Selamun aleyküm beyler. Öncelikle şunu belirteyim ki kimseden şuku falan beklemiyorum. En yakınlarıma bile anlatamayacağım şeyler yaşadım. kimliğimi gizleyerek başımdan geçen bazı şeyleri sizlerle paylaşıp içimdeki huzursuzluğu atabilmek için burdayım. Olay 2014'ün yazında geçti. ilk baş kendimden bahsedeyim. Ben çevrenizde azımsanmayacak kadar çok gördüğünüz ygsde mezuna kalmasına rağmen işletme vs. harici bi tak tutturamayan andavallardan biriyim. Pederde memur adam. Çok şükür kendi yağımızda kavruluyoruz. Peder benim sonucu görünce anladı durumu. Çalıştım çünkü sınava. yalan yok. Hemde köpek gibi. Olmadı. Demek ki kafa almıyo. Bunu fark etmek ultra zeka gerekmiyo. Ama adam yinede istersen bir sene daha hazırlan diyo. Bi taka yaramıyacağını ikimizde çok iyi biliyoz. Boşa para yemeye gerek yok. Yok ben gireyim işe çalışayım baba dedim. Adamın içinden parça koptu sanki aklıma geldikçe üzülürüm. O kadar besle okut asgari ücrete çalışsın. Koyar adama. Ben onun eseri sayılırım sonuçta. Onun tek oğluyum. Baba oğlundaki hatayı kendinde ararmış. Hepimiz babamızın dölü değil miyiz? Bu arada annem vefat etti beyler 2012de. Neyse beyler kusura bakmayın uzattım muhabbeti. Durumumu tam anlayın diye anlatıyom. Ne diyorduk. iş. O yaşa kadar hiç bir yerde çalışmadığımdan dikiş tutturamadım bi yerde. ilk kendim bim migros waikiki defacto vs baya bi denedim. Yapamadım hiç birinde. Evde yatmaya başladım. Sözlüklede o ara tanıştım. Peder baktı evde mala döndüm. Onun çevresi geniştir. Beni tam 4 farklı yere işe soktu. Tam dört. Ben kurumsal yerde yapamadım. Adam beni esnafın yanına verdi. Bi bakıyom tuvalet temizliyom bi bakıyom tezgahtarlık. Az çok bilirsiniz esnaf işini. Oralarda hiç yapamadım. Ne olduysa o son işimde oldu. Aile dostumuzun yeriydi. kendimi bildim bileli aile dostumuz olan Muzaffer abiyle kavga edip ayrıldım ordan. Adamla ana bacı laf dalaşına girdik. Beni dövdü. Eve ağız burun kan içinde geldim. Baba yüreği dayanamadı. gitti adamla kavga etti. Bakın beyler durumumu anlamanız için anlatıyorum bunları geyik muhabbeti değil. Uzun soluklu bir hikayeye giriş yapıcaz. Bunları niye anlattığımı anlıcaksınız. Babam sabah karakoldan gelmiş eve. Ben uyuyodum. Rahatlığa bak. Babam uyandırdı. Adam sinirli değildi panpalar. Adam kafasında sargı vardı burnu şişmişti, kaç yıllık aile dostumuzla düşman olmuştu, hayatında karakola girmemiş adam geceyi nezarette geçirmişti ama sinirli değildi. Adamın o anki durumunu şöyle açıklayayım. Hani sevdiğiniz birisi sevgiliniz, dostunuz, kardeşiniz sizden uzaklaşır ya bunu fark edersinizde bir yandan suçu kendinizde ararken ona sorarsınız ya "Ne olduda böyle oldun? Ben ne yaptım sanada bu hale geldin?" Olay buydu. işte dedikleri. Ne fazla ne ekgib. Bi şey diyemedim zaten kapıya yakın oturuyodum çıktım gittim odadan direk. Evden çıktım. Eşofmanlarla. cebimde cüzdan telefon bişey yok çıktım. Senin ne hakkın var lan babanı perişan etmeye? diye diye dolandım. Dahada babamın yüzüne bakamazdım. Bu arada ev üsküdar tarafında. Yürüyorum sadece. Nereye gittiğimi bilmeden. Amaçsızlığımı düşünüyorum. Geldim bu yaşıma hiç bir işe yaramışlığım varmı benim? hiç bir işe yarmışlığımı bilmiyorum. Babam bunları hak edecek ne yaptı?