unutulmaz bir tecrubeydi. once agir adimlarla etrafi suzerek galerisine girdim, uzerinde kardesler gubre yazan saati, nacaklar oto lastik pirelli yazan takvimi, kapinin hemen kenarina yere konmus iki cay bosu. hicbir ayrintiyi atlamadan, herseye seri bakislar atarak galerici arkadasimin, buyuk beyaz masasina dogru yaklastim. tek kasimi kaldirarak "selamin aleykum" dedim, o ise bana bakarak sadece kisa bir "vayyy" ile cevap verdi. dedigim gibi bu kisa bir "vay" idi ve ozellikle guclu baslayip sonunda aniden kesiliyordu. ayaga kalkti, elimi gibarak iki yanagima opucukler kondurdu ben ise yanaklarimi ona teslim etmistim bile. icimden "al sabaha kadar op yala, iki yanak sana feda olsun be galerici arkadasim. sen bana beyti ismarladin" diyordum. sag elini acip buyuk beyaz masasinin onunde duran koltugu isaret ederek bana "buyur kanka" dedi. ben de gozlerimle eyvallah diyerek oturdum. dalgin gozlerle bize bakan cocuga dondu, "oglum iki cay al bize" diyerek gulumseyerek yerine oturdu. cayimizi icerken ali koc, telefonla dolandiricilik yapan ceteler, demet akalin'in kocasinin borclari gibi gundemde olan konulari konustuk. biz lafa dalmisken beklenen an geldi. genc yagiz bir cocuk "abi siz mi siparis etmistiniz" dedi. nezaketen sessiz kaldim ama aslinda ona "eveet birak onlari buraya, cabuk ol" demek istedim. beytiler paketlenmis sekilde galerici arkadasimin buyuk beyaz masasinin onunde, iki koltugun arasinda kalan sehpaya kondu ve ben ve galerici arkadasim zebra cesedi bulmus akbabalar gibi beytilerin basina cokup didiklemeye basladik. kah bir paketi acip ya bu neymis diye bakiyoruz, kah acaba tursu acimi diye bir biberi ucundan issiriyoruz, kisacasi yemeden once gerekli analizleri yapiyorduk. evet, onumuzde kucuk pakette tursusu, yine ufak bir kapta isotlu sogan piyazi, uzerine taze tirnak pidesi serilmis, kisacasi herseyi tastamam iki adet birbucuk beyti duruyordu. sanki onay verircesine iki saniye birbirimize baktik ve daha sonra beytilere daldik. konusmuyorduk bile, sanki demet akalinin kocasinin hic borcu yoktu, dunyanin butun dertleri bitmis gibi geliyordu bize. bitirdikten sonra agzima attigim kurdani geveleyerek galerici arkadasima "kesene bereket" dedim, o da bana kacak parlement uzatirken kafasi ile eyvallah der gibi yapti. evet beytiler bitmisti ve ayrilma zamani gelmisti. sehpayi toparlamak icin bir hamle yaptim ama galerici arkadasim ribaunta kalkarak beni engelledi ve "cocuk halleder" dedi. "iyi bari ben kalkayim" dedim ama aslinda az onceki guzel anilarimizin hatirasini yaninda calisan 16 yasindaki bir varos bebesine emanet etmesini hazmedememistim. galerici arkadasimin soda teklifini geri cevirerek dusunceli bir sekilde galeriyi terkedip evime dogru yol aldim. bu da boyle bir animdir.