gececi panpalarım bı bakın hele önemli

Yazdıkların çok eskilere zütürdü beni. Ben de yıllar önce Türkiye'nin en güzel liselerinden birinde okudum mezun oldum. Bazı insanlar nadiren de olsa erken gelişir, delikanlı moduna girer. Lisedeyken okulun en önemli, karizmatik,güçlü ve saygın adamlarından biriydim. Hepsinden öte ciddi biçimde bir grubun lideriydim, yakışıklı güçlü kaslı falan bir tip, kavgaya girdimi terminatör; kızlara yazıldımı kazonova falan tarzı. O yıllarda derdim ki "amk lise böyleyse üniversiteyi düşünemiyorum, üniv'de amkoyarız ortamın 100 kat" falan. Uzun hikaye üniversiteye girdim Türkiye'nin iyi üniversitelerinden birine deniz gören bir şehirde güzel bir iklimde. Liseden sınıf veya okul arkadaşı tonla adam vardı. Daha 1-2 sene önce beni lise karidorlarında bahçesinde vb gördüklerinde elime ayağıma yapışan yalamalar, üstüme atlayan karılar falan üniversite ortamında zorla selam verir ya da görmezden oldular.
Herkes öyle böyle layığını bulur ortdıbını kurar, uzunca bir süre düşündüm neden diye. Cevap çok basitti halbu ki. Benim, bizim gibiler, aynı ortamı, atmosferi soluyan yaşayanlar aynı kimlikle girmiştik üniversiteye ama diğerleri mevcut kimliklerinin üstüne kare kök eklediler, büyüdük dediler, artık dayak yiyen veya ezik adam olmayacağız dediler, karılarsa lisede ki kaşarlıklarını geçici de olsa bir kenara atıp namuslu yeni bir kimlik benimsediler. Biz olduğumuz gibi girdik ve bitirdik üniversiteyi diğerleri ise olmak istedikleri, hayallerini kurdukları insanlar gibi. Geçmişlerinde ki tüm eziklikleri, başarısızlıkları, kayıpları, damgaları, kaşarlıkları bir kenara atarak biz de insanız adam olduk üniversite okuduk diyerek mezun olmak istedikleri ve kendilerine yeni şanslar yaratmak için.
Hayat mezuniyetler ile bitmiyor asıl mezun olduktan sonra başlıyor, sen de inş. mezun olunca bakacaksın ki bir tak olmayan ve olamayacak diye düşündüğün bir adam, taktan bir kaşar karı bile mezun olduktan 5-10 yıl sonra nerelere ne konumlara gelmiş. işte o anda şu an kafana taktıklarından ziyade senin ne olduğun önemli.
O yüzden eskiden böyleydik şöylediki bir kenara bırak ileriyi ve geleceği düşün. Asıl hayat o zaman başlıyor. ilerde bir tak olamazsan çevrende ki 3-5 zibidiye ancak lise anılarını anlatırsın, şöyleydik; böyle giberdik vb vb diye. Sonra da eve gidip ya içersin liseli efkarıyla ya da ossbir çekersin lise hatıralarınla.
Çok çalış, yılma vazgeçme ve korkma ama şunu unutma ki geçmiş daima hasretle ve acıyla özleyeceğin bir kavram olacak ve asla geri gelmeyecek o yüzden geleceğini kurtarmaya çalış, önemli olanda bu zaten...