gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

reservedddd

@465 e reserved...

dünyayla olan tüm bağlarımın koptuğu sandığım o boşluk anında sanki farklı bi dünyaya uyanmıştım. yani öldüğümü sanıyordum ve yok olup gitmek için umutla bekliyordum. inandığım her şeyin cennetin cehennemin ve hatta tanrının olmaması için, her şeyin kötü birer şaka olduğunu görmek için dualar ediyordum yine aynı tanrıya. bomboş ve uçsuz bucaksız bi karanlık gördüm uykuda. gözümün önündeki uçsuz bucaksız boşluktan birer saniye arayla anılarım geçiyor. elifi,babamı, kardeşimi,taksim meydanını, çalıştığım konfeksyonu, usta başını hepsini tek tek görüyorum.en kısa süreli gördüğüm annemin görüntüsünden sonra hemen elifin apartmanının önündeki o yaşlı kadını görüyorum. çook uzun süreler bu kadın gitmiyor boşluğumdan. yeşil 9 tırnağıyla, yaşlı ve buruşmuş suratıyla, sırtındaki siyah çöp poşetiyle gözlerimin önünde. titrediğimi hissediyorum bayılmadan önceki gibi. çok daha şiddetli oluyor bu titremeler. ellerimi göremiyorum ama antartikada bi çöl faresi gibi titriyor biliyorum. gözlerimi kapatıp açıyorum hızlı hızlı. gözüm kapalıyken de bir şey fark etmiyor. gözlerimi kapatsam da karşıma çıkıyor o kadının hayali capcanlı. sanki tüm beynimi ele geçirmiş ve gözümün gördüklerini değiştirip önüme sunuyor bu kadın. daha fazla dayanamıyorum ve titremeler içinde bi hastanede açıyorum gözlerimi..

gibik döl rengi bi hastanede açtım gözlerimi. duyduğum ilk şey kendine geliyor oldu. yine aynı gibik renkli kıyafet giymiş bi kaç kişi vardı başımda. ağzımdan karnıma oradan da bacaklarımın arasından başka bi makineye giden uzun bi boru vardı.sol kolumun ortasından hemen tepemdeki direğe asılı bi torbaya giden veya torbadan koluma inen kan vardı. birden nefes alışım yavaşladı, zorlukla nefes alıyordum. sağ elimle ağzımdaki boruyu çıkarıp düzgün nefes almaya başladım. yavaş yavaş gözlerimdeki bulanıklık düzeliyordu. gövdemi kaldırıp az önce kafamın altında olan yastığın üzerine oturmaya çalıştım. sağımdan ve solumdan bi kaç el kollarımı sarıp beni eski pozisyonuma getirdi.

gözlerim iyice kendine gelince sağımda 2 kız solumda 1 erkek olmak üzere etrafımda 3 doktor vardı aynı gibik kıyafetli. biri gözüme ışıkla bakıyor, biri ağzıma uzun ince bi tahta sokmaya çalışıyor bir diğeri elindeki dosya kağıtlarına bi şeyler karalıyor. sonunda yorgun gözlerimi beyaz tavana diktim ve aval aval doktorların anlamadığım saçma konuşmasını dinledim. sadece sesleri geliyordu ama hiç bir şey anlamıyordum. farklı bi dilde konuşuyorlarmış gibi.

bu şekilde odada biraz takıldıktan sonra karşıda kapalı halde duran odanın gibik beyaz rengine uyumlu bi renkteki kapı açıldı gürültüyle. kardeşim ve annem kağıda yaşlı bi kadına teşekkür ediyorlardı. kadın turuncu uzun bi elbise giymişti. kısa siyah çorapları elbisesinin altından görülüyordu. saçları açık beyaz renkliydi ve oldukça kısaydı. gözündeki gözlüğü düzeltti ve son kez kapıdan içeri baktı. benim uyanık olduğumu gördümü bilmiyorum.ama uzun uzun süzdükten sonra kapının solundan kaybolup gitti..

Reserved

panpi hepsini okudum bence hiç kısa kesme uzun uzun anlat kalanını sabırsız huur çocuklarını gibtiret uslübun anlatım tarzın vs on numara

bir daha görebileceğimi sanmadığım annem, kardeşimle birlikte o odaya girdiğinde utancımdan yapacak bi şey bulamadım. burada utacak en son kişi bendim belki de ama alışkanlık işte utanmak benim için hayati bi şey artık.ota taka utanıp kızarıyorum yani.o odadaki 5 dakikalık sessizlikte beyaz örtünün altında kaç litre terlediğimi bilmiyorum. onlarla nerede kaldığımı, neden eden gittiğimi falan hiç konuşmadım. sanki hiç bir şey yokmuş gibi hastaneden taburcu olup eve gittim. tilki yine dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına girmişti. yine odama, bilgisayarıma,kitaplarıma ve yatağıma dönmüştüm.eve girince ilk işim banyoya gidip kafamı soğuk suyun altına sokmak oldu. çıkınca annem 'yapma yine hastalanıp düşüp bayılacaksın bi yerde' dedi ama onu dinlemiyordum tabi son zamanlarda olduğu gibi. gidip kafamı kuruladım ve kendimi yatağa boylu boyunca uzanırken buldum.

çok yorgundum. hatta geberiyordum yorgunluktan. yarın pazartesiydi. uzun ve sıkıntılı bi hafta sonunun ardından okulda mehmeti ve aliyi görecektim. yine okulda çişim karnıma kadar dolu oturup çıkışı bekleyecek, kitabımı bitirmişsem kütüphaneye gidecektim. hatta belki yola 2 tane sigara içecek rahatlayacaktım.her şey normaline dönmüştü yani tekrar...

ertesi gün okulda da aileme yaptığımdan farklı bi şey yapmadım. yine görmezden gelme, sanki hiçbirşey olmamış gibi davranma yolunu seçtim. mehmet ve ali de aynısını yaptı. hiçbir şey olamamış gibi okulda mehmet in şakalarına gülüyor sınavlarda ona kopya veriyordum. okul çıkışlarında aliyle birlikte kütüphaneye gidiyor, yolda limonlu sodam ve sigaramla bol bol tartışıyordum onunla. babamın yokluğuna iyice alışmıştım.ilk başlardaki kadar zor gelmiyordu bana onun yokluğu. arada bir telefonla görüşüyor bazen de internetten kameralı konuşuyorduk ailecek. annem ve kardeşime gelince onlarla da bi sistem oturtmuştuk. adam smith in dediği gibi adeta gizli bir el aramızdaki düzeni sağlıyordu.ben artık cebimde sigara paketi ve çakmakla dolaşır olmuştum. annem bi kaç kez görmüştü bunları ama dediğim gibi karışmıyordu artık. sanırım evden çıkıp gitmemi tekrar göze alamazdı. onun pek umurunda olduğunu sanmıyorum ama bunu babama açıklaması onun gözünü korkutuyordu bence.
kardeşimse her zamanki gibi kızlarla ve okuldan arkadaşlarıyla dışarılardaydı. evde onu çok nadir görüyordum.

ben ise kendimi iyice sigaraya kaptırmış,tam bir bağımlı olup çıkmıştım.her zamanki gibi geceleri uyuyamıyordum. adeta baykuş kesilmiştim. gündüz okuldan gelip yatar, gece oldumu dikilirdim ayağa. kaçta kalktığım belli olmuyordu. bazen eskisi gibi 2 de bazen 3 de bazen de 5 veya 6 da kalkıyordum.ama hep kalkıyordum.ve tabi ki okumak. sigaradan sonra bi bağımlılığım vardıysa o da kitap okumaktı. bilgisayar bağımlılığım eskisi kadar çok değildi. sadece inci sözlüğe giriyordum.ama kitap okumak hiçbirşeye değişemeyeceğim bi zevk olarak görünüyordu bana.

işte bu şekilde koca bir yılı başka vukuat yaşamadan atlattım. ufak tefek şeylerde oldu elbette ama onlar burda yazmaya gerek görmediğim kadar değersiz anılar.11. sınıf işte bu şekilde ilk dönemi olaylı ikici dönemi oldukça sakin olarak geçti. eğer dinleyecek olan varsa yarın gece ve ondan sonraki gece yaklaşık 10-15 entry de lise hayatımın son dönemini kısa bi şekilde anlatıcam. şimdilik iyi geceler.

Reserved

reserved reiis

reserved sonuna kadar burdayız panpa

reserved

dinleriz devam et şu anki durumunu merak ediyorum

Reserved devam panpaaa

reserved

ölene kadar yaz panpa geceler olmasın

kaç yaşına kadar yazıcaksın lan ona göre umutlanayım

mal bu amk 5 sayfa boyunca betimleme yapmış ezik gibtir git burdanda istenmiyosun sen hala iş bulmadın mı huur çocuğu

rezerved

reserved