Ve işte vakit gelmişti. artık dövüşecektim. barbaros abi aşşağıdan kornaya bastı ve ben hemen indim.iyi hazirlanmıştım. hazırdım yani dövüşe. kısa bir nasılsın muhabbeti haricinde hiç konuşmadık. kurallar ne dedim barbaros abiye, kural mural yok dedi. istediğin gibi dövüşmekte serbestsin. kazanırsan,kazanırsın ama kaybederseno ringden ölün bile çıkabilir bak iyi düşün dedi. düşünecek birşey yoktu. çıkmıştık artık yola bir kere.
biraz ilerledikten sonra bir otoparka geldik. içeride insanlar vardı. kalabalık sayılırdı. demek ki bu hep olan bişey dedim kendi kendime. bahisler oynanmış, sıradaki dövüş izleniyordu. ortada dövüşenler birbirlerini öldürürcesine saldırıyorlardı... birazdan ben de orda olacaktım... öldürürcesine...

gerekli son hazırlıkları yapmıştım. Bunlar paralı insanlar olduğu için eğer maçı kazanırsam bana 1500 tl civarı para vereceklerdi.iyi paraydı. karşıma çıkacak adamı sordum barbaros abiye.o da benim gibi acemi mi dedim hayır dedi.ama orta seviye biriymiş. belki yıkarsın dedi. belki mi ? hasgibtir galiba bi hata yapmıştım ama geri dönemezdim.ben korkak değildim. dövüşecektim.
ve işte bir adam çıplak sesiyle benim adımı anons etti. ringe çıktım. yuhalayan da vardı alkışlayan da.herhalde bahisi karşıya yatıranlardı yuhalayanlar. gibtir et dedim. karşıdaki adamın ismi anons edildi ve karşıma tam manasıyla bir ayı çıkmıştı.ben daha kendimi hazırlamadan saldırdı üzerime ve işte ilk darbe...

o yediğim yumrukla resmen ağzım yüzüm kan içerisinde kalmıştı bir anda. sendelemiştim ama düşmemiştim. arkasından bir tane de karaciğerime yedim. soluğum kesildi bir anda. karşımdaki ayı kahkaha atıypr, zafer nidaları çığırıyordu.ama ben daha düşmemiştim ayı. işte geilyorum.

o zafer çığlıklarını atarken diz kapağının arkasına bir tekme ile bacağının neredeyse çatırdamasını hissettim. dudağımdan ve kaşımdan kanlar akıyordu ama gibimde değildi. ayı acıdan bağırıyordu. neredeyse diz çökmüştü bacağındaki acıdan dolayı. fırsattan istifade bir tane de kulağının arkasına geçirdim. farkında olmadan dövüşmeyi biliyomuşum meğer diye sevindim içimden ama ayının kendini toparlaması çok sürmedi.o bana ben ona artık hunharca vuruyorduk. ikimizin de hali kalmamıştı. heryerimiz çürük içindeydi. aslında iyi de dayanıştım ama galiba kaybedecektim.son bir yumruk attım tam çene hizasına ve buummm ayı yerde. üzerine çıkıp dakikalarca yumrukladım bayılana kadar ayı.ben de artık bayılacaktım halsizlikten ki üzerinden aldılar beni. kazanmıştım.inanamıyorum kazanmıştım

barbaros abinin arabasıyla eve döndük. heryerim toz toprak,kan revan içindeydi.iyi iş çıkardın dedi bana. daşşaklı adammışsın,bu ayıyı yıkmak kolay değildir dedi. elime arabada 1500 tl mi verdi helal olsun sana delikanlı, kendini toparla, bunu tekrarlıycaz dedi.ama ben tekrarlarmıydım bilmiyodum.
eve 3. kata zar zor çıktım ve hemen kendimi banyoya attım. sıcak su bütün kaslarımı gevşetmişti. anlamsız kahkahalar atıp vücuduma yapışan kan ve tozun akışını seyrediyordum.ben yenilmezdim...

orda mısınız gençler ? yoksa yarın devam edicem ses verin

edit : anlaşılan kimse yok. neyse bi ara devam ederim o zaman madem siz anaokulu entrylerinde takılmak istiyosunuz okey

okuyan bir panpamın hatrına devam ediyorum...
Artık okula ara ara gidiyordum. Nedeni malum, ağzım yüzüm mor çinde oluyordu genelde. soranlara bişey de diyemiyordum. kiktaks antrenmanı diyodum.Bu arada tabii bu karizmatik ve asi görüntüm kızları kendinden geçiriyodu. defalarca kez numarasını gönderen, gizliden arayan, sosyal medyadan taciz eden olmuştu. arada tek gecelik takılıyordum ama sabah uyandığımda ben bile kim olduğunu hatırlamıyor, kapı dışarı ediyordum. kimse bana ne olduğunu anlayamıyordu. dünya kaybetmişti beni. namazında,dersinde halim selim adam gitmiş, yerine farklı bi adam gelmişti. tabii bu kız çevremden ve maçlardan kazandığım paradan mütevellit, arkadaş olmak isteyenler de iyiden iyiye artmıştı.iyi gün dostları...

bu arada tabbi birkaç maça daha çıkmıştım. paranın dıbına koyuyordum, tabii kendimin de.Memleketime de gidemiyordum aylardır. Beni bu çürük çarık suratla görseler terör saldırına uğradım sanarlardı. okuldakiler artık alışmıştı. eskisi kadar şaşırmıyodu.
barbaros abi beni 2-3 haftaya bir alıyordu o malum dövüş mekanına zütürüyordu.hep aynı adamlar bahis oynuyordu,hep aynı adrenalin... artık işi de kapmıştım birkaç maç sonra. bahis oynayanlar beni tanıyodu artık. bahisleri bana yatıranlar artmaya başlamıştı.

Ama artık bırakmalıydım.Çünkü her ne kadar ara ara gitsem de bir okulum vardı benim. yavaş yavaş final haftası da yaklaşıyodu. kendime çeki düzen vermeli, suratımdaki morlukların geçmesi için kendime zaman tanımalıydım. öyle de yapmaya çalıştım. oturdum dersin başına ama yediğim darbelerden mi bilemiyorum, aklım başka yerlere gidiyodu hep. dışarıda insanlar gülüp eğlenirken ben evde tıkılıp kalıyodum.bu da bana çok koyuyodu.iyi gün dostları da sadece iyi günde, paraya,karıya ihtiyaçları olunca arar oldular.ben de bir süre sonra telefonlara bakmamaya başladım.

zar zor da olsa kendimi ders çalışmaya adapte etmeyi başarmıştım. arada kütüphaneye falan gidiyordum mesela. benden beklenmeyecek hareketlerdi bunlar.
final haftasına yaklaşık 1 hafta kalmıştı. kütüphanede ders çalışıyodum ama 20-25 dk dan fazla odaklanma problemim vardı benim.bi çay aldım kantinden sigaramı da hazırladım bahçeye iniyodum.o anda onu gördüm. uzun kahverengi saçları, uzun boyu, gülüşü ve endamıyla tam bir hanımefendiydi. Gözgöze geldik. inceden gülümsedim ve içimden "Allah sahibine bağışlasın" deyip bahçeye indim. sigaramı yaktım...

telefonum çaldı o anda,ben bahçedeyken. arayan barbaros abiydi. vakit akşamüstüydü.o bu saatlerde arardı hep beni. yine maça çıkarmak içindi kesin ama bu sefer çıkmayacaktım. yapmamam lazımdı. okulum uzayacaktı yoksa. ailemin yüzüne bakamazdım o suratla. yine de açtım :
"efendim abi"
"nasılsın koçum sağlığın sıhhatin yerinde mi?"
"sağol abi ders çalışıyorum şuan pek müsait değilim"
"yav gibtirtme dersini şimdi. akşam çok özel bir maç olacak.sen de o maçın kahramanı. kaçta alıyım seni kaç gibi hazır olursun ?"
"abi ben gelemeye... "
"yapma oğlum bak son bir maç. sonra bitti zaten herkes tatile falan gidecek ramazan gelmeden.bu beleşçiler erkenden gider her sene tatile ucuza geitmek için. sanki paraları yokmuş gibi."
"abi ama dersim var çalışmam gerek."
"hay amk dersinin yaa. tamam oğlum sen dersine çalış anakuzusu gibi. fikrin değişirse geç olmadan ara beni."
"tamam abi görüşürü.."
"... "
telefonu kapatmıştı. çok kızmıştı belli ama yapamazdım. çok isterdim o son maça çıkmayı ama olmaz, yapamam..

çayım dasoğumuştu, sigaram da yana yana sönmüştü.hay amk zehir ettin barbaros abi çayımı dedim ve girdim içeri.az önceki güzellik gitmişti salondan. neyse önemli değil dedim içimde. zaten vaktim yoktu karıya kıza. sonra bakarız icabına.ama cidden çok güzel kızdı.ilk defa, uzun zamandan sonra ilk defa bir kıza karşı bişeyler hissetmiştim ama gitti.bi daha bulamam zaten. bulmaya da uğraşmazdım açıkcası. zaten o kız bana bakmazdı oğlum.ne binler vardır onun peşinde...

çantamı topladım, dışarıya çıktım kütüphaneden. hevesim falan kaçmıştı. gidip evde walking dead in yeni bölümünü falan izler sonra da uyrdum herhalde diye düşünüyordum. evin kapısına geldiğimde barbaros abi orda beni bekliyordu. yanında da iki tane insan azmanıyla.
"hayırdır abi hoşgeldin?"
"hoşbulduk koç. seni almaya geldik."
"abi ama dedim ya ders... "
"aması maması yok aslanım, geleceksin dediysek geleceksin.bu son maç. herkes seni istiyor."
"hıhhhhhh... peki tamam abi mecbur gelecem herhalde baksana hazırlıklı gelmişsin."
inceden sırıtmıştı barbaros
"napalım oğlum. başka türlü geleceğin yok."
"tamam abi ben bi yukarı çıkıp şunları bırakıyım... "

gibe gibe gidecektim. neyse son maç.ne kadar az hasarla atlatırsam o kadar acısız biter.hem fena mı oğlum, gitmeden cebime de paramı koyarım.iyi para bırakır bu lavuklar son maçsa, dedim içimden ve çantamı hazırlayıp çıktım evden.bir sigara yaktım ve arabaya bindim.bu sefer farklı bir yere gelmiştik. daha kalabalıktı burası. otopark değildi. sanki bi fabrikaydı. eski püskü virane bi yer.abi burası neresi diye sordum, diğer yeri polisler bastı, artık burda devam ediyoruz dedi. üstelemedim indim arabadan. kendimi odaklıyordum. acısız,ağrısız ve hızlı olacaktı.iki darbede indirecektim. hemen bitecekti ve ben de gece bitmeden eve sağlam dönecektim... ama olay farklıydı bu sefer... meğer karşımdaki bu camianın şampiyonuymuş. hiç yenilmemiş bilmem kaç maçtır. işte şimdi sıçtık...

Barbaros kulağıma eğildi ve "bu maçı kazan. sana çok para yatırdık. bizi burdan kayıpla gönderme biz de seni görelim aslan parçası." dedi yine inceden bir sırıtışla. yüzüm kireç gibi olmuştu. şampiyon ne emk ? daha ben 10 maç falan anca yaptım. neyse yapacak bişey yok. dayağımızı yiyeceğiz heralde bu sefer dedim içimden ve yürüdüm ringe doğru.o çoktan ringe gelmişti bile. belki iki metre boyu vardı. benim de boyum o civardaydı. zaten çoğu maçı da boy avantajımdan kazanmıştım ama bu benden de uzundu ve tam bir kas yığınıydı. belli ki bu dana, kendini bu işe adamıştı. buna yumruk falan işlemez ki dedim içimden. nasıl yenecektim bu bini ? son maçta gibtin belamı barbaros...

işte başlıyodu bir tane sağlam bir aparkat geçirdim çenesine ama etkilenmedi bile.bir tane daha... ama adamda tık yoktu. bana vurduğu an kulağım çınlamaya başladı. dengemi kaybetmiştim. artık bana sadece zevk için vuruyordu. sağa sola savruluyordum. ayağa kalktım, gırtlağına doğru bir darbe vurdum. nefesi kesilmişti. izleyenler şaşkın gibiydi. şimdi sıra bana gelmişti..
iki elimi gülle şeklinde birbirine bağlayıp olağan gücümle çenesine vurdum. acıyla bağırmıştı.bir de diğer taraftan vurdum. hafiften diz çöktü. gözlerini bana dikmişti. galiba beni öldürecek demeye kalmadan beni olağan gücüyle savurdu. artık gücüm yetemez olmuştu.o da yorulmuştu ama kaybeden taraf bendim.tam yanıma hızla yaklaşırken midesine sert bir tekme attım.. biraz dengesini kaybetse de bana vurmaya devam etti. artık kaybediyordum.tam kaybetmek üzereydim ki, bir silah sesi duyuldu...

barbarostu silahını ateşleyen. yeter artık dedi. çocuk ölmek üzere tama bırakın kaybetti dedi ama şampiyon pek dinliyoya benzemiyodu. olağan gücüyle suratımda patlattığı yumrukları artık hissedemiyordum. uyuşmuştum.işitmem de azalmıştı. galiba buraya kadar dedim içimdem.O an bir silah sesi daha geldi. barbaros adamı omzundan vurmuştu. birkaç el silah sesi daha geldi.o an galiba ufak bir çatışma çıkmıştı.tek hatırladığım, beni arabaya apar topar bindirdikleri ve doktor dedikleri birine zütürüyo olduklarıydı. galiba herkes ufak sıyrıklar almıştı.ben de artık dayanamıyordum ve gözlerimi kapattım...

gözümü tekrar açtığımda bir evin bodrumu gibi biryerdeydim. etrafta loş bir ışık vardı. kolum sarılı ve yüzümde irili ufaklı pansumanlar vardı. daha doğrusu vücudumun heryerinde bişeyler vardı.bir anda yerimden irkilerek kalkmaya çalıştım ama yapamadım. galiba biyerlerimde kırık ya da incinme gibi bişeyler vardı.
orta yaşlarda, hafiften kısa, saçlarının üstü dökülmüş ve geri kalanı kır renkte olan bir adam elinde pansuman beziyle ortalıkta dolaşıyor, içerdeki bikaç kişinin yaralarıyla ilgileniyordu.
Ne oldu bana ? diye sordum
"iyisin aslanım. kolundan vuruldun. ayı seni fena pataklamış bikaç da eziğin var galiba." dedi adam.
"sen kimsin " dedim. barbarosu da az ilerde görüyordum ama onunla konuşmuyordum şuan. beni bu taka o bulaştırmıştı. gitmemeliydim.herşeyi mahvetmişti...

Barbaros bana kızgındı."bi taku beceremedi bin. buna güvenip de onla dövüştürende kabahat. gibtiğimin lavukları tutturdu illa o gelecek diye.al geldi işte. aldık başımıza şimdi belayı." diye söyleniyordu.
"beni evime zütürün" dedim."az daha sabret, sabaha gidersin evine."dedi doktor. üstelemedim.zaten kalkacak da halim yoktu. yattım uyumaya devam ettim...

sabah olduğunda beni ayılttıklarında evin önüne gelmiştik. arabaya ne ara bindirdiler,ne ara buraya geldik hiç hatırlamıyordum. barbarosun adamları beni arabadan aşşağı atarcasına itti.
"Senin yüzünden başımıza bela aldık. inşallah kimse ötmez de bu iş daha fazla büyümez.biz bir süre saklanacağız. beni bir daha arama.Şimdi git bir daha da gözüme gözükme!" demişti barbaros.
"lan bin, kazanırken iyi de kaybederken mi böyle olduk" diyesim vardı ama ne onu diyecek halim ne de cesaretim vardı o akşamdan sonra. daha fazla gibilmeden evime girmeyi istiyordum. Kapıcının da yardımıyla evime kadar çıktım ve yatağıma yattım... bu sondu, artık bitmişti...

O günden sonra ne final sınavlarına çalışabilmiştim,ne de kendimi toparlayabilmiştim.bir hemşire arkadaşıma pansuman yaptırıyordum. hastaneye gidemezdim çünkü. olay büyürdü.ona da yemin ettirmiştim kimseye söylememesi için. delikanlı kızmış hala tutar sırrımızı.
Final sınavlarını kaçırmıştım. Annem arıyordu arada bir, moralim bozuk, sınavlar kötü geçti deyip kısa cümlelerle geçiştiriyordum. bütünlemeye kaldığımı söylüyordum. bütünlele tarihlerini de yanlış söylüyordum iyileşmeme zaman kazandırmak için.
Girdiğim birçok bütünleme sınavından da kalmıştım. okulum bir yıl uzamıştı. herşey tak gibi gidiyordu hayatımda. yine başa dönmüştük...