öncelikle selamun aleyküm beyler,
ben istanbulda üniversite okuyan bir abiniz, bir kardeşinizim. bu incide ki ilk entryim. niçin? çünkü inci sayesinde birşey kazandım ve bunu siz kardeşlerimle paylaşmak istiyorum.

Bu hafta iki ay olacak. incide ki meşhur başlık sebep oldu bırakmama. ne zamandır düşünüyordum zaten bırakmayı. öncelikle şunu söyleyeyim. ben namaznda niyazında bir kardeşinizim. yani sizin dindar diyeceğiniz bir adamım. ancak bu ferre belası peşimi bırakmıyordu bi türlü. bırakmaya çalışıyordum zaten bir senedir. bir sürü video izledim, yazı okudum ama tık yok. inanır mısınız? bağımlısı olmuşum. farkettiğim zaman çok üzülüyordum kendime. bilmiyorum sizde de oluyor muydu ama o malum
işi yaptıktan sonra öyle böyle değil müthiş bir üzüntü duyuyordum, utanıyordum kendimden. ama bir yandan da sürekli yapma hissi vardı içimde melun şeyi.

neyse beyler, bırakma olayına gelirsek. nasıl bıraktım.

o zaman amerikadaydım. bir tanıdığımın yanına iki yazdır çalışmaya gidiyorum. biraz para kazanmak için eve. ingilizcem de var yani. neyse abi oradayken bir de ortam daha farklı. kızlar da daha böyle tahrik edici giyiniyorlar fln. tabi biz de genciz anasını satayım. kanım kaynıyor. ben de elalemin karısına kızına dalmamak için -kendimi böyle kandırıyorum tabi- sürekli ferre izliyorum ve sonrasını biliyonuz zzaten. ama bu mesele, bu yaz öyle ilerledi ki her gün çekiyordum ve hergün sanki ruhumdan bir parça kopuyordu. bir süre sonra namazı fln bıraktım zaten. sabah işe geliyorum. eve gelince ilk iş ferre izliyorum. sonra yarım saat hüzün, pişmanlık, bir daha yapmayacağım fln. ardından yemek ye, yat. sabah işe git gel, ferre izle, çek, yemek ye, yat. böyle bir monotona dönmüştü hayatım anasını satayım. hiçbir şeyden zevk alamaz olmuştum. insanlardan nefret ediyordum. neden bilmiyorum. sürekli üzgündüm, içten içe ruhum ölüyordu.

iki part yapayım.
çok boğmasın