Cidden kafayı yemek üzereydik. Sabah bi an önce olsun istiyorduk. Cengiz ağlıyordu. Peki şimdi bize ne olacaktı sabaha sağ çıkabilecekmiydik? En sonunda davut en mantıklı şeyin dışarıya çıkmak olduğunu söyledi. Haklıydı. Daha ne gelebilirdi başımıza. Bu olayları sır olarak saklayıp cezamız neyse çekecektik. Güvenlikçi abinin yanına gidecektik. Hepimiz çok korkmuştuk artık eve gitmek istiyorduk. Dışarı çıktık. Olan biteni anlatıcaktık ailemizi arayıp bizi almasını isteyecektik. güvenlikçi abinin kulübesine doğru gittik. Kapıyı tıklattık ses gelmedi. En sonunda kapıyı açtık. O gördüğüm manzarayı asla unutamayacağım. Güvenlikçi abi gözleri açık bir şekilde ölmüştü ve çok fena cesedi kokuyordu sanki aylardır buradaydı. Hepimiz korkuyla geriye sıçradık. Hüngür hüngür ağlamaya başladık. Napıcamızı bilmiyorduk. Ne kadar ağladığımızı hatırlamıyorum. Oradan koşa koşa uzaklaştık. Baya bir koştuk. Bir yere oturduk. Hepimiz ağlamaklıydık. Hiç birimiz olanlaeı idrak edemedik. Bir parkın bankında uyumuşuz. Ertesi gün bizim için çok zor olacaktı. Okula gittiğimizde cesedi bulmuşlardı. Ölüm sebebi bulunamadı. Ama kalp krizi diyorlardı. Dün gece yaşadığımız olaydan kimseye bahsetmedik. Kamera kayıtlarına baktıklarında hiç bişey bulamadılar. Öylece silinmişlerdi. Soruşturma falan açıldı ama hiç bişey bulunamadı.

SON
Okuduğunuz için teşekkğr ederim o kadar zaman sonra içimde tutamadım ve paylaşmak istedim