gabriel garcia marquez

bu başlığa geldiysen diger inci binleri gibi biri değilsindir. yol yakinken hesaptan çık ve bir daha girme.

realist akımın baba adamı daşşaklı yazar

:)

an itibariyle olmustur

Maalesef kaybetmişiz kendisini. Severek okuduğum yazarlardandı.

"Tanrı bir an için paçavradan bebek olduğumu unutup can vererek beni ödüllendirse, aklımdan geçen her şeyi dile getiremeyebilirdim, ama en azından dile getirdiklerimi ayrıntısıyla aklımdan geçirir ve düşünürdüm. Eşyaların maddi yönlerine değil anlamlarına değer verirdim. Az uyur, çok rüya görür, gözümü yumduğum her dakikada, 60 saniye boyunca ışığı yitirdiğimi düşünürdüm. insan aşktan vazgeçerse yaşlanır. Başkaları durduğu zaman yürümeye devam ederdim. Başkaları uyurken uyanık kalmaya gayret ederdim. Başkaları konuşurken dinler, çikolatalı dondurmanın tadından zevk almaya bakardım. Eğer Tanrı bana birazcık can verse, basit giyinir, yüzümü güneşe çevirir, sadece vücudumu değil, ruhumu da tüm çıplaklığıyla açardım. Tanrım, eğer bir kalbim olsaydı nefretimi buzun üzerine kazır ve güneşin göstermesini beklerdim. Gökyüzündeki aya, yıldızlar boyunca Van Gogh resimleri çizer, Benedetti şiirleri okur ve serenatlar söylerdim. Gözyaşlarımla gülleri sular, vücuduma batan dikenlerinin acısını hissederek dudak kırmızısı taç yapraklarından öpmek isterdim. Tanrım bir yudumluk yaşamım olsaydı… Gün geçmesin ki, karşılaştığım tüm insanlara onları sevdiğimi söylemeyeyim. Tüm kadın ve erkekleri, en sevdiğim insanlar oldukları konusunda birer birer ikna ederdim. Ve aşk içinde yaşardım. Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış olduğunu anlatırdım. Çünkü insan aşkı bırakınca yaşlanr. Çocuklara kanat verirdim. Ama uçmayı kendi başlarına öğrenmelerine olanak sağlardım. Yaşlılara ise ölümün yaşlanma ile değil unutma ile geldiğini öğretirdim. Ey insanlar! Sizlerden ne kadar da çok şey öğrenmişim. Tüm insanların, mutluluğun gerçekleri görmekte saklı olduğunu bilmeden, dağların zirvesinde yaşamak istediğini öğrendim. Yeni doğan küçük bir bebeğin, babasının parmağını sıkarken aslında onu kendisine sonsuza dek kelepçeyle mahkûm ettiğini öğrendim. Sizlerden çok şey öğrendim. Ama bu öğrendiklerim pek işe yaramayacak. Çünkü hepsini bir çantaya kilitledim. Mutsuz bir şekilde… Artık ölebilir miyim?"

"Fakirlik, elini cebine attığında boş olması değil; elini çıkardığında tutacak birinin olmamasıdır."

mekanın cennet olsun marquez. eserlerinle her zaman ölümsüz olacaksın

bana mı seslendiniz beyler?

@60 senin o "ben önceden de biliyodum zaten" triplerini giberim.

tatava yapma dıbınakoyduğum benteni

amk hep ölünce kıymete biniyolar zaten önceleri adamı tanıyan yoktu şimdi twitterda orda burda sözleri paylaşılıyor bu arada lysde bu sene turgut özakman ve bu adamdan sorular gelebilir

üşüyoruz gabriel reyiz

yüzyıllık yalnızlık kitabını okumuştum ve helal olsun demiştim sonra dnya görüşünü öğrendikce dahada beğendim ölünce bir hayli üzüldüm

okumayanları gibsin ançüez!

Nazım Hikmet'in Hasret şiiri geliyor la aklıma.

Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.

Yüz yıldır bekler beni
bir şehirde bir kadın.

Aynı daldaydık, aynı daldaydık.
Aynı daldan düşüp ayrıldık.
Aramızda yüz yıllık zaman,
yol yüz yıllık.

Yüz yıldır alacakaranlıkta
koşuyorum ardından.

https://www.youtube.com/w...ybiBKpyXFg&feature=kp

rest in pis

ölmüş lan ölmüş !!!

2 gün önce son durumunu öğrenebilmek için beni haber sitelerinde süründüren adam. edebiyat dünyasının başı sağ olsun.

Gabriel Garcia Marquez üşüyoruz

Anasını avradını gibiyim hüzünlendim lan

sen kalk ben yatıyım be reyiz :( dünyanın benim gibi barzolara değil senin gibi kalemlere ihtiyacı var :(

Bir dönem barçada oynamış stoper