gelecekteki hayatım ve inandığım şeyler üzerine,

sırf ahirette cezalandirilmamak için arapça öğrenmek zorunda olmak çok anlamsiz. sonucta musluman olmak icin gerekli seylerden biri namaz kilmak ve arapça sureleri ezberlemeden namaz kilamiyorsun.. islamin 5 şartından biri de hacca gitmek ve bu da hiçbir anlam ifade etmiyor benim için, neden mekke medineye gitme gereği duyalım ki, arabistana gitmeden veya arapça öğrenmeden, anlamini bilmediğimiz arapça sureler ezberlemeden bir şeyler yapamaz miyiz ? bu yüzden müslümanlık, bana mantıklı gelen bir seçim değil. hayatıma yön veren şeyler olduğuna inaniyorum fakat yukarılarda bir yerlerde mi içimizde mi yoksa sadece kafamdaki soyut bir şey mi, tanrı dediğim şey vicdanım mı aslında ? bunları düşünüyorum çünkü seçimlerimi hep vicdanımı rahat ettirecek şekilde yapiyorum, yapmadigimda bir şeyler illa ki ters gidiyor. uyuyamiyorum, hayatim darmadagin bir hale geliyor. bence vicdan, içimizdeki ilahi bir şey. peki biz nasil yaratildik, sanirim agnostiğim bu konuda.. evet evet inancım için agnostik-deist bunlar arasında diyebilirim. yani gökten indirildiği söylenen din kitaplarina inanmiyorum, inanamıyorum çünkü mantığım almıyor. ayrica neden gök ? belki tanri gökte degil neden gökte olduğuna inaniliyor ki. o donemin sartlarinda astronomi gelismedigi icin belki de gökyüzü hakkinda cok sey bilinmediginden orda olduğuna inaniliyordu ? neyse, yaratici var mı bilmiyorum ama olması daha rasyonel geliyor sanki nedense, bu yüzden deizme de yakın olduğumu söyleyebilirim ama agnostik olduğumu söylemem daha dürüstçe olacaktır sanırım. eğer tanri yoksa da bildiğim bir şey var, vicdanim rahat olduğu zaman iyi hissettiğim ve bence en önemlisi de bu, iyi hissetmek. tanri yok dediğimde vicdanen biraz huzursuz oluyorum ama agnostik olmak kötü etkilemiyor beni. hayatimiza etki eden bir şey var ama bizi yaratan şey de o mu yoksa bu bir enerji mi bir varlik mi tanri mi bundan emin olamiyorum. ahirete inanacak olsam da kuranda anlatılan hali ve cennete gitmek için yapılması gereken şeyler bana mantıklı gelmiyor, bundan sonra başka bir hayatımız daha olacaksa bile bize anlatildigi sekilde olduguna inanmiyorum. Hayatın eğer sonu varsa ve ahiret diye bir yer yoksa, yaptıklarımızın ödülünü ve cezasını dünyadayken alacaksak, o zaman içim nasil rahat edecekse, nasıl yaşayınca rahat uyuyabileceksem öyle yaşamalıyım. ama gerçekten yaşamalıyım, öyle bir yaşamalıyım ki...

Edit: telefondan yazdığım için u ü i ı falan takılmayın onlara. Özet geç bin diyecek varsa hiç okumasın, ciddi konu yorum bekliyorum.