işte bunu beklemiyordum.O kızdı bu.kütüphanede gördüğüm,az önce yolda karşılaştığım kızdı. demek benden hoşlanmış o da.inanamıyorum artık aşkta şansım dönmüştü. günler sonra ilk defa bu kadar mutluydum. çok şaşkındım ve şaşkınlığım yüzüme kelimlerime vuruyordu ama kız bana deta aşkla bakıyordu.. yaklaşık 3 saatlik bir konuşmanın ardından ayrıldık. kızı yuduna bıraktım, kendim de evime geçtim. bikaç gün sonra memlekete gidecektim.1 ay memlekette kalacak sonra tekrar okul açılınca üniversite şehrine dönecektim...

çayım dasoğumuştu, sigaram da yana yana sönmüştü.hay amk zehir ettin barbaros abi çayımı dedim ve girdim içeri.az önceki güzellik gitmişti salondan. neyse önemli değil dedim içimde. zaten vaktim yoktu karıya kıza. sonra bakarız icabına.ama cidden çok güzel kızdı.ilk defa, uzun zamandan sonra ilk defa bir kıza karşı bişeyler hissetmiştim ama gitti.bi daha bulamam zaten. bulmaya da uğraşmazdım açıkcası. zaten o kız bana bakmazdı oğlum.ne binler vardır onun peşinde...

barbaros abinin arabasıyla eve döndük. heryerim toz toprak,kan revan içindeydi.iyi iş çıkardın dedi bana. daşşaklı adammışsın,bu ayıyı yıkmak kolay değildir dedi. elime arabada 1500 tl mi verdi helal olsun sana delikanlı, kendini toparla, bunu tekrarlıycaz dedi.ama ben tekrarlarmıydım bilmiyodum.
eve 3. kata zar zor çıktım ve hemen kendimi banyoya attım. sıcak su bütün kaslarımı gevşetmişti. anlamsız kahkahalar atıp vücuduma yapışan kan ve tozun akışını seyrediyordum.ben yenilmezdim...

döndüm arkamı bişey demeden gittim. içim ağladı ağlayacak ama yüzümde acı bi gülümseme ile. kahverengi gözlerimi toprağa dikmiş yürüyodum. Yazı turaya uymalı,eve gitmeli ve doğru zamanı beklemeliydim. hayatımın aşkını kaybetmiştim.. kahretsin...
eve gidip kızın twitterını kontrol ettiğimde son twiti şu şekildeydi:
"bir erkek kızlarla konuşmayı beceremiyosa ne tipi ne boyu posu ne de yakışıklılığı onu kurtaramaz"...
oturdum, karanlıkta sabaha kadar ağladım... benim böyle olmamam gerekirdi...

http://inciswf.com/4560incie8705723.swf

Bu düşünce beni artık sarmış sarmalamıştı.bu hayat çok değersizdi benim için. herkes,herşey, bütün aşklar, nefretler,intikamlar, para pul, şan şöhret, makam mevki hepsi değersiz birer dogmaydı artık benim için.
memlekete gitmiştim hemen. büyük şehirlerden birinde yaşıyodum. Babam da annem de bende bir değişiklik olduğunu anlamışlardı. beni alıp dışarıya çıkartıyolardı öoralim düzelsin diye çünkü hem fiziksel olarak hem de ruhsal olarak çok berbat bir durumdaydım. daha önceden de öfke nöbetleri, sosyopatik davranışlar sergilemiştim ama bu öyle değildi... onlar da farkındaydı. bütün neşem gitmiş, yerine boş bi adam gelmişti.

o günlerde, pazar günüydü sanırsam, babamla alışverişe çıktık ve bir tişört denedim. normalde dar, tayt formunda vücuda yapışması gereken bir tişorttü ama bana rapci poları gibi olmuştu.
"oğlum, derdin nedir bilmiyorum,az çok tahmin edebiliyorum ama. çok üzülüyorum bu haline.git spor mu yapacaksın, alışveriş mi yapacaksın ne yapacaksan yap, herşeyini ben karşılıyorum. kendine çeki düzen ver. seni baştan yaratacağız"dedi babam.ben de gönülsüz de olsa tamam dedimm çünkü onlardan başka kimsem yoktu benim. onlar bişeyi yap derse yapardım...

birkaç ay fazla ortalıkta gözükmeden, deyim yerindeyse bir koza dönemi geçirdim. artık ilkbaharın o ılık aşk kokan havası kendini iyiden iyiye hissettirmişti. piyasaya çıkma vaktiydi...
ve işte o an gelmişti... o kantinden girdiğim an bir fakülte abartmıyorum bana bakıyodu. kimse gözlerine inanamamıştı.bu sen misin diye soranlar olmuştu. gözlüklerimi çıkardığım anda onunla gözgöze geldim. tabii o da şaşkındı bu değişime. kalktı kantini terk etti sonra...

işte. istediğim olmuştu. artık bütün kızlar benimle ilgileniyor,ama bu sefer de ben onlarla ilgilenmiyordum. hevesim kaçmıştı adeta. benim için varsa yoksa spordu. yalnızlık kanıma işlemişti ve bütün öfkemi ağırlık sehpalarında,kum torbalarında döküyodum...

Benim hayatımda, kararsız kaldığım anlarda sığındığım tek şey, yazı tura idi. Yazı tura beni hayatım boyunca hiç yanıltmamıştı.ona uyduğum vakit herşey yolunda gidiyordu şaşırtıcı bir şekilde. sanki Allah tan bir işaret gözüyle bakardım yazı turaya.
bir gün, sonbahar günleriinden bir tanesinde sabah kalktım, duşumu aldım,en az kırışık kıyafetlerimi giydim, sakalımla bütünleşmiş saçlarımı güzelce taradım ve artık hazırdım. Aklımda tasarlamıştım söyleyeceğim cümleleri.
Normalde çok paspaldım. temizdim ama paspaldım. biraz karanlık biriydim üniversitede.ara ara ortalığı birbirine katmam sayesinde az çok bilirdi insanlar beni.bu yüzden o intibadan kurtularak gittim o gün okula.ben iyi bir insandım ve allah iyi insanlara yardım ederdi. bana da yardım edecekti kızın karşısında. inanıyordum...

bi sigara içip geliyorum arkadaşlar... olaylar asıl şimdi başlıyor...

geldim arkadaşlar, devam ediyorum. nerde kalmıştık...
adamın adı barbarostu.iri yapılı, mafyavarii bir tipi vardı. sarışın sayılırdı.
Ne zaman olacak bu dövüş dedim. yarın gece dedi. nerde olacak diye sordum söylemedi. bizim kendi yerimizde dedi. kafes dövüşü tarzı birşey olacakmış.ben seni alırım evinin önünden yarın gece dedi. tamam dedim. telefon numaramı aldı ve oradan ayrıldı. biraz sonra da duşumu alıp ben çıktım.

bir gün artık bu platonik aşkı gerçeğe çevirmem gerekecekti.ama ben daha önce ne aşık olmuştum ne de bir kıza çıkma teklif etmiştim. tabiri caizse bütün insanlardan kaçmıştım.tek başıma, karanlıkta yaşamış, kendimi kendime adamıştım. benim için varsa yoksa fizik, matematik,bilimdi. işte artık bişeylerin değişme vakti gelmişti ama nasıl yapacaktım ? birilerine sorsam, akıl alsam soracak kimsem yoktu. kendi başımın çaresine bakmalı, kendi göbeğimi kendim kesmeliydim.bu iş olacaktı.ya rezil olacaktım ya da vezir...

o yediğim yumrukla resmen ağzım yüzüm kan içerisinde kalmıştı bir anda. sendelemiştim ama düşmemiştim. arkasından bir tane de karaciğerime yedim. soluğum kesildi bir anda. karşımdaki ayı kahkaha atıypr, zafer nidaları çığırıyordu.ama ben daha düşmemiştim ayı. işte geilyorum.

o zafer çığlıklarını atarken diz kapağının arkasına bir tekme ile bacağının neredeyse çatırdamasını hissettim. dudağımdan ve kaşımdan kanlar akıyordu ama gibimde değildi. ayı acıdan bağırıyordu. neredeyse diz çökmüştü bacağındaki acıdan dolayı. fırsattan istifade bir tane de kulağının arkasına geçirdim. farkında olmadan dövüşmeyi biliyomuşum meğer diye sevindim içimden ama ayının kendini toparlaması çok sürmedi.o bana ben ona artık hunharca vuruyorduk. ikimizin de hali kalmamıştı. heryerimiz çürük içindeydi. aslında iyi de dayanıştım ama galiba kaybedecektim.son bir yumruk attım tam çene hizasına ve buummm ayı yerde. üzerine çıkıp dakikalarca yumrukladım bayılana kadar ayı.ben de artık bayılacaktım halsizlikten ki üzerinden aldılar beni. kazanmıştım.inanamıyorum kazanmıştım

bir süre sonra, yaklaşık 2-3 ay sonra bir gün evde karanlıkta oturmuş sigaramı içerken aklıma birden birşey parladı."ÖLECEĞiZ".bu cümle bir balyoz gibi inmişti adeta beynime. birbirine toslayan geyikler gibi, kafa kafaya giren trenler gibi,bir binanın çatısından atlayan bir adamın yere vurduğunda çıkan vücudunun parçalanma sesi gibi...
öleceğiz...

açılış müziği olsun...
https://youtu.be/sZJvi-uXUKU ? list=LL6PPGkIT3noSe1r1481E88Q

üniversite 1. sınıftan beri takip ettiğim bı kız vardı. onunla ilk olarak bi otobüste karşılaşmıştım.o zamanlar yurtta kalıyodum. yurda dönüş yoluydu. akşam vakti otobüsün cdıbına kafamı dayamış, sıradaki sagopa kajmer şarkısının başlamasını bekliyoodum kulaklıklarımda.ve o anda o girmişti içeri. hani hayallerinizdeki kız olur ya,işte öyle bişey.ben hayatımda o kadar duru bir güzellik görmemiştim.o an aşık oldum kıza ama tabii açılamadım bir türlü.gel zaman git zaman ben bu kızın herşeyini öğrendim bir şekilde. twitter,facebook, ortak arkadaşlarımız, nerde yaşar ne yer ne içer, nelerden hoşlanır herşeyini biliyordum. sanki tanıyo gibiydim kızı. sadece yanımda değildi o kadar.o da olacaktı inşallah ama cesaretimi toplamam lazımdı

masaya gittim ve kibar ve vakur bir sesle "merhaba biraz konuşabilir miyiz" dedim kıza."merhaba buyur söyle " dedi kız.
"başbaşa konuşabilir miyiz ?"
"olmaz arkadaşım yabancı değil ne söylemek istiyosan söyle"
hasgibtir şimdi sıçtık işte dedim içimden.
"şey..ben sizinle tanışmak istiyorum eğer siz de isterseniz, uygun görürseni... "
uygun görürseniz ne gerizekalı.al işte bir sıvama daha..
tam kız gözlerimin içine bakıyodu olumlu bir cevap vereceğini sezmiştim ki diğer kız bastı alaycı kahkahayı.. benim enerjim yerle bir oldu. kız da gözlerini kaçırdı o an..
"kusura bakmayın malesef"
bitti... benim bütün hayallerim yıkılmıştı işte. bütün o kurduğum şeyler boşa gitti... ben tam bir aptaldım...

iyi geceler panpalar. Allah'a emanet olun. Yarın Görüşmek üzere

lan çok duygulandım şuan var ya... gibiyim ben böyle aşk hayatının izzet-i nefsini...

dursun bakalım rez