gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

heyecanla bekliyorum panpa

Odada yaklaşık 5 dakika ben, alinin babası ahmet abi ve küçük kız sessizce oturduk.en sonunda ali içeri elinde bir tepsiyle girdi. ufak ve yuvarlak demir bir tepsiydi bu.tepsinin uzerindekileri görmedim ve bi önemi de yoktu o an o tepside ne olsa yemeye hazırdım. önce sağ kolunun üzerine koydugu sari kırmızı kareli sofra bezini serdi yere. sonra tepsiyi koydu ve elini omzuma koyup yanıma oturdu. hadi ye dedi gulerek.ben çekingen bi tavırla yavaska yerinden kalkıp oturdum yere.3 çift göz vardı beni izleyen. hareketlerine son derece dikkat ediyordum çünkü tanımadığımız bi evde yaklaşık 5 aydır tanidigim birinin evindeydim.ama aliye sonuna kadar güveniyorum. nede olsa 8 yıllık arkadaşımın yapmadığı iyiliği yapmıştı bu çocuk. bunun bedelini asla ödeyemezdim.

Tüm gözler üzerimde tepsinin kenarına hafif nemli kıyafetlerim ve coraplarimla oturdum. üzerimde hala okul elbisem vardı.eve hic giremedigimden çıkarma fırsatı bulamamistim.ilk isim yemeğe baktım. beyaz bi tabakta 2 tane karnıyarık ve bi tabak pilav vardı. koca bi bardakta da su.bi ekmek posetinde de bir tane ekmek vardi. adeta dans ederek yedim bu mükemmel yemeği. sunu açıkça söyleyebilirim ki o yemek hayatından yediğim en iyi 3 yemek arasına girer.ben yemeği bir hayvan gibi yutarken tüm gözler kapanmıştı sanki. yada bana öyle geliyordu. onların bana bakıp bakmadigini bilmiyordum. kafami kaldirmadim hic. bana baktıklarında emindim ama benim için kapalıydı o gözler.ben yedikce unuttum o gözleri.ve en sonunda o sofradan bi fil gibi yiyerek kalktım.hic bir şey bırakmamıştım sofrada. ayağa kalkıp tuvaletin yerini sorduğumda ucunun birbirlerine bakıp gizli gizli gulumsedigini fark ettim.

Lavaboda eski bi alışkanlık üzerine kafami suyun altına sokup tüm o terli yemek dakikalarinin açısını cikardim. kağanı kapının arkasındaki havlulardan biriyle kurulayip içeri geçtim. hemen bana bi yer açtılar uçlu koltukta. yaklagib 30 dakika bos bos tvye bakıp ahmet ağının sorularını yanıtların.bu kısımları biraz geçiyorum çünkü okul durumum ve aliyle olan arkadaşlık durumumuzla ilgili kısa cevaplı sorulardır bunlar.en sonunda alinin annesinin de içeri geldiği bi anda ali beni az önce uyudugum odaya gitmeye davet etti. tamam deyip geçtim onla içeri. icerdekilere selam verip iyi geceler desem mi acaba diye çok düşündüm kapıdan çıkana kadarki o kısa anda ama en sonunda hiçbirşey yapmamaya karar verdim.

Büyüdüğüm odaya ilk girdiğinde demin yattigim koltuğun açıldığını ve üzerine yastik yorgan bıraktığını görüyorum. annesinin yaptığını düşünüp gözüme ikinci takılan eski bilgisayar monitörünun oradaki ufak kütüphaneye gidiyorum. bazıları gerçekten kaliteli olan kitaplarda görüyorum saçma sapan son yıllarda çıkmış türk kitaplarida. birkaç tanesini inceleyip tavsiye ettiklerimi aliye söyledim.bir çoğunu okumuş zaten. istediğin bi kitap olursa bana şöyle dedikten sonranuykun varsa ben çıkık diyor ali. daha yeni uyandığını uykunun olmadığı söylüyorum. aliye yaptığı tüm herşey için tesekkur edip uzun bi konuşmaya dalıyoruz arkadasimla..

ayraçullah

Telefonundan anneden gelen mesajlar vardı. evde değildim ve bu gece de gitmeyecektim. babam almanyada ekmek parası için calisiyordu. çok değil 6 ay önceki ailemden eser yoktu. benim tek amacım olan sosyalleşme hayalim getirmişti belki de bizi bu duruma. yada asosyallik denen o bela, bilemem.ama bildiğim bir şey varsa o da bir daha eskisi gibi bir aile olamayacagimizdi.

Aliye o gece tüm yaşadığım sıkıntıları kendim bile sasirdigim bi rahatlıkla uzun uzun anlattım.her şeyi tüm ince ayrıntısına kadar. sonra kitaplar hakkında konuştuk. burada hatirlamayacagim kadar farklı konularda konuştuk aliyle.bu yüzden o geceki konusmamizi atliyorum. yatmaya yakin bana banyoya girmek ve düş almak için ısrar ettiler ama kabul etmedim. gerek yok diyip gecistirdim.ali karşı koltuğa bi yastık ve bi battaniye getirip oraya kivrildi ve hemen büyüdü.ben ise baya bi sure uyuyamadim. dertliydim,evinden uzakta tanımadığımız bi evdeydim.ve canım çölde bir hedefinin suya muhtaç olması gibi sigaraya muhtacti. iste aklımda bunlar varken uykuya Daldim ve sabah tüm vücudumu kaplayan bastan aşağıya büyük bi açıyla uyandım..

reserved

--spoiler--

--spoiler--

Ulan nerde bunun devami cabuk yaz

yavaş yavaş uyanıyorum. daha doğrusu uyanamıyorum. gözlerimi açıyorum ama açık tutamıyorum. açar açmaz kapanıyor tekrar bembeyaz tavanı görüyorum ve tekrar karanlık oluyor. garip garip sesleri çıkardığımı duyuyorum burnumdan ve boğazımdan. kafamı binbir zorlukla sağa çeviriyorum ali orda yatıyor. kafamın heryerine çok büyük ağrılar giriyor. kulaklarımın içi patlıyacak gibi. biraz bu şekilde kıvrandıktan sonra güçbela kalkıp kıçımın üzerine oturuyorum. suratım muşamba gibi olmuştur herhalde o anda. ellerimi dizlerimde birleştiriyorum. midem acayip bulanıyor. boğazımda garip bi acı var.ve o sancı.o karnımdaki sancı ne kadar büyük bi acı veriyordu bana size burda anlatamam. çok büyük acılar çekiyordum o sabah o yatakta.

yorgun ayaklarımın beni taşıyacağını umarak ayağa kalkmaya çalışıyorum. sağ elimle koltuktan destek alıp sol elim karnımda ayağa kalkıyorum. bacaklarım elektrik çarpmış gibi acı ve titreme içinde. kendimi tekrar yatağa bırakıyorum. burada biraz soluklandıktan sonra aynı acıları tekrar yaşıyıp tekrar kalkmaya çalışıyorum. yavaş yavaş kapıya gidip sessizce kapıyı açıyorum.o kadar acı içinde bu işi hızlıca yapmam gerekirdi çünkü kimseyi düşünecek bi durumda değidim ama yine de yavaş yavaş açtım o gıcırtılı kapıyı. sabahın sessizliğini o gibik cırtlak ses bölüyordu. kapıyı açtıktan sonra gecebileceğim kadar aralayıp tuvalete zor attım kendimi.

o tuvalette kustum mu sıçtım mı şuan gerçek ten hatırlamıyorum.ama hem sıçıp hem kusmuş ta olabilirim. neyse benim orda sıçıp sıçamamamın veya kusup kusmamamın bir önemi yok. önemli olan geberecek kadar acı içinde olduğum. bacaklarım titreyen bi vaziyette yatağıma geri dönüyorum. telefonumu alıp saate bakıyorum. saat sabahın 8.30 u.yaklaşık 30 dakika orada dinleniyorum. acılarım biraz diniyor. hemen kalkıp masanın üzerindeki test kitaplarından bi kağıt parçası kesip aliye bi not bırakıyorum. sonra üzerimi giyip sessizce çıkıyorum evden...

ali kusura bakma kardeşim ben gitmek zorundayım herşey için çok teşekkür ettiğimi söyle ailene...

cumartesi günü sabah saat 9.etraf yeni yeni canlanır. kuytu bi mahalleden geçiyorum. ilerden araba sesleri geliyor.bi caddeye yakın oldugumu anlıyorum. bacaklarım bedenimi güçlükle taşıyor. sırtımda 10 kiloluk çanta, kazağım,okul elbiselerim hepsi üzerimde.sol elim karnımda zombi gibi ağır ağır yürüyorum kaldırımda. caddeye kadar yürüyünce biraz tanıdık bi yer oldugunu anlıyorum. yoldan karşıya geçip bikaç tane yokuş çıkıyorum. sanki tüm rastlantılar beni bilerek oraya getirmiş gibi yolum ilk gece dışarda kaldığımda uğradığım tekel bayiğine çıkıyor.bir yandan telefonum cebimde titrerken bir yandan o büyülü parka gidiyorum beynimden habersiz. ayaklarım bağımsızlığını ilan etmeye çalışıyor sanki. titreye titreye yürüyorum.

o meşhur girişten geçip o geceyi geçirdiğim banka gidiyorum. herşey aynı ve yerli yerinde.bi sokak köpeği uyuyor bankımın yanında. acılar içinde çöküyorum banka. köpek kafasını kaldırıp bana bakıyor. uzun uzun inceleyip geri uykusuna dönüyor.ve bende daha fazla dayanamıyorum bu acıya.bir cumartesi sabahı derin derin kusuyorum ayaklarıma. sanki yıllardır yediğim ne varsa çıkarmışım gibi. gözlerim kapalı boğazımda dayanılmayacak bi acı. nefes almakta zorlanıyorum. öksürükle hapşurma anı anda geliyormuş gibi bi kaşıntı var ağzımın içinde. bacaklarımdan enseme kadar sırtımda uzanan bi ağrı var ve beni bitiriyor. daha fazla dayanamıyorum bende.az önce midemin içinde olanlara doğru düşüyorum gözlerim kapalı. suratımda sıcak çok sıcak bi sıvı hissediyorum ve tüm bağlantım kopuyor o anda dünyayla olan...

edit:bu gecelik bu kadar beyler kusura bakmayın yarın erken kalkman lazım,iyi geceler..

eyv. sana da iyi geceler

Rezerve

reserved. tam sıçmıştın ki ali olayı ile topladın

Amina koyim oldun mu dicemde olsen nasul yazican bunlari dimi

Kesin ölecek

reserved

reservedd

iyi geceler panpa sabahlar olmasın

Sardı devam et

rezerved 12.sayfadan devam edicem