Herkese ayar veriyoruz fırıncıya niye ayar vermiyoruz kafasıyla çıktım evden. Ulan acaba klagib mi yoksa hardcore mu versem ayarı diye düşüne düşüne fırına doğru yol aldım. Fırına girdim bir muallaklik sezdim. Ayarı vermem lazımdı hemen dükkana göz attım. Her şey hijyenik adamlar hazırlanmışlar belli. Kokumu almış olmalılardı. Sonra 'fırıncıya sordum bu hamurları nerede yoğuruyorsunuz' diye. Aşağıda dedi. Tamam görmem lazım inelim dedim. indik aşağıya makineler baya temizdi. Burada falan açıyoruz hamuru dedi o sırada arkasını dönmüştü. Ben de burnumda ki sümüğü çıkardım ekmeğin üstüne koydum. Bunun üstünde iğrenç şey ne dedim. Senin sümüğün ne olacak serefsiz dedi. Çekti kulağımdan gel dıbına kodugum cocugu dedi. Aldı pişmemiş hamuru zorla fırın ocağının önüne çekti beni küreği aldı içine soktu ekmeği pişene kadar başımda durdu piştikten sonra zorla yedirtti bana. ve dedi ki: ' dıbına kodugumun oğlu ben ne kasiyerlere ne de şöförlere benzerim haddini bil biz esnafız esnaf! gibtir git şimdi' dedi. Tamam abi affola dedim tam çıkarken fırından ayar verme güdüm tetiklendi 1 lirayı komidinin üstüne koydum alırsın dedim. Koşmaya başladı kürekle kovaladı zar zor eve attım kendimi buda böyle anımdır.