fm 2012 akhisar günlüğüm

penaltı atışları için listemi verdim:
1-şehmus
2-mustafa
3-atabey
4-suat
5-emrah eren
6-kürşat
7-ismail özeren

7 tane yeterli olur diye düşündüm ve devdıbını yazmadım. haydi aslanlarım, almadan gelmeyin diyerek topçularımı yolladım ve yazı-tura sonrası benim seyircilerimin olduğu kalenin önünden adana'nın ilk penaltısı ile seri penaltı atışlarına geçildi..

beklediğim gibi burak ile başladı penaltılara adana. burak top ile oğuzu farklı köşelere yolladı ve durumu 1-0 yaptı. bizim oğuz da sırt numarasına yakışacak şekilde 10 numara gol yer bu arada * (bi kaleci neden 10 numara giyerse amk??). şehmus geldi sonra, topu ortaya vurarak 1-1'e getirdi skoru. biraz rahatladım, adana ikinci penaltıyı emre ile gole çevirdi, mustafa da sert bi vuruş ile cevap verdi:2-2. 3.penaltıyı kullanan adanalı oyuncu topu oğuza nişanladı ve ben bunu görür görmez miller'ımın kapağını açtım, şampiyonluk geliyordu, süper lig geliyordu çünkü, e kutlamak gerek *. ama o kadar erken sevinmemek lazımmış ki, benim gelecek vaadeden oyuncum; zor maçların, küçük yaşında büyük mücaledesiyle yıldız oyuncusu olan atabey topu üst direğe vurdu. aldığım ilk yudum boğazımda kaldı amk resmen. lan senin yapacağın işi gibeyim diyerek devam ettim ama moralim bozulmuştu amk. 4. penaltıları hem adanalı oyuncu, hem de benim suat gole çevirdi. 5. penaltılara gelirken keşke 7. oyuncudan sonrasını da yazsaydım amk bu böyle gider, ya saçam sapan birisi vurursa diye düşünürken adanalı oyuncu topu yan direğin yanından dışarı attı. hemen ekrana kilitlendim amk. yılın en önemli anı geliyordu. emrah eren, karşısında tolgahan acar.. gol olursa akhisar rüyayı gerçekleştirecekti. emrah topu beyaz noktaya dikti ve gerildi. hakem düdüğünü çalınca da topa hareketlendi..

o an benim için dünya durdu. televizyonda bi şarkı çalıyodu hatırlamıyorum, yüksek seste olmasına rağmen hiçbir şey duymuyordum. gözümün önünden o kadar çok şey geçti ki.. atabey'in katkıları, şehmus'un golleri, yaşadığım sakatlıklar ve neredeyse sıfır bütçe ile, borçla harçla, taksitle taahhütle yaptığım transferler.. her şey bi saniye içinde sonuçlanacaktı. emrah topa doğru yöneldi..

ve gooool. emrah'ın vurduğu top yan direğin için çarparak ağlarla buluştu. takım koşarak emrah'a gitti ve sevinç yumağı oldular. bense ekran başında alt+tab yapmış google görsellerden emrah eren'in bir resmini açmış, ekranı öpüyordum. rüya gerçek olmuştu. akhisar gözyaşları içinde süper lige yükselmişti. sene başında enkazı devralan massaka36, takımı bir üst lige çıkarmış, bunu da vasat oyuncularla ve neredeyse hiç para harcamayarak yapmıştı. gerçekten çok sevinmiştim beyler.. ama asıl mücadele şimdi başlıyordu, bekle beni süper lig..

bu oyunun tadı real'i, barça'yı, galatasaray'ı, fener'i alarak, en yakın rakibine 20 puan atarak alınan şampiyonluklarla, parayı gözetmeksizin yapılan transferlerle değil; bu tarz anadolu takımlarının mücadeleleriyle ve ufak da olsa bu başarılarıyla çıkıyor.. ben bunu anladım..

arkadaşlar dinleyen herkese çok teşekkür ederim, kusura bakmayın biraz yavaş yazdım..

birinci lig hikayemi de anlatıcam ama şimdilik ara veriyorum, bildiğiniz gibi 15 dakika sonra ispanya-uruguay maçı var, o bitince de miami-san antonio final serisi 5.maçı var. biralar, cipsler hazır; tam bi spor gecesi olucak benim için *

tekrar teşekkürler..

(bkz: en detaylı fm başlığına gelin beylerr)