evet arkadaşlar ben 18 yaşında bir liseliyim seneye sınava gireceğim lise 4 'e geçtim. Ben memur çocuguyum hayatım monoton denecek kadar normal . Bildiğiniz üzere sınava girilecek yıl çalışılmaya başlanır fakat içimde bir yerde hala huzursuzluk var günde 1-2 saat kitap çeviriyorum öyle. Diyorum ki ileride de mi böyle olacak hayat o kadar sıkıcı ki yani ne diyim millet yaz tatile gider ben köye gelir çalışırım harçlığımı çıkarırım. Önceden de böyleydi fakat büyüdükçe insan sıkılıyor ve zoruna gidiyor. Dersler derseniz derslerim iyi fen lisesinde okuyorum zaten ama ciddiye alamıyorum sanki herşey bu gibtiğim sınavına bağlı gibi davranıyor herkes bende ister istemez öyle koşullanıyor ve hazır hissetmiyorum kendimi ama biliyorum ki koskoca hayatta sadece küçücük bir olay diyebilirim bu sınavlar için.

Küçüklüğümden beri esprili ve etrafını güldüren efendi tiplerdenimdir kimseyle bir sorunum olmaz herkesle arkadaşlık kurabilirim zayıfım boy 1.75 gözlüklüyüm fakat özgüven hakkında pek sıkıntım yok ne bileyim öyle şeyleri takmam kızları havalı olmayı falan çok kasıntı değilimdir. Fakat yalnız kaldıgım zamanlar şarkı açarım ve olmadık yerde dertlenirim düşünürüm . insan hiç sevilmeyi öğrenemediği halde nasıl etrafına gülücükler saçar ve sever herkesi anlayamıyorum. Hiç sevilmedim be bilmiyorum belki de insanları çok giblemediğimdendir yada sosyal medyayı kullanmadıgımdandır bilirsiniz instagram'a atılan fotolar , twitterde takipçi falan bunlar önemli herhalde kızlar için anlayamıyorum. Neyse işte önceden çok ferre izler asılırdım bilmem zevkli gelirdi fakat artık onu da canım istemiyor bilmiyorum o kadar yapmacık geliyor ki videodakiler birbirini seven insanların hayatlarının en mahrem alanlarını birbirlerine açmaları bu kadar basit ve hayvanca olmamalı biliyorum ki sözlüktekilerin çoğu abaza gibi gözüküyor bende öyle gözükürüm taşak karı kız muhabbeti çok yaparım ama içimde bir yerlerde sevgiye hissettiğim açlığı bastırmak için böyle şeyler yaptıgımı biliyorum sizde biraz içinize dönerseniz anlarsınız. Her insanın ihtiyacı olan şey sevgidir bu sevgi internette çıplak foto atmak ve yazışmayla olmaz karşındakinin nefesini hissetmeyle olur şimdiye kadar 1 kişisi sevdim söyledimde yüzünde utanmam öyle şeylerden söylemiştim özgüvenim iyidir ve 1-2 hafta takıldık öyle ona göre sadece normal bi çerez diyebiliriz çünkü havalı değilimdir sigara içki kullanmam ( kullandım hepsini o kadar iğrenç şeyler ki birdaha ağzıma sürmedim ) fakat hayatımda ilk kez bir insana seni seviyorum demiştim o kadar güzel birşeydi ki ( bir anlık sevildiğini anlamak ) sonra hiç kimseyi sevemedim ve bu beni olgunlaştırıyor. Günden güne güçlendiğimi ve bir o kadar da zayıfladığımı hissediyorum. içimden hayvan gibi ağlamak geliyor fakat olmaz ben erkeğim. Erkek ağlarmı ? Erkek hayvan gibi gibişir odun gibi gezer çünkü ? Eminim ki bunun münazarasını yüzlerce kez yapmışsınızdır içinizde sizinde farklı hissetmediğinizi biliyorum ortamlar ferreci puşt gibi gözüken insanların içlerinde her zaman sevgiye açlık vardı bu açlık her erkekte bulunur ( fakat toplum o kadar duygularımızı ifade etmede o kadar yobazız ki ) erkekler bunu belli edemez. Bilmiyorum akşam akşam şarkıyla iyi gitti içimi dökmek.