Sanırım sabahlayamıcaz yarım saat daha burdayım kardeşlerim gelen olursa devam ederiz.

Bir sigara molası veriyorum arkadaşlar okuyan arkadaşlarım varsa rez alsın sabahlayabilirim.

Sonunda bir kapı sesi daha geldi ve ayak sesleri de onu takip etti. Kafamdaki torba benzerimsi şeyi çekti birisi ama halen karanlıktı. Gürültülü bir şekilde açılan ışıkla göz bebeklerimin küçüldüğünü hissettim. Karşımda siyah gömlekli beyaz kravatlı bir adam vardı ancak yüzünü seçemiyordum ışık yüzünden.

Farkettin ama bu uygun olduğunu göstermez. dedi adam. Bense ne diyeceğimi bilmiyordum. Kendimi zorladım ve bi kaç kelime toparlamaya çalıştım. Ss.. Söyleneni yaptım. diyebildim. Adam hafif bir sesle güldü. Korkmuşsun. dedi ve bana yaklaşmaya başladı. Işık adamın arkasında kalınca yüzünü seçebildim. Yüzü çok tuhaf görünüyordu çünkü esmer ve mavi gözlüydü. Sol gözünün yan kısmında 2 tane siyah çizgi vardı. aç ağzını dedi. Ağzımı açmak istiyordum fakat yaşadıklarımın etkisinden çenem kilitlenmişti adeta. Damak kaldırmak gerçekten de işe yarar dedi gülümseyerek. Ağzımı zor bela biraz açtım. Adam parmağını damağıma getirdi ve o kadar güçlü bastırdı ki tırnağı etime batmıştı. Çenemi sıkmış parmağını ısırmıştım ama adamda hiç tepki yoktu..

Çenemi açamıyordum acıdan.. Birden diğer eliyle boynumu sıkıp ensemin az aşağı kısmını sıktı. Çenem boşa düşmüştü ve ağzımı kapatamıyordum bu seferde. Adam parmağını çekti ve ensemi bıraktı. Bıraktığını anda tekrar ağzımı hissedebildim. Dilim damağıma takılıyordu. Ne kadar güclü bastırdıysa yara yapmıştı ağzımda.

Daha sonra arkasını döndü ve Tek bir şey sorucam.. Sonucu ölüm ya da başarı olan sınava girmek istiyor musun? dedi. Buraya kadar gelmiş ve bunları görmüştüm. Burdan eski hayatıma dönersem zaten ölüydüm ve tereddüt etmeden Evet. cevabını verdim.

Tahmini 30-40 dakika arabadaydım ve çıt dahi çıkmamış kimse konuşmamıştı. Arabanın freniyle sarsıldım. Birisi kolumdan tutup beni çekerek çıkarttı ve yürümeye başladım. Bi kaç gıcırtılı kapı sesi duyduktan sonra bi sandalyeye oturtuldum. Ellerimdeki kelepçeler açıldı ve 2 ayrı kelepçeyle sandalyeye kelepçelendim. Ses yoktu.. Boğazımdaki düğümü atıp Kimse var mı? diyebildim ama cevap gelmedi.

Yaklaşık 1 saat o şekilde durdum ancak ne bir ses vardı ne de bir hareket.

Hayatımın fırsatını resmen uykuya teslim etmiştim. Hemen yataktan fırladım ve ne bulduysam üstüme geçirip evden çıktım. Koşa koşa meydana gittim. Gördüğüm rüyanın etkisinden olsa gerek hep ara sokakların girişlerine bakıyordum. Saat tam buçukta tıpkı rüyamdaki gibi bana bakan birinin kafasını çektiğini gördüm ama kıyafeti normaldi. Hemen koşmaya başladım bir yandan da rüyanın etkisiyle yanlış işarete gittiğimi düşünüyordum ama adamı cidden köşelerden dönerken görüyordum hep tam son köşeyi döndüğümde adam yine yoktu. Rüyamın aksine çıkmaz sokak değildi. Sokağın sonuna doğru daha yavaş adımlarla gitmeye başladım.

Kendime kızmaya başlamıştım. Fark edemedin, kaybettin diye kendi kendime kızıyordum. Sokağın sonuna yaklaşırken birden her yer karardı. Birisi başıma bişey geçirmişti. Ellerimin kelepçelendiğini hissettim daha sonra bir arabaya bidirildim ve tek bir kelime duydum..

Farkettin.

Sardı. Rez rez rezz devam

Meydana geldim. Saatime baktığımda 14:25 di ve 5 dakika kalmıştı. Her şey güzeldi ama neyi fark edecektim? Tek bir şansım vardı ve fark edemezsem artık her şey hayal olarak kalacaktı eskisi gibi. Oturup bir sigara yaktım ve etrafı izlemeye başladım. Çevremdeki her şey normaldi. Saatime baktığım anda saat 14:29 dan 30'a attı. Ayağa fırlayıp etrafıma bakınmaya başladım ancak hiç bir şey göremiyordum farklı olan.. içimde neşe, heyecan ve fark edememenin korkusu vardı. Birden meydanın aşağı kısmındaki aradan bana bakan beyaz takım elbiseli birinin kafasını çektiğini gördüm. O olmayabilirdi ama başka fark edilecek bi şey yoktu. Ya hep ya hiç diyerek koşmaya başladım. Ara sokağa girdiğimde aynı beyaz takımlı adam köşeyi dönüyordu. Koşmaya devam ettim ve onu takip ettikçe daha ara sokaklara giriyordum.

Son köşeyi döndüğümde çıkmaz sokaktı ve kimse yoktu. Nefes nefeseydim ama etrafıma bakınıyordum halen. Birden boğazımda bir demir soğukluğu hissettim bi bıçaktı bu.. Arkamdan birisi Evine dönmeliydin çocuk.. dedi ve lafının bitmesiyle bıçağı boğazıma sürtmesi bir oldu. Akan kanın sıcaklığını hissediyordum. Dizlerim üstüne düştüm ardından gözlerim kararırken yere düştüm. Sıçrayarak uyandım.. Uyuya kalmıştım ve saat 14:15'ti.

Heyecandan ellerim titriyor, az önce satırlar dolusu yazı yazarken şimdi tek harfe bile basamıyordum. Nutkum tutulmuştu resmen hayallerimin gerçek olduğunu öğrenmiştim. Artık geceleri hüzünlü bir şekilde değil heyecan ve tutkuyla telefona sesleniyordum. Aklımdaki tek soru işareti vardı. Neden uygun değildim? oysa hayatım boyunca böyle şeylere tutkulu olmuştum. Belki de tutkulu olmak yetmiyordu. Artık tek bir şans ister olmuştum. Her gece aynı şeyi tekrarlıyor, bir şans verilmesi için resmen yalvarıyordum. Ancak haftalarca seslenmeme rağmen hiç bir geri dönüş olmamıştı..

Birilerinin bi şekilde benle dalga geçtiğini düşünmeye başlamıştım ve yaşama isteğim dahi kırılmıştı artık. Kafama koymuştum intihar edicektim ama görün ki ne kadar korkak olduğumu en acısız şekilde bitirmek istiyordum. internette acısız ve kesin olarak nasıl bitireceğimi öğrenmek için dolaşmaya başladım. Elimi yüzüme koymuş ve yorgun gözlerle gezinirken birden bütün sekmelerim kapandı. Ne olduğunu anlamamıştım. Tekrar tarayıcıya tıkladığımda mailim ekrana geldi ve yine bir mail.. Gönderici TK

Gözlerim yine açılmış, kalbim yine yerinden fırlayacak gibi atmaya başlamıştı. Mail'i açtım..

Tek bir şans ! Yarin 14:30 da meydan da ol.. Farkına varmazsan evine dön ve sıradan yaşantına devam et. yazıyordu. Kalbimin atışı 2 kat hızlanmıştı artık. Yorgun gözlerimden eser kalmamıştı ve yarin olması için can atıyordum. Yatağıma yattım ve tavanda yarini hayal etmeye başladım.

Rezzz bu tür hikayelerin zevki başka oluyor inş tutar

Merak ettim.

Kurgusu iğrenç.

20 Yaşındaydım ve her şey taka sarmaya başlamıştı. Aile ilişkilerim sorumsuzluğum yüzünden sarsılmış, arkamda diyebileceğim tek bir dostum kalmamıştı. işsiz ve bitik haldeydim..

Sürekli kusursuz adamların olduğunu hayal ederdim. Büyük işler başarıp ardında isminin tek bir harfini bile bırakmayan adamları.. Gerçek olmadıklarını bile bile her gün telefonumla konusurdum. Ordasınız.. Biliyorum.. Bende sizin ruhunuz var diyerek uykuya dalıyordum. Her sabah yine sıradan hayatıma gözümü açıyordum.. Ta ki o mail gelene kadar..

Her zaman ki gibi bilgisayarımın başında mal mal face vs. takılıyordum. Gmail'im hep açık olurdu çünkü bir yerlere kaydolduğum anda aktivasyon için uğraşmak istemezdim. Yeni bir mail geldi. Gönderen isminde TK yazıyordu. Reklam mail'i olduğunu düşündüm başta ama konu kısmında konu yok yazıyordu. Mail'i açtım. Mailde Artık seslenmekten vazgeç, uygun değilsin * yazısını okudum.. Başta afallayıp ne olduğunu anlamaya çalışırken geceleri telefonuma yaptığım konuşmalar aklıma geldi ve gözlerim fal taşı gibi açıldı. Hemen maile cevap vermek için cevapla dedim. Satırlar dolusu şey yazdım ancak gönder butonu çalışmıyordu..

Okuyacak 1-2 kişi varsa devam edicem arkadaşlar..