gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

bakın bunu bunu alın burdan

reserved 76.yı okudum en son

sigaraya başladığım o gece bir yandan kitap okuyup bir yandan da tüttürüyordum. sabah 6 ya doğru kitabı yarıladım ve kapatıp koydum köşeye. odanın duman koktuğunu fark edince sessizce yerimden kalkıp pencereyi biraz açtım. sokak da odadan farksızdı zaten sessizlik bakımından. eski günlerimden biri olsa kalp krizi falan geçirirdim herhalde.ama o gece hiç olmadığım kadar rahattım. telefondan kısık seste bi king crimson-matte kudasai açtım.bu şarkıyı gecenin köründe elinde sigarayla dinlemeyen adama adam demem ben gençler. neyse o gece odanın karanlığını bozan bilgisayarın ışıkları ve açık penceren içeri sızan sokak lambasının ışığıydı.

belediye yaptırmış herhalde lambayı amk. sigaranın kırmızı ucu tek görünüyordu gözümün hizasında. duman desen sadce kokusunu alabiliyorum kendisi görünmüyor. yani o gece elimde bi kağıt kalem olsa çok sağlam bişeyler yazardım amk. şiir falan döktürürdüm o gece...

reserved

reserved

devam panpa

reserve

verdim şukunu bin ayrıca okuyorum reserved

sağlammış be

işler yaklaşık 1 ay böyle yuvarlanıp gitti. artık iş yerinde daha az yoruluyordum. hiç bir zaman sevemedim iş ortdıbını ama geceler bi başkaydı. geceleri uyuyamadığım için şükürler olsun.bu paha biçilemez gecelerin birinde işten çıkma fikri doğru bende. zaten okulların açılmasına da 1 buçuk ay gibi bi zaman kalmıştı. işten çıkma isteğimin en büyük nedeni de usta başı olacak bir iki tane huur cocuguydu. yani bir insanı en çok ezen ve küçük düşüren ipneler olarak öğretmenleri görürdüm.ama işyerindeki kancıklar çok daha beterler. zaten ne kadar utangaç biri olduğumu anladınız. çok fazla konuşmadığım sessiz bi tip olarak orda takıldığım için kısa sürede üstüme çullanmaya başladı şerefsizler.

işyerimdeki 4. haftada maaşımı aldığım gün konuştum ustabaşıyla. adam 1 aydır ilk defa o kadar uzun konuştuğumu duydu herhalde. yine alaycı bi ifadeyle sen bilirsin gülüm zaten varlığınla yokluğun belli değildi dedi.o an aklıma gelen tek şey keşke aşkın bi güçlerim olsaydı da o buruşuk huur cocugunu duvardan duvara vurabilseydim. neyse gibtir et diyip gibtir olup çıktım oradanda. akşam evdekilere anlatmak vardı bide durumu. bi ton soru sorcaklar neden çıktın falan diye. adım gibi emindim 2 gün içinde herşeyin eskisi gibi olacağına...

çok hastayım panpa okuyamıyrum takipte yuarına okuruz

yine sabahtan akşama kadar evde çıldırmanın eşiğine gelecektim. gün boyu annemin, akşamları da babamın aşağılık bakışlarını, küçümseyen ve hor gören davranışlarını çekicektim. işten çıktığım o gün eve giderken ilk defa herşeyin benim elimde olduğu fikri geldi. yani aslında çok basitti lan yani bu bendim amk, herkeş benim gözümden görünüyor.ben siyah görüyorsam o şey siyahtır amk.bu kadar basit. dışarı çıkmak istersem çıkardım, çalışmak istersem çalışır gibik bi huuryla gözgöze gelmek istersem gelirdim.

neden bu kadar takıyordum ki kafama bu saçma muhabbetleri.bi arkadaşın dediği gibi herşey beynimde bitiyordu amk daha uzatmanın ne anlamı var. okula dönünce bildiğim bişey varsa karşımdaki herife söylicektim. çişim geliyorsa gibtiğim yolunda yürüyüp o tak deliğine işiyecektim. budu işte o gün aklıma gelenler. geçen zorluklar için şükretmeye ne gerek vardı tanrıya. mesela uzun bi süre aç kalan insan çalışıp didinip bir dilim ekmek kazanırsa tanrıya neden şükretsin ki?tanrı yukarıdan onu izlerken adam günlerce aç durmadı mı? tanrı nerden anlayabilir ki yaşanan sıkıntıları, işte bu yüzden tanrı ya zaten?

@143 bende hastayım şuan panpa sidikli klavyeyle yazıyorum bunları...

o gece zifiri kranlıkta cebimdeki 190 lirayla yürürken kendimi hiç olmadığı kadar aydın hissettim. sanki bomboş ve kapkaranlık sokağı bi kaçtane sokak lambası değilde ben aydınlatıyordum. düşüncelerim gökyüzünden kafama iniyordu, hayatımda ilk defa bu kadar cesur hissediyordum kendimi. tanrıyı eleştiriyordum o akşam, hayatımı ve tüm hayatlarımızı sorguluyordum. yani aslında herşey bi şaka gibiydi. bizde bu saçma şakanın şaşkın kurbanlarıydık.

akvaryumdaki balıklar gibi hissediyordum kendimi ve herkesi. koskoca bi akvaryum vardı havada asılı duran.o akvaryumdaki milyarlarca japon balığından sadece biriydim. hiçbir özelliğim yoktu. akvaryumun sahibi küçük bir çocuk camın arkasından izliyordu bizi. hepimizi görüyordu, hissediyordu onun bir parçasıymışız gibi. geçici bir hevesin ürünleriydik biz onun gözlerinde. elbet sıkılacaktı bizden sahip.ama biz nefret ediyorduk ondan. yani bir camın içindeki japon balığını ufak bir çocuk ne kadar anlayabilirdi ki ? ne kadar ortak olabilirdi sıkıntılarına...

Panpa devam pusudayız

işte ben o gece elimde sigaramla tüm bunları düşündüm o kısacık ama saatler süren yolda. tüm dünyanın merkezindeki aç bir karınca gibiydim. etrafımda amaçsız dolaşan bir sürü nesne vardı ama çok anlamsızdı hepsi. yani varlığından emin bile olamadığım bir sürü duman kokulu şey vardı.

neyse bu kadar pgiboloji betimlemesi yeter.o gün evdekilere söyledim işten ayrıldığımı. hiç şaşırmamış gibi karşıladılar durumu.ama içlerine işleyen o duyguyu hemen sezmiştim. tekrar eski bakışları dha ilk andan yüzüme çarpmıştı yada ben öyle gördüm tam emin değilim. gidip hiç de yorgun olmayan bedenimi atıyorum gıcırdayan yatağa. saat 11 e geliyor. hiç kitap okumak istemiyorum. dünyada o an istediğim tek şey uykuydu.ne kadar uzun veya ne kadar kısa olursa olsun yeterki bir keye uykuya dalmaktı istediğim. yeterki geçsin saatler birkaç saniyede. başka bişey istemezdim o an.

belki inanmazsını ama hayatımın en güzel ve en kesintisiz uykusunu o gece yaşadım. yatmadan önce görmeye hazırlandığım 2 rakamı yerini aydınlıkta apaçık seçilen 13.19 rakamlar bütününe bırakmış. uzun bir süredir uyuyordum, yani gerçekten uyumuştum...

çok beğendim panpa kurgu mükemmel. unutmazsam nick6 gireceğim şukularımı ekgib etmiyorum.

ouvv panpa sen seri yaz mk

o sabah kahvaltı bekleyen gözlerim bomboş bi ev görüyor. kimse yok. evde bulduğum ekmek parçalarıyla ve domates-salatayla karışık bişeyler yiyorum. tekrar eski gibik hayatıma girişimin ilk saatlerini yaşıyorum.ev boş olduğundan her asosyal ergenin aklına gelen ilk şeyi yapıyorum. evet uzun bi süreden sonra masturbasyon yapıyorum ve bilgisayarı kapatıyorum. neden kapattığımı bilmiyorum ama yapıyorum sadece bi anlamı yoktu. evin içinde boş boş volta atıyorum ve dün gece işten çıkarken ki düşüncelerim aklıma geliyor. telefondan yüksek sesle müzik açıkken bir yandandan yürüyorum evin içinde. dün gece beni gaza getiren o düşüncelere dalıyorum.bi 5 dk hareketsiz ayakta öylece dikilip kalıyorum.o 5 dk nasıl birkaç saniyede geçti anlamıyorum şuan bile.

ama kendime gelince iş kıyafetlerimi giyip kendimi sokağa atıyorum...

reserved