yardımcı olmak için yola koyulmuş, kaldırıp taa 5. kata merdivenlerden çıkartacağımız koltukları, masaları, buzdolabını düşünerek dalgın dalgın gidiyordum. bir tekel bayiinin önünden geçerken fotoğrafta görmüş olduğunuz bira gözüme çarptı.

biraz ingilizcem vardır, üzerindeki "strong beer" yazısının "güçlü bira" olduğunu anladım. ulan dedim kendi kendime, bu bira güçlüyse koltukları falan benim yerime taşır. hemen girdim bayiiye ve ne olur ne olmaz, birisinin gücünün yetmediği yerde diğeri yardımcı olur diye iki tane aldım ve mutlu mutlu yoluma devam ettim.

ve varmıştım arkadaşın evine, aşşağıda nakliyat kamyonun yanında beni bekliyordu. sürpriz olsun diye en başta söylemedim, "kanka yorulmayacağız hiç, sen bana güven" gibi laflarla heyecanlandırıyordum arkadaşımı.

en sonunda nakliyatçı eşyaları kamyondan indirip gitmişti. artık söyleme vakti geldi diye düşündüm, ve arkadaşımla paylaştım müthiş zekamın getirdiği ürünü.

bana hayran gözlerle baktı ilk önce, sonra filmlerdeki romantik sahnelere benzer bir yakınlaşma yaşadık. ve işte büyük an gelmişti, derken..

gözlerimi hastanede açtım, arkadaşım üzerinde "beynini gibeyim huur çocuğu" yazan bir kağıt bırakmış. fakat bence bunu aramıza girmeye çalışan doktor yazdı. benim bayılmamdaki sebepte yakınlaşmanın verdiği heyecandı sanırım.

telefonlarıma cevap vermiyor, utandı galiba biraz..