uzun bir gece yürüyüşü sonrası biraz dinlenmek, biraz sallanmak, biraz eski güzel günleri yad etmek amaçlı, pas tutmuş, yer yer kırılıp dökülmüş kirli bir salıncağa oturup ayaklarınla ittiğin ıslak toprakta çamurlu izler bırakarak, elleri cebinde narin narin sallanma eylemi. sessizliği bölen zincir şakırtıları, yerinden gevşemiş direğin tiz gıcırtısına rağmen, sessizliğini bölen hiçbir ses yoktur karanlık gecende. bir müddet ayaklarınla çamurlu zemini tahrip ve tahrik ettikten sonra ellerini cebinden, sigaranı paketinden, kibritini kutusundan ağır hareketlerle çıkarır, iç gıdıklayan bir sürtünme sesi eşliğinde sigaranı ateşlersin. üflediğin yoğun gri dumanda çocukluğunun çoktan unutulmuş yansımasıyla kulaklarında çınlayan tatlı kahkahaları eşliğinde nefes nefese ciğerlerini doldurmaya ve anılarını yaşamaya devam edersin. tam o sırada arkandan gelen ayak sesleriyle bölünür anıların. yavaşça döner bakarsın karanlığa doğru. bir dolunay parlaklığında, bir melek güzelliğinde, bir yağmur inceliğinde narin ve nadide bir afeti devran, yavaş yavaş yaklaşmaktadır salıncakta büzüşmüş üşüyen bedenine. ensende sıcak nefesini hissedene kadar kalakalırsın, tekrar döndüğün soğuk yerinde. kaldır yerden ayaklarını der, su şakırtısı gibi o billur sesiyle. dizlerini kendine doğru çeker, savurduğun izmaritten ayırdığın parmaklarınla paslı zincirlere tutunursun. usul usul sallamaya başlar seni aynı zamanda güzel bir şarkı söyleyerek. sonra kulağına eğilir ve kulaklarından saç diplerine kadar tüm bedenini karıncalandıran billur sesiyle, sesimin gölgesi ol der ve sallamayı bırakır. yerinden hızla kalkar ve ona koşmak istersin. lakin çoktan gecenin gölgesi olup karanlığa karışmıştır bile bir rüya gibi. gözlerinden birkaç damla yaş bırakırsın yaş toprağa, bir filiz yeşillenir adı öfke. döner salıncağa oturursun kırk gün kırk gece at sırtında yolculuk etmiş bir yaralı nefer gibi. ayaklarını ıslak zemine sabitler sallamaya devam edersin kanayan bedenini. ellerin cebinde, avuçlarında içindeki son dal kalmış buruşuk bir paketiyle sigara...