gececi tayfa bir gelin bir şey sormak

panpa şu finalleri de bir atlatayım ondan sonra kesin kararımı vereceğim ailemle de konuşup.. gerçekten çok sağolun tşk ederim adam insan yerine koyup dinlediniz dalga geçmediniz.. ben bu konu da gerçekten kararsız ve hassasım çünkü.. anlayışınız ve yardımcı olmaya çalıştığınız için sağolun arkadaşlar valla fikirlerimi olumlu yönde etkilediniz..

@45 sabahçı kahvesine döndü olm burası.

gececi mi kaldı dıbınakoyim. saat 5.

@43 heh anladın sonunda panpa ya, böyle düşünmen gerek, yoksa hangi mesleğe girersen gir, ağlanacak bişey var zaten, sanki bu okulu bırakıp ne okuyacan ama duygusalsan inanıyorum verimli bi öğretmen olursun, elindeki fırsatı kaçırma hacı, millet onu da bulamıyor.

@42 aslında siz haklısınız panpa.. bir gün ağlarım iki gün ağlarım üçüncü gün onlar için ağlamak yerine bir şeyler yapmaya çalışırım.. yani böyle düşünüyorum.. bu var olan korku da zamanla geçerse başka derdim kalmayacak gibi..

sadece bu nedenle okul bırakılmaz panpa çok değil çalışmaya başladıktan 1 yıl sonra alışırsın. artık normal gelmeye başlar sana herşey. yıllarca hergün sınıfa girdiğinde ağlicakmısn ? tabiki hayır bu da bi iş olucak en nihayetinde senin için. onlara yardımcı olmayı sevdiğin içinde başarılı olursun zaten.

@40 panpa çok sağol gerçekten içimi rahatlatıyorsun.. daha 1. sınıfım ailem dışında pek kimseden destek görmüyorum bu konu da herkes sen yapamazsın okunur mu o bölüm hayatına yazık sana yazık beceremezsin öğrencilerine yazık.. bir ton laf ediyorlar e haliyle ben de etkileniyorum.. ama bir yandan da biliyorum ki türkiye de.. bu bölümün açığı çok engelli arkadaşlarımız çok onların eğitimcisi yok.. hep işte senin gibi gönüllülerle yürütülmeye çalışılıyor işler.. tüm bunların yanı sıra okulum da iyi şimdi bırakıp başka bölüm okusam pişman olabilirim.. tabi burdan konuşmakla olmuyor bu bak dklardır konusuyoruz ama yine de kafam karışık..

@40 canım kardeşim bayım, kişiden kişiye durum değişir ama yanlış düşünüyorsun, sokakta hergün aynı dilenciyi görmüyorsun ki,farklı dilenci görüyorsun, bende şimdi sokakta başka bi engelli gördüğümde bi garipsiyorum ama sınıftaki öğrencilerime o kadar alışmışımki bana gayet normal geliyorlar, yani sınıf ortamı, hergün bulunduğun ortam çok farklı olacak.

@33 panpa bilmiyorum bay mısın bayan mı.. ama hani bilirsin bizler daha duygusal varlıklarız yapı itibariyle.. ve beni tanıyanlar nasıl böyle herşeye ağlayıp saatlerce üzülebiliyorsun felan diyorlar.. yani demem o ki.. normalden fazla hassas bir insanım yapı itibariyle.. ama alışmak denen kavram tabi çok başka bir olay. ama mesela.. ben sokakta her dilenci gördüğüm de ağlıyorum.. sürekli dilenci gördüğüm halde bu duruma alışamadım.. aynı şeyi yarın bir gün öğrencilerim de de yaşarsam.. hem benim o kadar yılım çöpe gidecek vasıfsız biri olacağım hem de yardıma ihtiyacı olan bir çok insan bu yardım dan mahrum kalacak..

@1 sayın meslektaşım duygularına hakim olamıyorsan bırak git zaten. duygularının kendisine yön vermesine engel olamayacak zayıflıkta kişiliğe sahip birinin yapabileceği iş değil.

@37 canım kardeşim 1 gün kitlenir kalırsın 2 gün,en fazla 3 gün, diyorum ya,alışkanlık olayı var,sen şimdi işin içinde değilsin diye öyle geliyor sana bence.

@29 panpa bu mesleği yapan bir kaç tanıdığım var işte onlar da senin gibi düşünüyor güçlü olmalısın onları görünce oturup ağlamak yerine yardımcı olmaya çalışmalısın diyor.. haklılar da zaten.. ben de yardımcı olmak istiyorum ama diyorum ya bir tane öyle engelli bir insan görsem direk kitleniyorum.. belki diyorum yeniyim alışınca geçer bu duygusallık diyorum ama bir yandan da alışamazsam diyorum yol yakınken döneyim diyorum..

@3 erken boşalmış

@1 hangi okul panpa? meslektaşız.

@30 panpa bana da dediler, gitme sen ne anlarsın engellilerle çalışmaktan, senin yapacağın iş felan değil, hakkatende öyleydi diyorum ya,benim engellilerle uzaktan yakından alakam yoktu yani ama sen dışardakilere aldırış etme, kendini en iyi sen tanırsın, bence denemelisin, işin içine girince her şey bambaşka oluyor, alışmak denen bir kavram giriyor işin içine, alışınca zaten sabırı da öğreniyorsun, özveriyi de öğreniyorsun, duygusallık bi yerden sonra arka planda kalıyor zaten,her gün her gün allahım bu insanlar niye böyle, yazık felan gibi düşünceleri unutuyorsun artık, onlarıda normal bir insan olarak görüyorsun,ki zaten hepside normal insanlar. öyle işte, anlatabildim mi acep.

yiyemeyeceğin yannanın altına yatma bence

seviyosan git konuş bence

@28 panpa bazen bende senin gibi düşünüyorum diyorum içlerine girdikçe alışırım felan diye ama annem dahil bir çok yakınım sen yapamazsın bu iş için uygun değilsin çok yıpranırsın felan diyorlar.. e haliyle benim de kafam karışıyor.. ama yapmak istiyorum bu işi.. ama dedim ya korkuyorum..

bu meslek konusunda duygusal olman seni üzüyorsa mutsuz oluyorsan ve engelli kardeşlerimize fayda sağlayamayacağını düşünüyor olman bile eksi bir olay panpa. ben derim ki yol yakınken sen dondur bir düşün sağlıklı karar ver bu işte nereye kadar giderim diye bi kafa yor herşeye rağmen istiyorsan bi destek al ve daha sağlam olmaya bak bir öğretmenimin eşi engelli çocukların okulunda öğretmendi o da ziyaretlerine gittiğimde oradaki eğitimi anlaşmalarını hal ve hareketlerini gözlemlediğimde anladım ki hem sabır, özveri ve doğallık gerekiyo duygusallığa yer yok bu meslekte. ruhsal olarak beyin olarak güçlü olacaksın duygusala bağladınmı yapamazsın.. içini karartmak istemedim fikirlerim ve orada gözlemlediklerim bunlar panpa.. iyi düşün derim...

@27 hıh sorun bu işte zaten, çalışırsan görürsün duygu felan kalmıyor zaten,ben türkiye'deyken, engellilerle çalışmam diyordum, sonra bi deneyim dedim şimdi 7 ay oldu, alıştım, alakam olmamasına rağmen, bende böyle bi işte çalışmayı düşünüyorum artık, sandığın kadar zor değil.