-1
belki sessizliğiyle siyahlaşıyor.. çok uzun süredir onun bitmesine dayanamayacağın için o bitmeden uyuyorsun, onun içinde...
akasyalar... durmadan azalıyorlar. bir çok türü varmış akasyaların. bizdeki hangisi bilmiyorum. güzün tıpkı bir kar gibi sessizce yağıyor tohumları gün boyunca. sessizliğin bunca çeşidinin olması ve bunların da çoğalarak azalması insanın canını sıkıyor..
bir rüzgar geliyor ben bunları düşünürken. akasyaların yaprakları birbirine karışıyor. dönüp bakıyorum arkama, tarkovsky'nin orada olduğunu düşünerek; ama orada yok. halbuki bir tarkovsky filminden farksız dışarısı.
Sonra ezberimden bir şiiri okumaya başlıyorum:
"unutkan körler
uzatarak gökyüzüne değneklerini
gösterirler gösterilmeyeni"
görmediğimiz bir yanı var yaşamın, içerikler hep önemli.
bir gün daha bitiyor. aslında çoktan bitti... ama bana göre gün sen uyuduğunda biter. uyumalıyım. bir sonrakine varmanın en sancısız hali bu..