gece gece konuşmalık konu

şimdi beyler bir kaç gündür kafamı kurçalayan bir konu var: aşk.

daha öncesinden anlatmıştım başımdan geçenleri uzun uzun o yüzden özet geççem tekrar anlatamam amk
üniversite zamanında çok fena aşık olmuştum en azından öyle sanıyordum. 4 yıl kadar bir ilişkim olmuştu. tabi bi 4 yılı ben 100 sayfa kadar anlatmış sonrasından bi kaç huur çocuğu açığa çıkartmaya çalışıca bırakmıştım. yani uzun bir mesele. her neyse. kızı köpekler gibi ve onunda beni sevdiğini sanıyordum ama benimle tamamen ayrıldıkdan 1 ay kadar sonra nişanlandı ki ayrılma sebebimiz o çocukla tanıştığı(o gün tanıştılar sanıyorum, sanıyordum bende tam bilmiyorum)gün onunla ne vesileyle olursa olsun görüşmemesini istemem üzerine çıkan kavgaydı. kavgada ben suçlu hastalıklı bulundum. daha bunu üstümden atamamışken bir de nişanlandığını öğrendiğim an içimde aşka dair hiç bişey kalmadı. ona dair hiç bişey kalmamıştı ama aşka dair de kalmadı. onun için çok şeyi göze almıştım, kültür farklılıkları siyasi farklılıklar ailelerin birbirini kabul etmemesi arkadaşlarımın bu kız için beni yalnız bırakmaları (birlikte olmamızı kimse istemiyordu) vs vs vs.. 4 yıl boyunca onun yanında kimse yokken ben vardım. nese konu dallanıp budaklanmasın.
bir sevgili olarak yapabileceğim tüm fedekarlıkları yaptığımı düşünüyorum. bu olayın üzerinden 2 sene geçti.
şu anda geçen yaz tanıştığım ve hala devam eden bir ilişkim var.
durum şu dediğim gibi ağır bi ayrılık travması ve hissiyata dair sıfırlandım. kıza en başta anlattım durumun bu olduğunu. kabullenip 6 ay kadar arkadaş kaldık. 6 aydan sonra bi şekilde sevgili olarak bulduk kendimizi. ama ona karşı duygularım çok farklı. daha öncesinden hissetmediğim bi his. geçmişimde yaşadığım ilişkininde gerçek aşk duygusu olmadığını farkettim, o an için adranelininde sayesinde aşk sanmışım diyorum şimdilerde.
üniversite hayatım boyunca onlarca kızla yattım. ayrılıktan sonra pgibolojininde bozukluğuyla birkaç kişiyle yattım sadece.
şimdi şu anda ki sevgilimle çok düzeyli bi ilişkimiz var. ama harbiden düzeyli bi ilişki. o kadar zaman geçmesine defalarca birlikte uyumamıza rağmen bir kez bile cinsel ilişkiye girmedik. yanındayken çok garip hissediyorum, kendimi güvende hissediyorum amk. ama aşık olmadığımı biliyorum. bu yüzden bir kaç kez ayrılma teşebbüsünde bulunsamda beni ne kadar çok sevdiğini gördüm. ne olursa olsun hiç bir zaman yalnız bırakmadı beni. en kötü anımda da en iyi anımdada yanımda oldu. onun gözlerinde benim eski sevgilimdeki aşkı gördüm, daha fazlasını..
geleceği olmayan bir ilişki gibi görmüyorum, umudum çok fazla. ama kendimi aşık gibide hissetmiyorum, hatta çoğu zaman ters davranıp kalbini kırıyorum. tüm herşeyimizi gerçekcilik olasıklıkları içinde yapıyoruz. cebimizde para olmadığında oturup birlikte simit yiyoruz ve bu bile onu mutlu ediyor. mutlu olması benide mutlu ediyor ama aşık hissetmiyorum. ama herşeye rağmen ayrılacağımızıda sanmıyorum. sorumlulukdan yada başka bişeyden değil, sadece sanmıyorum. ilk kez ciddi anlamda gelecek gördüğüm bi ilişki yaşıyorum.

şimdi konuşmak istediğim konu aşk, adranalin patlamasıyla yaşanan ve üstüne bir çok fedekarlıkların olduğu ve hep sonunun hüzün olduğu ilişkilerde mi gizli yoksa ne olursa olsun yanınızda olacağı bildiğiniz ve kendinizi güvende hissettiğiniz ilişkide mi

ben cevabını bulamadım

hayat bir torba biber gibidir
içinde acıları da çıkar
bazen ilk ısırışta değil de biberin sapına yaklaşınca anlarsınız acı olduğunu
bundan sonra her bibere korkuyla yaklaşırsınız
durumu gibi..