fransa da yaşadığımız seks hikayeleri

bine bak amk @205 entry 4 defa oldu okuyorum amk

boykot yapıyoruz panpa anlatma

upp panpa bekliyoruz

devam panpa

küçüklükte sürekli yalnız bırakıldığımız için akşam olduğunda içimizde anlamsız korkular oluyordu. gıcırdayan dolabın içindeki canavar, tıkırdayan camın ardındaki eli bıçaklı hırsız, kapının altındaki gölgenin aslında bir hayalet olması gibi milyonlarca korkumuz vardı geceleriyle ilgili. o yüzden annemler gittiğinden beri aylardır beraber uyuyorduk. nerdeyse odamın tamdıbını melis'in odasına taşımıştım.

her sabah rutinler aynıydı. yataktan kalkıp boxerımı giyiyor ve odadaki eşyaları düzgünce katlayıp çekmecelere yerleştiriyordum. gece alkol vs alınmışsa salon temizlenir, çöpler belli bir poşete atılır ve tüm eşyalar tıpa tıp aynı yerine dönerdi. karşıdaki villayla ortak kullanılan havuzun etrafı temizlenir. plastik eldivenler takılır ve tüm tuvalet pırıl pırıl yapılır. her şey, dün gece evde kimse yaşamamış gibi aynı yerinde dururdu temizliğim bittiğinde. melis de, iş yapmamak için ben işimi bitirir bitirmez uyanır ve günaydın der, kıçındaki külotla tuvalete girer biraz önce temizlediğim her şeyin ağzına sıçmaya başlardı. bunun adı düzen oluyor.

rizörv

rezerved

upp ıpp devamm

prezerved

devam et panpa go go go

amk hızlı yaz bitirdim 10 sayfayı.

hadi amk

melis eve haftada 1-2 kez modellerini getirir ve burada çekim yapardı. getirdiği kadınların vücudu öylesine güzeldi ki, onlara yavşamamak olanaksızdı. bazen akşam da kalıp alkol alırlar, alkol alanların da bazılarını giberdim. bu yüzden melis'in hobisini seviyordum. güzel vücut saplantısına bayılıyordum. mutlaka bana iş düşüyordu. sırf o daha rahat model getirebilsin diye, üniversiteden edinebildiğim nadir arkadaşlarımı da çok az eve çağırıyordum.

salonda fotoğraf çekiliyorlardı, odada, banyoda ve karşı villa boşsa havuzda. nerede isterlerse orada. ben de izliyordum, bazen melis'in de katkılarıyla fotoğrafların ölümsüzlüğüne dahil oluyordum.

bir gün elimde şarap şişesi, yiyecekler, baget vs. ile tamamen dolu olarak eve gitmiştim. zar zor kapıyı açtım ve hole (yani salon) girdim. ayağında dizine kadar çizmeleri, kıçında küçücük bir külot ve üstsüz bir şekilde fotoğraf çektiren bir kadın vardı. üstünde sadece mücevherler, bir bacağını sehpaya uzatmış ayakta eğilir pozisyonda deklanşörün sesleri geliyordu üst üste. fotoğraf çekerken başka biri olan melis'in ağzında yine sigarası vardı ve kıçındaki külot dışında çıplaktı. modeller rahat insanlardı. nü modeller ise çok daha rahattı. benim girdiğimi farketmediler bile sanki.

bense salondaki o tanrıçanın büyüsü altındaydım. koşarak mutfağa eşyaları bıraktım ve tanrıçayı izlemeye başladım kapıda. melis ara verdi ve benim geldiğimi farkettiler. tanrıça olağanüstü güzelliğiyle bana doğru yürüdü. sanki o yürürken etrafa çiçekler dökülüyor ve fonda muazzam sakinlikte bir müzik çalıyor gibiydi. elini uzattı, ben olivia dedi. bense onun büyüsüyle adımı söylemeyi unutmuştum. melis adımı söyledi. memnun oldum dedi, olivia. büyüsünden çıkamıyordum. olivia, bir tanrıça ismi gibiydi. olivia, beynimin yarısını boşaltmıştı, olivia. sen, dedi melis. istersen odana çık üstünü falan değiştir ha? dedi. ben onu duymuyor gibiydim. aklımdan yalnızca olivia geçiyordu. melis dürtünce odaya gittim. elim ayağım boşalmıştı, sanki uçuyor gibiydim. olivia.

olivia:
http://imageshack.us/phot...y-images/715/2323223.png/
http://imageshack.us/phot...images/443/423432423.jpg/

amk adamlar azdı okuyo başa dönüyolar tekrar okuyolar. amk bu arada hızlı ol

reserved

reserved

reserved çetin

annemin paris'teki bir fuar için evde yalnız kaldığımız bir gündü. yalnızlık, geceleri korku demekti. korkuyu atlatmak için beraber yatıyorduk. melis bana sırtını dönmüştü, ben de ona sarılıyordum. ne annem ne de babamdan görmediğim şefkati bu şekilde dolduruyordum belki de. ikimiz de uyanıktık. melis'e soruyordum, niye diyordum. niye bu vücutlara takıntın. niye kendi vücuduna işkence ediyorsun. niye çirkin vücutları çekmiyorsun diyordum. yavaşça döndü kollarımın altında. göğüsleri çıplaktı. bana doğru bakıyordu, yavaş ve sakin bir konuşması vardı. camdan çıkan ay ışığı benim sırtımı ve onun göğüslerinin ve yüzünün üstünü aydınlatıyordu. çünkü, dedi yavaşça. çünkü güzellikler sonsuza kadar yaşamalı. fotoğraflar, sanat sonsuza kadar yaşamaktır. çirkin olanlar bunu haketmiyorlar. onlar, evrimsel bir hatayla buradalar. yüz bin yıl önce güzel olan, sonsuzluğunu çocuklarına bıraktığı genlerle sağlıyordu. çirkin olan ise asla sonsuzluğa erişemiyordu. artık çirkinler de güzeller kadar bu işin içindeler. sonsuzluğun. o yüzden, diyordu. ben yalnızca güzel olanı saklayacağım. saklamaya değer olanı, saklanması gerekeni. sonsuzluğu hakedeni. güzel vücut, güzeldir. güçtür. diğerleri ise kusurdur ve güçsüzdür. güçsüz olana yer yok canım, dedi. ve arkasını dönerek yattı. ay ışığı bu sefer sırtına vuruyordu. benim de gözlerim kapandı, uyudum.//

üstümü değiştirip merdivenlere geldiğimde, olivia yeniden poz veriyor, melis ise deklanşöre basıyordu. o an melis'in olivia'yı nasıl gördüğünü anladım. olivia melis için, evrimin gerekli basamaklarından fazlası değildi. onun yaratmaya çalıştığı kusursuz dünyanın basit bir hayvanıydı ya da basit bir geniydi yalnızca. dna'sıydı. çektiği binlerce "güzel" fotoğrafın arasında ufacık bir genden fazlası değildi.

benim için ise olivia bir tanrıçaydı. evrimi başlatan ya da evrimin sonunda gelmesi gerekendi. binlerce fotoğrafın bir sonucuydu. kusursuzluğun adıydı. en üst basamağa oturup dakikalarca izledim onları. melis'in yarattığı dünyayı aklımdan silmeye çalışıyordum ve olivia'yı beynime kazıyordum.

beyler okuduğunuzda uplayın bişi yapın okuduğunuzu anlayayım.