gececi piçler hikaye var gelin

evet panpalar. bir hikaye var, anlatacağım. kendi başımdan geçenler diye kimseyi kandırmak niyetim yok, bir hikaye, tamamen uydurma. çol hikaye anlatmışlığım vardır, ama hep ingilizce klavye kullandığımdan, türkçe yazınca yavaş oluyor ve millet hadi hızlan diyor, daha hızlı diyor, sanki gibişiyoruz burda amk. Evet, boyle yazacagim, ingilizce klavyesiyle ne kadar turkce yapabiliyorsam, o kadar. Bi de, fazla hizli yazamayacagim, cunki bazi notlar aldim, o notlara bakaraktan uyduruyorum, copy paste degil. Neyse hadi, bir kac dakikaya basliyorum. kimsenin reserve almasini beklemeyecegim, giblenmezsem umrumda bile degil, giblenirsem de ne ala. neyse hadi, basliyorum bir dahaki entrydan.

konu ask ama oyle romantiklik falan degil, enteresan olaylar falan iste, cok uzun da olmamasi lazim, ne cikarsa artik.

ozet: hikaye iste, bildigin hikaye anlatcam

anindan gelen edit: nickimden de belli oldugu gibi, azeriyim, turkcemde bozukluk olursa anlayisli olun lan

dün senin telefonun öldü. evet, telefonun öldü. hep insanlar ölmez ki, telefon numaraları da ölür. hayatında çok fazla numaralar unutacaksın. ehliyetinin numarası, bir arkadaşının ayakkabısının numarası, bir zamanlar aldığın maaşı, araba pilakaları, yerden aya kadar olan mesafeni, doğup büyüdüğün şehirin nüfusunu ve b. bir tek bu beş numaradan başka. beş rakam, onun sesi ve telefondan gelen menekşe kokusu...

@2 am züt meme yok panpa, gibtir git sen en iyisi

Ben, sen, bir de tabii ki o. ha, bir de telefon var. her şey arkadaşım tolganın düğününde başladı.

düğünde semih içkini eline aldı ve konuşmasına başladı:

biz beş arkadaştık. ben, arif, tuncay, emre, tolga ve kaan. hepimizi bir bir fethettiler. evet, işte yanlarımızda oturan kızlar birer fatihler. evde çoluk çocuk, resmen yıktılar lan bizi. şimdi de tolgayı kaybediyoruz. tabii ki de bunlar hep şaka, gençlere mutlu olmalarını diliyoruz hepimiz. ama bu içkiyi emrenin şerefine içeceğiz. içimizden bir o kaldı bekar. emre, sağ ol, sağlıklı kal, güvercin ol, kafeste kalma. şerefe!

meclis bitmişti, biz 4 arkadaş, dışarı çıktık. saat çok geçti, ama az bi yürüyelim dedik. arkadaşlarım 3ü de karılarıyla kol kola, bense yanlız. kaanın karısı selcan aniden bana dedi ki: emre, neden evlenmiyorsun? bi problemin falan mı var? burda yabancı yok, anlatacağın bir şey vardır illaki de. yani, kız istesen sana kız mı yok. hepimiz seni iyi tanırız, altın gibi bir çocuksun, çalışıyorsun, paran da var, aklın da var. şimdi saymaya başlasam bitmez iyi yönlerin, de, niye evlenmiyorsun?

ben de, bos verin beni, siz keyfinize bakin, insallah bana da bi kismet cikar, cikmazsa da cikmaz. hayat bir tek evlenmek degil ki, dedim

selcan da, saka maka, ne zaman senin dugunune gelcez? senin duyununde soyle guzelce bi eglenmek ne zaman kismet olacak? dedi

ben de, daha uzak gelecekte selcan, acelem yok benim dedim.

Selcan da, bu gevezelerin laflarina inanma, diyerek kocasi kaana sigindi ve soyle devam etti, aile hayatini cehennem mi zannediyorusun? oysa hic ogle degil. eve geldiginde sevdigin bir karin, cocuklarin, sonucta ailen bu senin, bundan daha guzel ne olabilir ki? dedi

arif girdi araya, kendine yakisir bir bayan ariyor adam, diyerek

ben de, gegik olsun diye, tamam, evlenecem, dedim. ama bir sartim var, kizi hemen simdi, bu saat icinde bulacaksiniz, dedim

su saatte sana nerden bulalim normal kizi. bulsak bulsak evlenilmeyecek birisini buluruz, dediler. hem, kim bulsa bu isin sorumlulugu onun ustune kalir, kim yapar ki boyle bir deliligi.

hatirlamiyorum ama, arkadaslardan biri dedi ki, soyle bir fikrim var. iste onde bir telefon var. o telefona gidecegiz ve herkes bir rakam soyleyecek. o rakami arayip sansimizi deneyecegiz. hem bununla, kimse sorumluluk tasimak zorunda kalmaz, sansimizi da denemis oluruz.

akilli bir fikirdi, ama bana uymazdi. hem bu saatte birisini aramak, buyuk ihtimal kufur edip kapatirlardi. ama yapacak bir sey yoktu, herkes bu fikri begenmisti. gittik telefona, her kes bir numara soyledi. 29045 numarasini aradik iste.

5 saniye kadar bekledim, sonra kimse cevap vermeyince hemen kapattim. kimse cevap vermedi, dedim. hem bu saatte kim telefona cevap verir dedik, ve konunu degistirdik. sonra her gece oldugu gibi, yapayalniz evime gittim

evde kendimi cok yanliz hissettim. canim gibildi, bi an kendimi cok yanliz bulmustum. sanki hep boyle olmamis gibi. disari cikmaya karar verdim. ciktim disari, gece gece sehiri gezdim dolandim, bir az deniz kenarina gittim, sigara ictim, bi bira actim, artik gece gece sehirde ne yapilirsa. birden o numarayi hatirladim.

en yakindaki telefona gittim ve numarayi cevirdim. gece saat ikiydi. tam bir cilginlikti yaptigim. birden telefondan cevap geldi. bir kadindi sesiydi gelen.

@21 tamam, gibmiyorum, oku

- evet
- merheba
- merheba. kimsiniz?
- benim. sizinle tanismak istiyorum.
- tanismak icin bir az gec saat degil mi?
- Hayir, kesinlikle! Az once yakin bir arkadasimin dugunundeydim, ordan geliyorum. ama bana oyle geldi ki, sanki arkadasimin dugunu degil de, yas meclisiydi.
- neden boyle konusuyorusunuz? siz evli degil misiniz?
- hayir, peki siz evli misiniz?
- tanismanin ilk dakikalari icin fazla agir soru degil mi sizce?
- hayir hayir. sakin beni telefon sapigi zannetmeyin. az once evdeydim, kendimi cok yanliz hissediyorudum. onun icin sizi aradim, can gibintisindan yani