Son 2 yıldır iyice paronayaklaşmıştım başıma gelenler yüzünden. Doktora gitmedim kendi ilacımı kendim sardım .d şimdi de duygularıma anlam veremiyorum. Odada çılgınlar gibi dans ederken gözlerim doluyo bi anda.Ya da hüzünlü bişey olduğunda çok gülesim geliyo. bazen otobüsle okula giderken binen 10 yasında ki cocuga yer veresim gelirken bazen de yaşlı insanlar binince kafamı çevirip giblemiyorum. Arkadaşlarıma durup dururken küfür ediyorum neden ettiğimi bende bilmiyorum eskiden kızıyolardı ama artık onlarda bişey demiyor. Pgibolağa gitmekte istemiyorum ilaç falan verecek şimdi gerek yok diyorum ruh gibi dolanmaya. kısacası iyice mal oldum en mutlu anlarımda hüzünleniyorum inme iner gibi geliyo amk. Bide manyak manyak rüyalar görmeye başladım iyice. hayır bir anlam ifade etse neyse mesela dün rüyamda donuma sıçıyodum korkudan falan değil bildiğim donuma sıcıyodum durup duruken. sabah zütü kontrol etmek zorunda hissettim kendimi. beyin hücrelerim içerde sanki çarpışan arabaya binip birbirlerine çarpıyolar. Yalnız kalmaktan sıkılınca dısarı cıkıyorum yarım saat takılınca dısarda da sıkılıyorum. hayat çok mu boş geliyo anlamıyorum ki

hayır ergenlik desem yıllar oldu. Karı olsam adettendir derdim ama çok saçma