0
kelolanın yalanı
vaktiyle
bir keloğlan varmış... ailece çiftçilikle uraşılarmış noğuk ekmek zamanı gelmiş kelolanın anesine: ane herkes nohudunu ekiyor bizde ekeli
bir keloğlan varmış... ailece çiftçilikle uraşılarmış noğuk ekmek zamanı gelmiş kelolanın anesine: ane herkes nohudunu ekiyor bizde ekelimi, demiş peki oğul ana el noğudunu ısaltarak ekiyo. bizde ıslatalımı
peki oğul
ana herkes nohutunu kavurubta ekiyo bizde oyle ekelimi demiş anası peki deyib nohutları kavurmuş
torbalara doldurmuş eşeğe yüklemiş
kelolan, eşeyi ve sabanı alar yola cıkmış tarlaya
gelinceye kadar nohutları yemiş bitirmiş. sabanla tarlayı sürmüş, akşam eve gelmiş anası sormuş:
oğul nohutları ektinmi kelolan hiç cekinmeden ektim ana!... diye karşılık vermiş zaman gecmiş komşuların tarlasında nohutlar yeşinlenib büyümeye başlamış. kelolanın tarlası oyleçe duruyomuşanası kelolana sormuş: -oğul bizim nohutlar nohutlar niya yeşerib büyümüyor? büyür ana, büyür,telaşlanma, demiş keloğlan nihayet komşu tarlalar yemyeşil olmuş. kelolanın tarlasında yeşilikten eser yokmuş. anesi anlamış kioğul yalan solüyo