gece sokakta yürürken önümde

bir bayan vardı. ben ona yaklaştıkça kadında bir gerilme oldu ve kadın adımlarını sıklaştırmaya başladı. ben de kadının gerilmesini istemiyordum benim o gece yarısı sokakta am kovalayan bi sapık olmadığımı anlamasını ve bi an önce rahatlamasını istiyordum. o yüzden kadını bir an önce geçmeliydim. geçmeliydim ve hızla arayı açmalıydım ki bayan benim yalnızca yoldan geçen sıradan bir insan olduğumu anlayıp derin bir oh çekmeliydi. bu yüzden kadın hızlandıkça ben daha da hızlandım. sonra kadın bir anda koşmaya başladı. ne yapacağımı şaşırdım ve ben de koşmaya başladım. kadını geçmem gerekiyordu. artık bi yola girmiştim ve geri dönüşü yoktu. kadına tam yetişmek üzereydim ki kadın bağırmaya başladı. imdat imdat diye. mahallenin bıçkın delikanlıları bu duruma sessiz kalamazlardı. kalmadılar da. bu entryi şu an bayrampaşa devlet hastanesinden yazıyorum.

biz de tozkoparan çocuğuyuz icabında.

kap şukuyu

hello i am here

pek giblemiyorsunuz ve beni üzüyorsunuz

güldüm bin.

verdim şukunu panpa

@21 şukumu da verdiysen deymeyin keyfime

güldüm lan

ben yavaşlamayı deniyorum

beni anlatmışsın panpa şuku

panpa şuku güldüm... diğer yandan kaç kere aynı gerilimi bende yaşadım... çoğunda geçtim ama bu bizim toplumsal bir sorunumuz aslında ... farkında olmadan biz kendimizi aklamaya çalışıyoruz... peşinen sapık potansiyelini bir nevi kabul ediyoruz

@28 mahalle baskısı

evet lan kimlerdi o bayrampaşa çocukları?

güzeldi bin, kap şukuyu

@12 bi de bunun senin önde olduğun hali var. o da düşman başına.

"önümde" sonrayı okumadım aklıma kötü kötü şeyler geliyor

en azından geçmiş olsun der insan

@1 aynısı bana da oldu ama beni kimse dövmedi çünkü dövecek adamda yoktu sokakda :D kadını geçmem gerektigi hissine bende kapılmıştım

@4 o hisse kapıldığın an büyüdüğün ve hayatın bazı gerçeklerini anladığın andır evlat.