ferreci sapık komşumuzu öldürdüm

yaşlı komşumuza aylık ziyaretlerimden birini gerçekleştirmek üzere 2.kata ağır
adımlarla inerek kapısını çaldım. temkinliydim çünkü karşımda genç yaşlarında
mahalleye kapı kilitleten bir adam vardı. fakat artık yaşlanmış ve buruşmuş vücudundan
sadece hışırtı hissi geliyordu. tüm bunlar kafamda dönerken kapıyı tonton bir amca açtı
ne kadar değişmişti? yoksa benimi kandıracaktı. içeriyi süzerek sokuldum. çot.(kapı kapanır)
okumakta oldu edebi değeri yüksek bir kitabı rafa kaldırdı ve mırıldandı;
eüe nasılsın çocuğum sen çok büyümüşsün ama eheh.+şey evet hıhı.-dur lokum getireyim.
terler içinde onu süzüyordum bir anlık atraksiyonla ayağa kalktım ve annemin yolladığı
börekleri uzattım, oturdum.bi an yüzü ile dudaklarım arasında santimler kalmıştı. gülümsedi.
işini biliyordu. kurban tecavüzden önce korkutulamazdı. tepsiyi sonra gelip alırım diyip
kalkıcaktım ki;böreğin yağının parıldattığı dudakların ışığını bozarak konuştu;annenler iyi mi?
ne yani?ne ima ediyordu? yoksa annem?sen?lan? hayatımı bir ürkek olarak geçirmiş
olabilirim fakat bu anneme böyle bir şeyi ima eden kişiyi bir seri katil olmasına rağmen
öldürmeme engel değildi. sandalyeden zıplayarak kafasına bir döner tekme koydum. olayın şokunu
atlatırken boğazına börek kaçtı. hemen saçlarından tuttum ve cebimden kalem çakıyı çıkartıp;
beni dinle sürtük bir daha asla anneme laf yapamayacaksın anladın mı?he seni pislik.
sonsuz uykunda mutluluklar iğrenç insan. fışk fışk fışk. üç darbe ile bitmişti işi.
börekleri çıkartıp tepsiye koydum.bir sapığı son anlarında ezine peyniri ve
eminönü yufkası ile ödüllendirmeyecektim. böylece kanıtta kalmamıştı. daha sonra pantolonuna
dokunduğumu hatırladım. parmak izini yoketmek için pantolonunu çıkartıp zütüne soktum.
kimse benden şüphelenmesin diye atalay buraya hiç gelmedi yazılı bir kağıt yazıp ağzına yapıştırdım.
böreklerle birlikte ordan uzaklaştım. kahvehane, esnaflar topluluğu gibi yerlerde
salih abiyle aramız çok iyi gibi muhabbetler kurup kendimi olaydan soyutladım.
acaba notun altına parmağımı basmasamıydım beyler. neyse ya bişey olmaz...

(bkz: kaniserwack arşiv başlığı)

unescoya bağışladık.

appplattım