1. 51.
    0
    tekrar ayağa kalkıp koşmaya başlamış, ayağı kaymış ve yüzünü yere çarpmış. Kahkaha yükseliyormuş. bir şeyler ayağından
    yakalamış ve hızla çekmeye başlamış. çığlıklar atarak, suratı buzlu zemine çarpa çarpa sürüklenmiş. yaşadığı şok ve acının etkisiyle kendinden geçmiş..
    ···
  2. 52.
    0
    gözlerini açtığında önce hiçbir şey görememiş. yavaş yavaş etrafında solgun, fosforlu bir ışık olduğunu farketmiş. güçlükle ayağa kalkmış, her yeri ağrıyormuş..
    Birkaç adım atmaya kalkarken burnu sert bir şeye çarpmış. bir çeşit kafesin içinde olduğunu anlamış..
    ···
  3. 53.
    0
    sonra arap baba gelmiş bunu kaçıran bini tutmuş taşaklarını dıbına çarptıra çarptıra zütünden gibmiş ama o da ne

    şaka lan okumayın bunu
    ···
  4. 54.
    0
    parmaklıkları yoklarken, bir anda kemikten yapılmış oldukları gerçeğiyle yüz yüze gelmiş. tenini ısıran soğuğa rağmen baştan
    aşağıya terlediğini hissetmiş. yaklaşan iniltileri ve ayak seslerini duyuyormuş. çaresizce kafesin arkasına sinmiş...
    ···
  5. 55.
    0
    bikaç metre gerideki taş duvarın dibine çaresizce çökmüş. yaklaşan fosforlu ışıklar, karşısında iki parlak beyaz kafa belirmiş.
    yumruklarını sıkmış ve bildiği bütün duaları okumaya başlamış...
    beyaz kafalar yüzlerini kafese dayamış, tüyleri diken diken bir halde bu iki acayip yüzü incelemiş...
    ···
  6. 56.
    0
    panpa fena sardı.
    ···
  7. 57.
    +1
    mk anlatmak da bana haz verdi lan gece gece
    ···
  8. 58.
    0
    amk hızlı yaz gibecem sabah oldu bin
    ···
  9. 59.
    0
    @48 bu kadar hızlı hikaye yazan gördün mü panpa ter döküyoruz burda emeğe saygı
    ···
  10. 60.
    0
    adam hızlı ve akıcı amk daha ne yapsın lan.
    ···
  11. 61.
    +1
    insan gibiymiş yüzleri ama bir farklılık varmış. tenleri bembeyazmış ve solgun bir ışık saçıyormuş...
    Allahım! Gözbebekleri ve burunları yokmuş... anlaşılır bir dilde konuşmaya başlamışlar.. aynen şunları söylemişler beyler:
    Güneş dünyadan.

    -Kayıp yolcu.

    -Yutan’a hediye.

    -Korku yok.
    ···
  12. 62.
    +1
    kemik parmaklıkları kaldırıp iki kolundan tutmuşlar. Karşı koymaya gücü yok tabi, kaygan zeminli tünelde ilerlemişler. taş basamaklardan inmişler, yüksek tavanlı geniş bir odaya zütürmüşler bunu..
    ···
  13. 63.
    +1
    içeride bu yaratıklardan onlarcası yüzünü buna dikmiş. Bunu odanın ortasına bırakmışlar ve çevresinde bir halka oluşturmuşlar..
    insan sesinden çok acı çeken bir hayvanın sesine benzeyen bir sesle konuşmaya başladılar..
    ···
  14. 64.
    0
    ccc yutan ccc
    ···
  15. 65.
    0
    lan yusuf yusuf oldum olacam oluyorum derken olmadım. ama çok sardı. devam panpa.
    ···
  16. 66.
    0
    olm niyeyse korkmuyom lan
    ···
  17. 67.
    0
    söylediklerinden bir şey anlaşılamıyormuş. hepsi birdenbire susmuş ve diz çökmüşler. hep bir ağızdan: ‘Yutan! Yüce Yutan!’ diye bağırmaya başlamışlar..
    yaratıkların arasından başında parlak taşlar olan üç memeli bir yaratık buna yaklaşmaya başlamış... önce uzun uzun yüzünü incelemiş,
    sonra soğuk eliyle saçını okşamaya başlamış. Bir yandan da iniltili sesiyle konuşuyormuş, aynen şunları söylüyormuş:
    ‘Kayıp yolcu. Doğru yerdesin. Doğru zamanda. Güneş yalancıdır. Yalan gözlerinde. Gece gerçektir.
    Gece hamiledir. Muhteşem gece. Raza hyinhyin.
    Derin yalancı. için gerçektir. Gerçeği gör.’
    ···
  18. 68.
    0
    uzun tırnaklı elleri göğsünün üzerinde durmuş. tırnaklarını sertçe göğsüne batırmış ve derisini yırtmaya başlamış... acı içinde çığlık atıp elini itmeye çalışmış..
    çok güçlüymüş. ‘RAZA HYiNHYiN!’ diye bağırmış. diğerleri de ‘Raza hyinhyin’ diye tekrar etmeye başlamışlar. hepsi bir olup üzerine çullanmışlar ve güçlü parmaklarıyla burnunu yakalayıp koparmışlar... fosforlu beyaz yüzleri, çocuğun suratından fışkıran kanlarla kıpkırmızı olmuş...
    ···
  19. 69.
    0
    günlerdir karanlık bir hücrenin içinde kalmış. çocuğa verdikleri böcekler ve solucanlarla beslenip hayatta kalıyormuş, tabi buna hayat denirse...
    her gün yanına gelip o tuhaf sözcükleri tekrarlıyorlarmış..
    ···
  20. 70.
    0
    çocuğun cebinden ayırmadığı not defteri ve tükenmez kalem insanlıkla olan tek bağı olmuş... Başına daha ne gelecek bilmiyormuş..
    ‘Raza hyinhyin!’ her gün kafasında bu sözcükler yankılanıyormuş. işin korkuncu sabah uyandığında bu sözcükleri fısıldıyormuş...
    içinde bir şeyler değişiyor, kendisini öldürmeyi göze alamıyormuş. yazmak. tek yapabildiği buymuş. belki de bunları kimse okumayacak diye düşünmüş.. tükenmez kalemi de bitiyormuş..
    ···