fuckbody me aşık oluşum

Ona açılmam ve her şeyin bitişi. beyler çok kötüyüm dinlemek isterseniz hikayemi paylaşmak istiyorum.

edit: daha uzun uzun anlatmak isterdim ama yaşanmışıklarım çok fazla değil benim de. yani ceplerimde öyle çok fazla cümlem yok. eğer olursa ararsa geri. her günümü paylaşırım amk.

okuyun ya da okumayın ben sadece yazmak istiyorum amk sadece yazmak. başlıyorum

uzun süredir yalnızım. arkadaş çevrem çok geniş ve sevenim var ama öyle bir yalnızlık ki kalabalıkta yalnızım. bi gün bir partiye gittim. yanlışlıkla bi kıza çarptım ve özür diledim. sonra bana baktıgını fark ettim. yanına gittim ve konuşmaya başladım. gece sonunda telefonunu aldım. bir kaç gün sonra aradım. konuşmaya başladık öyle boş boş. bir gün görüştük hatta. ama erkek arkadaşı oldugunu söyledi bana. sorun olmaz dedim, benim için de sorun olmaz devam edelim konuşmaya ben sana çok ısındım dedi. amacını yavaş yavaş anlamaya başladım ve hoşuma da gitmedi değil. hangi erkeğin gitmezdi ki zaten.

sonra araya bayram falan girdi görüşemez olduk. sonra bayramdan sonra çok pis içelim dedi. kabul ettim. evde kalıyordu evine davet etti içkileri kaptım gittim. deliler gibi eğlendik sonra epey de kafa olduk. haliyle biraz biraz başladı kafamdaki şeytanların oyunları. oda istekliydi. bir ara çok kararsız kaldı. sevgilim var benim bu yaptıgımız yanlış dedi. üstelemedim. sen nasıl istersen dedim. beni böyle düşünceli görünce daha bi hoşuna gitti. üzerimi çıkardı yavaş yavaş. öpmeye başladı minik minik ve sonra birlikte olduk.

halimden çok memnundum ki o da öyleydi. yalnız bunu sürekli yapmamız için bi şart koşmuştu. çok yakın arkadaş olacaktık ki birbirimize her türlü güvenebilelim. öyle de oldu sürekli konuşuyorduk ve sürekli deliler gibi eğleniyorduk. bu sırada erkek arkadaşını hiç sorgulamıyor ve sorun etmiyordum. bi gün tekrar onlara gittim. morali çok bozuktu. uykusu vardı. masmavi gözlerinin altı halka halka olmuştu. hayatından memnun değil gibi bir hali vardı. saçlarını okşadım ve dizimde uyuyakaldı. saatlerce uyanmasın diye kıpırdamadan durmaya çalıştım. her yerim uyuşmuştu ama o öyle güzel uyurken onu izlemek hepsini unutturuyordu bana. saatlerce onu izledim. aklımın ucundan bile geçmez olmuştu artık birlikte olmak daha doğrusu hissetmeden onunla olmak. sonra uyandı gülümsedi bana. tutamadım kendimi bende gülümsedim.

sürekli beni uyarıyordu 'bak cocuk sakın bana aşık olma ona göre, herşey olmak var ama sevgili olmak yok' diyordu. kabul ediyordum her defasında. ama bi yandan da kendimi pislik gibi hissediyordum amk. erkek arkadaşının yerinde ya ben olsaydım. ya siz olsaydınız. belki de içinizden biri...

her neyse. günler birbirini kovaladı. daha bi sık konuşur olmuştuk. mutluydum ona iyi hissettiriyordum ama gerçek şuydu ki kendim nasıl hissediyordum bilmiyordum. bazen yanımdayken msj gelirdi erkek arkadaşından. ne demiş derdim. 'aşkım' yazmış derdi. kötü hissederdim ama belli edemezdim. bazen onun yanına giderdi. onda kalırdı hiç mesaj atamazdı bana merakımdan ölürdüm. kıskançlığımdan nereye saldıracagımı bilemezdim. ama onu hiç bir şekilde kırmak istemedim. bana karşı olan güzel gülüşü geçsin istemedim. beraber olmak artık umrumda değildi. tek önemsediğim sadece o olmuştu. gülüşü bana dokunuşu ismimle seslenişi daha bi hoşuma gider olmuştu diğer her şeyden.

beraber ders çalışıyorduk, yemek yapıyorduk bazen yoğurt fırlatırdı yüzüme sonra ben onun üzerine bişeyler dökmeye çalışırdım. gülerdik saatlerce. uyurduk hiçbir şey yapmadan. parfümümü çok severdi öyle koklardı boynumu. dakikalarda koklar ve sonra oracıkta o halde uyuyakalırdı. onlara gittiğimde ev benim yüzümden dağılırdı. sabah çok erken saatte kalkar evi toplar ona kahvaltı hazırlar giderdim sessizce. uyanınca tüm bunları gördüğünde yüzündeki gülümsemeyi göremezdim ama hissederdim. ara sıra söylerdi keşke başka bi zamanda tanışmış olsak diye. anlardım onunda bana karşı bişeyler hissetmek isteyeceğini. ama yapamazdı. erkek arkadaşı vardı ve ona gerçekten değer veriyordu. bi gece çok fena ağlamaya başladı. kendinden bıkmıştı kendinden nefret ediyordu. hepsi benim suçumdu biliyordum ama artık yalnızca onu sevmek, sevilmek istiyordum. O gece her bir gözyaşında daha çok boyadı beni maviye o güzel deniz gözleri. dayanamadım amk. tutamadım kendimi. sordum: erkek arkadaşını gerçekten seviyor musun dedim. bilmiyorum bile dese direk onu sevdiğimi bağıracaktım oracıkta. ama evet dedi. benim için çok değerli dedi. tutamadım kendimi amk. düştü gitti bir kaç gözyaşı benden de..

beyler bunları anlatacak kimsem yok amk. çok doluyum okuyun ya da okumayın yalnızca yazmak istiyorum.

sonra sildim göz yaşlarını. ben diğerlerinden farklıyım ve bunu sana ispatlıcam dedim. inanmadı önce bana. ağlamaya devam etti. ama sonra sarıldı ve öylece uyudu yaşlı gözleriyle. tüm gece, abartmadan söylüyorum sabaha kadar gözümü kırpmadan onu izledim. yatagına yatırdım usulca, üzerini örttüm. oturdum yanı başına. sabaha kadar onu izledim. işte o an anladım beyler. aşk denen şey buydu. onu izlerken saatlerin nasıl geçtiğini anlamadım bile. birden sabah oluvermiş gibiydi... sonra uyandı. biraz utangaçlık hakimdi gözlerine. bakamadı yüzüme önceleri. farkına vardım ve üzerine gitmedim bunun. sonra ne olduysa bir süre görüşemedik. birlikte olmak değil sadece onu görmek istiyordum artık. ama görüşemedik. bir süre erkek arkadaşyla vakit geçirdi. ikinci plana atıldım ister istemez. zaten hep orda olmam gerekirdi. ben sadece yakın arkadaşıydım. ben vizelerim bitince bir haftalık evime gittim. mesaj attı ben gidince. 'çabuk gel' yazmıştı sadece. öyle mutlu olmuştum ki. yüzüme öyle bir gülümseme hakim olmuştu ki... gün saydım yanına gitmek için. gittiğimde ona kocaman sarıldım. yanaklarından öptüm. beni özlediğini anlayabiliryordum gözlerinden.

sordum görüşmeyeli nasılsın diye. soğuk bir eh işte ile cevapladı soru işaretlerimi. artık onunla birlikte olmak gelmiyordu içimden. çünkü farklı hissediyordum. böyle sarılmak saatlerce saçlarının kokusunu içime çekmek istiyordum. her göz göze gelişimizde beni öpmek istediğini ama yapamadıgını anlıyordum. üzerine gitmek istemiyordum ve o konuyu hiç açmıyordum. onca zamandan sonra bana tekrar sakın bana aşık olma çocuk dedi. konuyu dağıtmak için kendim hakkımda zırvalara başladım. ben aşk adamı değilim benden sevgili de olmaz zaten. ben anı yaşarım vs vs vs. Yaptıgım sadece ona karşı hissettiklerimin tersini söylemekti. bunları duydukça mutlu mu oluyordu üzülüyor muydu bilemedim. sonra bana bi sevgili yapalım ya dedim onu denemek için. bu nerden çıktı şimdi dedi. kızdı bana. olmaz öyle şey dedi sahiplendi. ama senin sevgilin var diyemedim a dostlar.

sonra haftasonunu erkek arkadaşıyla geçireceğini söyledi. yani bana hafiften git artık demek istediğini anladım. eşyalarımı aldım ve çıktım. yurda gitmedim saatlerde yürüdüm. onu düşündüm. acaba erkek arkadaşıyla şuan napıyorlar dedim. naptıkları belliydi. kıskançlıgımdan nereye gitsem bilemedim. içesim vardı. çok pis içesim. intihar etmeyi düşündüm hatta bi ara. kendime sordum sonra ben napıyorum diye. bu böyle sürecek miydi. yoksa bi sonu gelmeli miydi. devam etse bir erkek olarak hissetmeden biriyle beraber olabilecektim ama hem ona hem kendime yalan söyleyecektim daima. her şeyi açıklasam bu sefer herşey bitecekti. hayatımdan tamamen çıkacaktı. kararsızlıktan kendimi bi yerlerden atasım geldi.

ağlayasım geldi. evine gidip erkek arkadaşını bi güzel dövüp bir an önce ona sarılasım geldi. yapamadım, yapmamalıydım. arkadaşlarıma sorsam lan napacan gib geç diyeceklerini biliyordum. ama öyle olmuyor işte. kana karışmıştı bir kere... sonra o haftasonu mesajlarıma hiç cevap vermedi. defalarca aradım açmadı. başına bir şey geldi diye çok endişelendim. aradım mesaj attım hiç birine dönmedi. ablasını aradım arkadaşlarını aradım. en sonunda bi mesaj geldi. mesajlarım sana gelmemiş diye. benim onca mesajıma cevap atmış ama iletilmemiş hiç biri. sinirlendim. sorumsuzlugunu yüzüne vurmak istedim. sanki sevgilisiymişim gibi hesap sormak istedim. ama yapamadım. ben onun için bir şey ifade etmiyordum. sonra uzunca bi msj attım. bence artık bi sonu olmalı ben senin için hayatımı planlarken her defasında pişman olmaktan bıktım dedim. bunları kim olarak söylüyorum ki. ben kimdim. ben bile bilemez olmuştum artık.

kendimi erkek arkadaşı yerine koydum. kendimden nefret ettim. bi pislik gibi hissettim. sonra her şeyi onun üzerine yıkarak son vermek istedim. farkına varamadı ne oldugunun anlamadı bile tam anlamıyla ne demek istediğimi. yakın arkadaş olmayalım dedim. aslında ilk beraber oldugumuz gecenin sabahında çıkıp gitmeliydim hayatından dedim. doğru olanda buydu aslında. ama gidememiştim. dediğim gibi kana karışmıştı bir kere... sonra iyice sinirlendim sorumsuzluguna. halbüki tüm hafta sonu erkek arkadaşıylaydı ve bana mesaj atma haber verme gibi bir zorunlulugu yoktu. kendime yediremedim kabullenemedim tüm bunları. bitsin artık konuşmayalım dedim. sadece sıkıldıgında haber ver çıkar takılırız ama dahası yok dedim. aslında tek istediğim onu ne kadar çok sevdiğimi bilmesiydi ama söyleyemedim.

onca yazdıklarıma tamam sen bilirsin ama tüm bunlar mesajlar gelmedi diyeyse yapabileceğim bir şey yok diye cevap attı. içlendim iyice yazamadım bir şey. aldım başımı çıktım yurttan. dolaştım gece gece. bunlar saatler önce oldu beyler. en son kendimi evlerinin önünde buldum. KURALLARINA GÖRE OYNAMAK iSTEMiYORDUM ARTIK, iÇiMDEN GELDiĞi GiBi OYNAMAK iSTiYORDUM ŞU HAYATLA! her şeyi neden böyle davrandıgımı söyleyecektim kesin karar vermiştim. aradım. açtı soğuk ve garipser bir ses tonuyla. 5 dakika aşagı gelir misin sana neden böyle davrandıgımı anlatıyım dedim. gelemem şuan dedi. lütfen dedim. olmaz burdan söyle dedi. sesim titriyordu konuşamadım. peki dedim kapattım. sonra mesaj attı. mesaj olarak at bekliyorum dedi. karar vermiştim çoktan. yazdıgım mesajı aynen yazıyorum buraya:

bunlar mesaj atmamakla ya da mesajların gelmemesiyle alakalı değil. Aslında seninle bile ilgili değil. daha önce farkına varırsın sandım ama umdugum gibi gitmedi hiçbir şey. ama artık içimden geleni söyleme vakti geldi. hani demiştim sana şu koca 2 senede kendimde sevdiğim tek şey sensin diye, hani demiştim bi anda girdin hayatıma ve tüm boşlukları doldurdun diye bana kendimi iyi hissettiriyorsun diye işte bunların hepsi doğruydu. ama ne olursa olsun arkadaş kalalım kısmı değildi. uzun zamandır başkasıydım sanki. seninle tanıştıktan sonra tekrar kendimi bulmaya başladım. yeniden yazmaya çizmeye başladım. ama daha öncede dediğim gibi yanlış zamanda tanışmıştık. senin hayatında başkasını oldugunu bile bile buna devam edemem. kendimi kandıramam seni kandıramam. hani erkek arkadaşının sana ne msj attıgını sordugumda 'aşkım' yazmış dediğinde ne kadar bozuldum anlatamam. o an kendimi pislik gibi hissettim. olmamam gereken bi yerdeyim. öyle veya böyle kalbin başkası için atarken ben yanında olamam. tıpkı daha önce söylediğim gibi yanlış zamanda tanıştık...

sonra uzunca bir süre cevap gelmedi. belkedim. hiç ihtimal vermiyordum ama içimden de ekgib etmek istemedim azıcık umudu. belki hoşuna gider yazdıklarım ona karşı hissettiklerim dedim. belki karşılık verir her ne kadar zor olsada dedim. sonra cevap geldi. kısaydı mesaj hoşuma gitmedi bu kadar kısa oluşu ilk bakışta. okuyunca daha bi kötü oldum. senin böyle hissetmende benim de sucum var, özür dilerim yazmıştı sadece. onun için bu kadar içten hissederek yazdıgım onca şeye sadece bunu cevap olarak vermişti. sen bana böyle hissederken konuşmamız doğru olmaz dedi. evet haklısın dedim. tamam susuyorum artık dedi. ve kim bilir ne kadar zamanlık bir susma olacaktı bu. o susmuştu susmasına ama içimdeki konuşan onu isteyen şey hiç susmadı yollar boyu. yürü yürü yurda geldim tekrar. kimseler yoktu bunları anlatacak. şarkılar dinledim daha kötü oldum. fotoğraflarımıza baktım daha kötü oldum. sövdüm sinirlendim daha kötü daha pişman oldum. en son kendimi burda buldum. yazmam içimden atmam gerekiyor bazı şeyleri. şuan ne kadar kötü bir durumdayım anlatamam. oda arkadaşlarım olmasa içer ağlardım yemin ederim.

son bir kaç bişey daha paylaşmak istiyorum daha fazla tutmam sizi beyler.

saatlerdir düşünüyorum hayalini kuruyorum eğer ben tüm bu mesajları atmamış olsaydım nasıl olurdu diye. kesin mesajlaşıyor gülüyor olurduk diyorum. kaybettiklerimi düşünüyorum. biriyle birlikte olmak mı? hayır. sadece onu kaybettiğimi biliyorum. kokusunu saçlarını ellerini kaybettiğimi biliyorum. ama bi yanım da doğru olanı yaptıgımı söylüyor. erkek arkadaşına sağlam bi iyilik yaptıgımı biliyorum. artık kafası karışmayacaktı benim yüzümden ağlamayacaktı güzel mavi gözleri... ne diyorsunuz beyler haklı mıyım yoksa sadece kendimi mi avutuyorum?

eyvallah çok yardımcı oldun dostum