Benim açtığım başlıklara bakacak olursanız hep kızlara nefret etmişimdir artık kızlardan soğumuştum kimse çekici gelmiyordu ama 2 gün önce yakınımın düğününde bir kızla tanıştım çok güzel masum tatlı birşeydi yıllar sonra ilk defa aşık olabilmiştim görür görmez farklı gelmişti içim kaynamıştı ona tekrar birine aşık olmanın mutluluğunu yaşamıştım kızın kuzeni yakın arkadaşımdı onun sayesinde biraz sohbet edebildik sonra iyice kaynaştık düğünün bitmesine az kala herkes dans için birini kaldırmıştı o ve ben tek kalınca yanına gidip elimi uzattım ve dansa kaldırdım mutlu olmuştu oda bende ona sarılıp 10 dk dans ettim kimin ne diyeceği umrumuzda değildi hayatımın en güzel anı idi düğün bitince vedalaştık felan eve dönünce faceden ekledim konuşmaya başladık ben ona sırılsıklam aşıktım o hoşlanmıştı sadece herşey çok güzelken bana imkansız olduğunu söyledi ankarada oturmadığını söyledi belki bir daha göremiycektim 600 km uzakta olacaktı nasıl sevgili olabilir dik haklıydı yine bir imkansız aşkın içine düşmüştüm yine acıları tadıyordum bu gün gözüme uyku girmedi 2 paket sigara 5 bira içmişim sabaha kadar önceki başlıkta yazdığım gibi hayat bize sunduklarını imkansız kılıyor hadi diyelim internetten konuşmaya devam ettik peki nereye kadar 4 yıl üniversitem var o kadar sürede kaç kere görüşe bilirdik işte imkansızdı bazılarınız unut ünide bir sürü kız bulursun diyecek ama ben çok zor aşık olan biriyim aşık olmadığın bir kızı çekemiyorum ilişkim düzgün gitmiyor açıkçası kaderini gibiyim yine unutmak zorundamıyım