masamdaki sessizliği "iyi akşamlar" diyen bir kadın sesi bozuyor. kafamı kaldırmadan "merhaba" diyorum. demek sesini hala unutmamışım. hayır eski sevgilim değildi melike. bir süre hoşlanmıştım hepsi bu. izin istemeden masama oturması yetmezmiş gibi tuzlu fıstığıma ortak olması da rahatsız ediyor. hemen tonlarca soru yöneltiyor. işimi, evimi, aşkımı, her şeyimi. sabırla cevaplarken bir tek soru bile sormuyorum ona. rahatsız ettiğini farketmiş olsa gerek. telefon numaramı alıp kalkıyor masamdan. bir saat boyunca hiç susmadığını farkediyorum. gecemi mahvediyor. kafayı bulamamış olmanın da verdiği sinirle masadan kalkıyorum.

bugün iş çıkışı kafayı cilalamanın gece için yardımcı olacağını düşünüyorum. uyuyabilme hevesiyle hemen atlıyorum arabaya. ankara'nın çukurlu yolları yine ağzımı bozuyor. gerçi son zamanlarda ota taka küfür etmiyor muyum diye düşünüyorum.

genelde üniversite öğrencilerinin takıldığı, ikinci sınıf, ucuz yollu bir mekana sürüyorum. öğrenciyken de takılırdık. iki senedir uğramadığım aklıma geliyor buraya. arabayı yol üzeri bir yere sıkıştırıyorum. ağır adımlarla geçiyorum caddeyi. hemen yandaki taksi durağında hummalı bir dolar tartışması. artık duymak istemediğimden midir yoksa ankara akşdıbının serinliğinden mi gayriihtiyari adımlarımı hızlandırıyorum.

mekana girer girmez, hemen sol tarafta bir aynaya takılıyor gözlerim. sakallarım bir hayli uzamış. daha evvel farkedememiş olmam beni şaşırtıyor ama önemsemiyorum. yavaşça giriyorum içeri. buranın eskiden daha küçük bir yer olduğunu anımsıyorum. genişletmişler, dekore etmişler. mekanın el değiştirdiğini anlıyorum.

kuytu bir köşeye geçip bi'şeyler söylüyorum. bir süre tavandaki avizeye takılıyor gözlerim. parıltıları rahatsız ediyor. gözlerimi tavandan yere indirirken melike'yi görüyorum. melike... hâlâ arkadaşım mı bilmiyorum. bir zamanlar ondan hoşlanıyordum galiba.
kalabalık bir grupla oturuyor. uzaktan selamlaşıyoruz. dakikalar sonra mekanın trafiği hafiften artmaya başlıyor. insan sayısı arttıkça benim yalnızlığım da artıyor. kendi içime kapanıyorum.

girişte soldaki aynadan peşimde melike'nin olduğunu görüyorum. kolumdan yakalıyor. sigara ikram ediyor, reddediyorum. benim onu merak etmemiş olmam çileden çıkarmış olsa gerek. kendinden bahsetmeye başlıyor. üniversiteden sonra bir evlilik yapmış. bir sene sürmüş. çok aceleci davrandığını söylüyorum, aşıktım diyor. hiç değişmemiş. hâlâ her şeye bir cevabı var.

bu melike'nin üçüncü sigarası. başım dönmeye başlıyor. üç gecedir uykusuzum. ve sonunda gözlerim kararıyor. düşecek oluyorum hemen atılıyor, koluma giriyor. bir kaç dakika sonra ancak kendime geliyorum. eve gitmek istiyorum, yalnız bırakmıyor. eve kadar eşlik etmek istediğini daha sonra taksiyle döneceğini söylüyor. itirazlarım nafile. inadından hiç bir şey kaybetmemiş. siteye yaklaşıyoruz. artık dönebileceğini söylüyorum, reddediyor. eve kadar gelmek istediğini, içinin rahat etmeyeceğini söylüyor. bu kadının beni bu kadar önemsemesi rahatsız ediyor. site güvenliği selim abi gecenin yarısı bir kadınla döndüğümü görünce imalı bir gülüş atıp başıyla selam veriyor. aldırmıyorum.

yukarı çıkıyoruz ama ısrarla kolumu bırakmıyor. evde bir kadın nefesi duyulmayalı epey zaman olduğunu düşünüyorum. salona geçiyoruz. melike gözlerini gözlerimden ayırmıyor. ikimiz de konuşmuyoruz. bir şeyler ikram etmek istiyorum. daha ağzımı açmadan, sol işaret parmağı ile dudaklarıma bastırıyor. ne olduğunu anlamadan bir çırpıda kucağıma alıveriyorum. tutkulu bir öpüşme. küçük ama diri göğüslerine dokunuyorum çok hoşuma gidiyor.

aniden bir tokat yiyorum. bi dakika lan! bu köşedeki kasap melik abi?! lan dıbına koyduğum bizi mi gibecen gece gece. iki dertleşelim, yardımcı olalım dedik anında zütümüze talip oldun yarraam diyor. bir güzel dayak atıyor. ağzımı yüzümü gibiyor. şu an hastanedeyim. ankara geceleri üşütüyor...

ne mal adamsın aq ahahab