli çocuklar değillerdi ama hepsi de birer küçük misyonerciklerdi. Abi olmak için yanıp tutuşuyorlardı.

Bu sebepten abilerden öğrendikleri tüm şakirt ayartma taktiklerini üzerimde deniyordu ipneler. Bu arada 2-3 hafta olmuştu ve ben Yılmaz abiye gitmemiştim. Bu ipneler bunun farkına da varınca yoğun bir ısrar başladı. Niye gelmiyon ki? Falan diye. istemiyorum diyorum. Niye istemiyon diyorlar. Diyemiyorsun işte be dıbına koduklarım herkes sizin inandığınız şekilde inanmak zorunda mı diye. Her sabah 5 kişi sabah namazına kalkar, sevabı daha çok oluyor diye cemaat halinde kılarlardı. Müezzin bi şeyler okurdu. Duran isimli çocuk imam olurdu hep. Her sabah uyanırdım. Neden namaz kılmıyon diye çok sorarlardı. Alevi olduğumu söylememiştim.

Hiç huzurum yoktu beyler odada. Arada bir de dinci nöbetçi olurdu yatakhaneye. O zamanlar tam işkenceydi. Sürekli odalara gelir dini sorular sorardı. Bana sormasın diye dua ederdim. Sabah 4 te kaldırır mıntıka temizliği yaptırır sonra da namaz kıldırırdı. dediğim gib Alevi olduğumuzu söylememiştim beyler. Adamlar öyle şeyler söylüyorlardı ki aleviler hakkında mideniz bulanır. yok ışık kapanınca anasını bacısını gibiyorlarmış. yok yıkanmıyorlarmış. hepsi vatan hainiymiş falan.

Ameliyatlı olduğum için kılmıyorum diyordum ben de mecbur. O yüzden eğilip kalkabiliyor olmama rağmen eğilip kalkamıyor gibi davranmam gerekiyordu. Çok gibik bir durumdu. Şimdiki aklımla niye saklamışım amk diyorum ama çocuktuk işte, dışlanmak hor görülmek kolay değildi. Adı solcu ismi diye sürekli hakaret gören, çattıkları çocuklar vardı okulda. Onlardan olmak kolay değildir beyler. Şimdi düşünüyorum büyük kaypaklık yapmışım kendimi gizlemekle ama çocuktuk işte. Zordu hayat. Gerçi aleviyim diye bana bi şey yapsalar, cem abi en kötü ihtimalle kuytuda köşede yakalayıp hoşaf ederdi bunları hatta kendi dediğine göre kamyonla adam getirirdi gerekirse ama, başıma bela almak istemiyordum.

O sebepten zamanla değişmeye başladım. Ben bile farketmiyordum ama gruba uyum sağlamalıydım. Ramazanı da ilaç içiyorum ayağına atlattım. Sen de niye tutmuyorsun bin demeyin beyler. Bir şey içinizden gelmiyorsa onu sırf etraf ne der diye ya da herkes doğru bu diyor diye yapsam ne anlamı olur ki Allahı mı kandıracağım. Ben iyiliğe inanırım, iyiliğe ve kardeşliğe giden yol kimi için islamdan geçer, kimi için başka yollardan. Önemli olan iyi bir insan olabilmektir. Ben iyi bir insan olarak bu dünyadan ayrıldığımda allah yürüdüğüm yolun yanlış olduğunu söyler de beni cezalandırırsa o da benim borcumdur, ben öderim. Ama onlar sırf doğru yoldayım deyip de bütün yolları hor görerek her türlü huur çocukluğunu yapanlar işte bence asıl günahı onlar işliyorlardı.

Pgibolojim iyi değildi beyler. Ramazan özellikle çok etkilemişti beni. Bitmiş olmasına rağmen dışarda bi yerde yiyip içerken huzursuz hissediyordum. Cemaatin ısrarı da boğuyordu beni. Önce ısrar sonra özendirme, sonra tekrar ısrar. Ama direndim gitmedim. Beni zorla sızıntı dergisine abone etmek istiyorlardı. Ulan 5-10 milyon la haftayı geçirmeye çalışırdım onu da biriktirir yol parası ederdim hatta. Onların haftalıkları en az 50 milyondu. Dergi zaten odada var dediğimde de "olum mesele dergi değil, mesele hizmete yardım." derdi binler. Fakirsen cemaat zaten seni kucağına almak ister beyler. Fakirsen sana ev verir, dershane verir. karşılığında tertemiz beynini ister. Ben hiç gitmedim abi evine. O konuda çok net durmayı başardım, çünkü biliyordum oraya paçamı bir kaptırsam bir daha kurtulamazdım. Keza bir çoğu da kurtulamadılar, kurtulmak da istemiyorlar tabi.

Şehre otostopla gider gelirdik. Ayda bir eve gidebilirdim falan. Bi internete gidip de counter oynadğımız zamanlarda özgür hissederdim kendimi. Gökhan özenler, girmişti o yıllar hayatımıza, sordum namın vermişlerdi pala remzi demişlerdi , yalnız kalacaksın günün birinde diyordu göksel, farkuk k vardı. Şebnem ferah sigara dumanı, falan derken cranberriesle, red hot chili peppersla tanımıştım. Ama işin garip yanı beyler gerçekten de Ahmet kaya çoğu ülkücünün gizli sevdasıdır. Yurdun çoğu ahmet kaya dinlerdi ve söylerdi.

Derken annem bendeki değişimi farketti. ayrılıp Düz liseye gitmek de kötü, insan kendine yediremiyor niyeyse. sanki bi tak olmuşum gibi :d Anadolu lisesi geri alsa koşa koşa dönerim de artık o hakkım da yok. Derken Anadolu lisesinde en iyi arkadaşım olan mehmet hayatımı değiştirecek bir şey söyledi bana. O benden az bir şey düşük net yapmıştı ama ön kayıtları bekleyip komşu şehrin fen lisesine gitmişti. Burda boş kontenjan var cebude istersen bi araştırayım belki buraya gelirsin dedi. Evet beyler gerçekten de mümkündü böyle bir şey. Ne kadar sevinmiştim anlatamam. Tamam dalpipililer çok kral çocuklardı onları çok seviyordum ama o dünya beni boğuyordu.

Araştırdık 3 şartı sağlamam gerekiyormuş
1-Gitmek istediğim yerde boş olacak (var)
2-en son girenden daha fazla puanım olacak (fazlaydı)
3 ve en zoru ailemin o şehirde olduğunu ispatlayan bir ikametgah ile -burası kolaydı- zor olan “yurtta kalamaz ve ailesinin yanında kalması gerekiyor” kanaatine varılacak bir heyet raporu. “altına işiyor” ya da “pgibolojisi bozuk”

Elbette erkekliğe tak sürmedik beyler. Altına işiyor da neymiş, Pgibopat raporu alınacaktı. Babam gelmişti şehre, beni okuldan aldı. Bindik dolmuşa gittik devlet hastanesine ama nasıl söyleniyor. Düzgün yapsaymışım da direk kazansaymışım öbür liseyi falan da filan. Klagib babam dedim takmadım kafaya. Gittik pgibiatri ana bilim dalımıdır nedir her ne taksa. Başhekimlerini bulduk. Babamın kulakları da pek duymaz. Taramalı tüfek gibi durumu anlatıyor. işte çocuk ameliyat oldu da bizim yanımızda kalması gerekiyor, tedavi olması için, falan filan, şudur budur. Adam dinliyor gibi karşımızda sessiz duruyor. Derken kalktı babamın tam karşısına dikildi, parmağını yavaşça babamın burnuna bastırdı. Şaşırdık ikimizde. Herhalde deli mi değil mi diye test yaptı diye düşündük sonradan. Şimdi anlat gözlüklü dedi babama. Adam bildiğin deliydi beyler. Bizi gibine bile takmadı.

Reservetullah

Torpil yok para yok gib gibi kaldık yarım sene, uğraştık ama binbir çile ile ancak alabildik. O kısımları geçiyorum ama Benim okul çoktan yalan olmuştu. Fen lisesinde 4 kötü nottur beyler. Benim için öyle değildi tabi :d neyse rapor da ayarlandı okulun 2. Yarısının başında yeni okuluma gidecektim. Sonunda kurtuluyordum amk memleketinden. Ama dalpipililerden ve murat abiden allah razı olsun diyordum. Son günümde dalpipililer beni toplanıp havaya falan attılardı. Çok güzel ayrıldım. Beyler o şehrin sınırlarından çıktığım anda sanki gri olan gökyüzü açıldı, anılarımda hep böyleymiş gibi hissederim. Özgürlüğüme kavuşmuş gibi.

Bu kadar yazdım beyler sonra devam ederim, kalın sağlıcakla.

takipteyim panpa devam et mutlaka

panpa takipteyim devam et

Bu arada yeni hatırlıyorum beyler, o sıra ayrılmaya çalıştığımdan herkesin haberi olmuştu tabi. Bi kız vardı memleketi gerçekten de gitmeye çalıştığım şehir olan. Duyar duymaz o da rapor almaya çalıştı. Babası zengindi gitmiş direk almışlar raporu. Gideceğim okulda da 1 ya da 2 boşluk var mehmet de emin değil. zütüm atmıştı. Kızın allahtan puanı yetmemişti de gidememişti. Dünya başıma yıkılırdı öyle bir şey olsaydı. Herhalde lise terk ya da şakirt detected olurdum şu an.

Futbol hayatım bitmişti beyler. Ciğerlerim bildiğin sönmüştü. iki dakka koşsam hemen nefes nefese kalıyordum. Ki ben günün 8 10 saatini koşarak geçiren bi tiptim. Bu bana ağır koyuyordu. Hala da koyar. Rüyalarımda sahada olurum ama hep çok zayıf görürüm kendimi. iki adım öteme top atamam, adam yanımdan geçer tutamam. Topu sürmek için ayağımdan açarım yakalayamam falan, kısacası nihat’ın ikinci beşiktaş macerasındaki gibiyim rüyalarımda hep. Tekniğim zaten çok iyi değildi, belki paslarım iş yapardı ama onla da anca sınıf takımına girerdim.