felsefeyi sevdiriyorum dikkat ağır başlık

devam..

Felsefi bir detektifin hep hatırlaması gereken iki husus daha vardır:

a) Gerçek -yani duyumlardan kaynaklanan- algıların sağladığı malzemeden başka hiçbir şey gerçek değildir;

b) indirgenmez bir birincil, bileşenlerine ayrılamayacak veya daha önceki olgulardan türetilemeyecek bir olgudur.

devam et panpa sonra gibişirsiniz dediğin gibi.

bu kadar katı kemik konuşman felsefeyi net bilmedigin yada çok zeki olmadıgın anldıbına geliyor kendi düşüncelerini başkalarına empoze etmeye çalışma

@48 tamam ilerliyorum ben az kaldı panpa. seninle sonra dövüşücem.

bizce felsefe disiplindir.

Felsefede, temeller: metafizik ve epistemolojidir.

Bir felsefenin temeli sağlamsa; yani, metafiziği, evrenin bilinebilir olduğunu söylüyor ve epistemolojisi, insanın rasyonel yeteneğinin bu evreni kavramaya yeterli olduğunu söylüyorsa; bu temel üzerinde, insana uygun olan ahlak, politika ve estetik tanımlanabilir. (Hataya düşülmesi halinde; düzeltmek için gerekli araçlar ve referans sistemi, böyle bir felsefeye sahip insanın hala elindedir.)

Oysa, ahlakta; bir yandan, dürüstlük tavsiye ederken; öte yandan, insanlara, hakikat, olgu, realite diye birşey olmadığını söylersen; ne elde edeceksin? iyi olduğunu hissettiğin için politik özgürlük tavsiye ederken; kendini, senden oldukça farklı düşündüğünü ilan eden, iktidar hırslısı bir haydut karşısında bulduğunda ne yapacaksın?

Yüzeysel bir şekilde felsefeyle ilgilenen insanın sıkca yaptığı bir hata; sebepleri bilmeden sonuçları kabul etmektir.

bir yandan, uzun bir düşünce zincirinin nihai sonucunu verili olarak almak, onu "aşikar" kabul etmek, öte yandan, o düşüncelerin önşartını inkar etmektir.

Örneklerini, her tarafta -özellikle politikada- görmek kabildir. Solcular vardır ki; bir yandan, birey özgürlüklerini savunurken; öte yandan, özgürlüklerin kökü olan birey haklarını (ve bütün hakların pratiğe geçirilmesinin tek yolu olan mülkiyet hakkını) inkar ederler. Dini muhafazakarlar vardır ki; bir yandan kapitalizmi savunurken; öte yandan, kapitalizmin kökü olan akla saldırırlar.

@43 derrida gibi adamın namlu ve mermiden şüphe ettiğini düşünüyorsan bir şeyleri fena halde ıskalıyorsun demektir. bi defa derrida marxisttir.

gerçekliği konusunda ölçüme ve şüpheye gidilen şey sosyal realitedir, kavramların realitesidir. mermi ve namludan şüphe edilmez. adamın seni vururken kendi içinde neyi vurduğuna inandığından şüphe edilir. buradan da seni vurması eyleminin kökenine inilir.

resmen trollüyorsun moruk. derrida, lacan, foucault namludan mermiden şüphe eder derken, gavurun "misreading" dediği olayın kuyusunun dibine iniyorsun resmen.

aynı mantıkla sana göre freud denen adam da sigaraya bakınca yannan görüyor afedersin. oysa freud gündelik hayatın içerisinde cinsellik aramaz. cinselliğin içerisindeki gündelik hayat ipuçlarını arar.

ama senin yapısalcı korkularını anlıyorum ben. biri çıkıp "buradaki merkezin bu olduğunu kim söylüyor, binary opposition kalıplarının geçerli olduğunu nereden biliyoruz, buradan farklı bir anlam neden çıkamıyor?" dendiğinde dehşete düşüyorsunuz.

çünkü bilinmezlikten korkmadığınızı söylerken kavramlar arasında ortak bir merkezin bulunmadığını ve dolayısıyla asıl bilinmezliğin kaosunu farkedince soluğunuz kesiliyor. bu korkuyu da "ama iletişiyoruz, işte ova, işte köy, işte boru işte su" ile aşıyorsunuz.

oysa hayvandan insana geçiş mevzusu bunlar. hayvanlar için algıladıkları herşey vardır ama kavramları yoktur. derrida'nın -şayet ettiyse bile- namludan şüphesi de budur zaten.

narrative'in bir boyut olduğunu algılayamazsan yapacağın felsefe hep tıkanır.

devam ediyorum

Bir felsefeyi incelemek için en iyi yol, ona bir detektif gibi yaklaşmaktır.

Bir detektif, bir cürüm hakkındaki hakikati keşfetmeye çalışır. Felsefi bir detektif de, karşısındaki soyut felsefi sistemin, hakiki mi, yoksa yalan mı olduğunu belirlemek suretiyle; o sistemin, büyük bir entellektüel başarı mı, yoksa bir entellektüel suç mu olduğunu keşfetmelidir. Bir detektif, ne arayacağını veya hangi ipuçlarının anlamlı kabul edileceğini bilir. Felsefi bir detektif de, şu noktaları hep hatırlamalıdır:

a) Bütün insan bilgisi, hiyerarşik bir yapıdadır.

b) Temel olanı, türev olandan ayırt etmek öğrenilmelidir, ve

c) Felsefi bir sistemi yargılarken, -en önce ve her konunun üstünde- o felsefi sistemin temellerine bakılmalıdır. Eğer, temel yanlışsa; o felsefedeki başka her şey yanlıştır.

helal panpa gib onu

okursam gibsinler =)

@40 karıştırdın amk ortalığı

@40 kant adam değildir.

adam königsberg'den çıkmamış 80 yıl 3 kilometrekarelik alanda yaşamış amık.

realiteden kopmuş neredeyse. varlığından şüphe etmekle işe başlanırsa, o işten bir türlü yakayı sıyıramazsın.

ben sana doğru doğrultulmuş, mermisi ağzına verilmiş soğuk bir namluyu görünce, senin verdğin tepkinin felsefesini anlatıyorum. tüm gerçek budur işte. namlu gerçek mi değil mi demez savunursun. eğer gerçek mi değil mi diye düşünürsen, gerilersin, duraklarsın, foucoult gibi, derrida gbi, lacan gibi adamlar böyleleridir işte. aristoteles ise hemen kaçar ordan.

@38 anladım panpa, daha çok bilgilendirmek istedim, sanki takdir etmemiş gibi olmusum evet. şukunu verdm şmdi.

ahhhaha bilime laf kalabalığıdır diyen adam mı var yahu bu devirde vay amk daha neler göreceğiz

@36 klagib modernist kafası işte. vaktinde bu kafanın kökünü ateşe verip yaktılar.

"kant, eğer şüphe edemeyeceği merkezin kendisi olduğuna bu kadar inanmış, ve şüphenin ana apriorisi olduğu konusunu bu kadar kanıksamışsa, delilerden ölümüne korkuyor olmalıdır" der foucault.

bu modernist kafa öldü zaten. derrida, lacan gibi adamların zihin bulandırdığını düşünmek, aynen yukarıda da dediğim gibi, "iki kilo kütleyi hesaplarken kuantum da nereden çıktı demekle aynı şeydir."

hem anlaşılması güç olan şeyi saçmalıkla etiketlemek de ne... kavramların karmaşık olması sıradan vatandaşın, bilgi yükünü kaldıramayan amelenin derdidir. herkes de anlamayıversin n'olacak. en başından pisagor bile ütopya kurgularken aptal ile vizyon sahibi zeki adamı birbirinden ayırmıştır zaten. sosyal darwinizm diye birşey var.

O saçmalık, insan mevcudiyetinin en hayati konularıyla, ölüm-kalım meseleleriyle uğraşmaktadır.

Yanlış da olsa; hiçbir önemli felsefi teori, boş yere ortaya atılmaz; hepsinin gerisinde, meşru bir mesele vardır; insan bilincinin gerçek bir ihtiyacı söz konusudur.

Fakat,,, bazı felsefeler, bu meseleyi çözmeye çalışırken,

bazıları ise, muğlaklaştırmaya, yozlaştırmaya, çözümün keşfini engellemeye uğraşır.

Felsefi teorileri anlamazsanız, onlardan en kötülerine maruz kalırsınız.

@35 panpa ben ciddi söyledim yahu, sanki anlamamışım gibi tepki vermişsin. ama tamam, önerilerin ciddiye alınacaktır, emin ol.

devam ediyorum

Bazı filozofların anlaşılmaz teorilerini okurken, sıkıntıdan başka bir şey hissetmiyorsanız; tamamen haklısınız.

Fakat; bunları, "Saçma olduğunu bildiğim halde; neden bu teoriyi incelemem gereksin ki!" diye bir kenara atarsanız; yanılırsınız. Evet, saçmadır, fakat, bir yandan bu teorileri saçma ilan ederken; öte yandan, bu teorileri üreten filozofların vardıkları sonuçların hepsini, ürettikleri klişelerin hepsini kabul etmişseniz; onları çürütmeğe muktedir değilseniz; saçma olduğunu bilmiyorsunuz demektir.

@34 kardeşim hala derrida diyorsun.

35. entryde bu çakma filozoflara verilmiş ayarın kitabı var. bilim laf kalabalığıdır diyor ya o yüzden içine sıçtılar felsefenin.

derrida, lacan, kristeva vb. bunların sözüne itibar edersen aklın tahrip olur. önce beni dinle.

@33 panpa sana o zaman şu kitabı öneriyorum al bi oku, neden bilim hızla giderken, felsefeyi (modern felsefeyi) giblemiyor öğrenirsin:

http://www.kitapyurdu.com...id=64543&sa=115964900

ama daha basit olarak bunu mutlaka al. süper bi kitaptır. sokal vakasını da çok iyi inceler

http://www.kitapyurdu.com...id=44944&sa=115964950

@1 "bu yüzden diğerleri felsefe yapmaz, sizin felsefe sandığınız şy laf kalabalığından ibarettir."

derrida'yı düşünüyorum da, felsefe denen şey, çağın getirdiği zaruretten doğmuş laf kalabalığıdır zaten. kaldı ki matematik de böyledir. basitçe iki elma üç armut demek varken kanıtlanabilir kaç tane boyut olduğunu irdelemek ya da asimtotla uğraşmak, natürel logaritmaya eğilmek, elimde bir kilo armut varken, saatte 100 km/h hız yapabiliyorken kuantum nereden çıktı demektir.

fikrin fazlası işe yaramasa bile işe yarar, nasıl ki doğrusunu bulmasa da yanlışlayabilen, "nasıl olduğunu bulamasa da öyle olmadığını bulabilen" adam bilim adamıysa, bu laf kalabalığı yapanların yaotığı şey de felsefedir.

felsefe toplumsal ya da akademik pragmanın kölesi olmak zorunda mı illa ki?