Bazen öyle sever ki insan , git denildiğinde kalsam der buruk bir ses tonuyla gurusuz bir bin gibi.
Peki ya bir melek bile istemezse seni o kadar günahkarsan o zaman ne olacak ?
sürekli gözümün dalmasından bıktım işte azar yiyorum baş ağrılarım arttı,
o varken iyi olan her şey kötüye sarmaya başladı.
Bazı bazı çıkıyor aklımdan unutuyorum sanki varmış gibi yanımdaymış gibi ben bunu yaparsam melek ne düşünür lan diyorum sonra aklıma geliyor hafif bi ses tonu ve hafif yaşlı gözlerle abi diyorum bi evlerinin önünden geçelim iyi mi bakayım en azından.
işte bu kadar aciz oldum o beni bıraktığından beri
ben yazmayı bilmem aslında içimden ne geçiyorsa söylerim söylemediğimi yazarım bazen korkarsın ya söyleyemezsin işte o zamanlar yazarım ben ama şu anda söyleyecek biri olmadığı için yazıyorum yoksa korkacak birşey kalmadı artık .
saçmalıyor olabilirim şuan belki belkide sadece sigara kahve ve yalnızlığın verdiği bi istek bu yazma isteği ama bildiğim tek birşey var ki özledim be çok özledim.
bazen odamda oturuyorum yalnız başıma çoğu zaman yalnız oturuyorum ama bazen oksijen yetmiyor sanki ciğerlerime onun kokusundan sonra iyi gelmiyor oksijen.
o kadar saçma gelirdi ki bu bana biri için oturup bişeyler yazmak ben çok yazdım .
uyuyamıyorum meleksiz gecelerim o kadar anlamsız ki meleksiz sanki o anlamlandırıyordu gecelerimi yada o oldu benim tüm gecelerim sadece onun için varım geceleri ama o yok .
olmayan birini nasıl var oluş sebebi gibi hissedebilir ki insan biraz hayalperestçe...
Artık sigaralarım daha bi anlamsız sanki sigaralarımın anldıbını bile aldı zütürdü benden çay içmiyorum artık anladım ki şu hayatta sigaranın bile anlamı yoksa çayında tadı olmuyor .
benim gibi zayıf birinin iştahını görünce şaşıran arkadaşlarım vardı önceden onlarıda benden aldı artık kimse şaşırmıyor çünkü nerdeyse 2 aydır açım, sevgiye aç olunca insan karın tokluğunu da umursamıyormuş bunu da anladım .