Arkadaşlar toplumun %100 ü insanın fikirlerini güncellemesi, olaylara reel ve tarafsız bakabilmesi gerektiğini düşünüyor ancak, aynı toplumun %95’i ailesi, arkadaşları veya çevresi neye inanıyorsa nasıl bir dava güdüyorsa kişi de buna bağlanıyor. Dikkat edin

“BAĞLANIYOR”

Çünkü arkadaşlar işin içine duygularımız giriyor.

Hristiyan bi ailenin çocuğu çok büyük bir olasılıkla hristiyan olarak hayatını sürdürüyor. Çoğu hristiyan dininin hak din olduğuna inandığından değil veya hristiyanlığın ne tak olduğunu bilmeden bağlanıyor. Çünkü inandığı dine mantık veya akılla yaklaşmıyor duygularıyla yaklaşıyor. Küçükken Noel in ona ne hissettirdiği veya paskalyadaki anıları onun hristiyan olarak devam etmesi için yeterli veya çocuk yaşta işid in onda oluşturduğu nefret hristiyanlığın nakadar mükemmel bir din olduğunu düşünmesi için Harika bir neden.

ilgi olursa birkaç part daha atabilirim .

Günümüz dünyasının en büyük problemlerinden biri. Anlatacaksan okurum

Arkadaşlar aynı durum maalesef ki siyaset için de geçerli. Duygularımız hislerimiz gerçekten aklımızın önüne geçiyor. BU BAĞLILIK OKADAR iLERLiYOR Ki ARKADAŞLAR KiŞiNiN EN BÜYÜK DEĞEELERiNE YAPILAN “TACiZ VE TECAVÜZ” YOK SAYILABiLiYOR. Örneğin CHP’nin Kürt milliyetçiliği yapması Türkçü takılan ve her yerde bunu dillendiren stadlarda ne mutlu türküm diyene diye bağıran binlercesi tarafından görmezlikten gelinebiliyor. Aynı şekilde muhafazakar geçinen kesimin yüce kitabıyla dalga geçilmesi bir şekilde bahaneler arkasıma gizlenebiliyor.

Arkadaşlar bizim herşeyden önce altlarında makam arabalarıyla gezen güçlü insanlara olan duygularımızdan, nefretimizden veya sevgimizden kurtulmamız gerekiyor.

Aşırı sevgi veya nefret demicem, konunun kişiyi ilgilendirme derecesine göre kişinin azıcık bir sevgisi ve kin bile aşırı taraflı bir karar vermesine yada şöyle söyleyeyim, apaçık bir gerçeği bile görememesine neden olabilir.

—Tayyip Erdoğan şöyle çaldı
—Kemal Kılıçdaroğlu böyle dedi.

Arkadaşlar fanatik olmayalım.

Hayattaki başarısızlıklarımızı başkalarının başarılarıyla gizlemeye veya başkalarının başarılarını kendi başarımızmış gibi hissetmeye bir son verelim.

ilk insanlardan beri gelen bir dürtü var arkadaşlar, hayatımızdaki boşluğu doldurmak için birşeylere sahip olduğundan çok daha fazla anlam yüklüyoruz.

Devamı gelir hala dinleyen var mı?

Bir kişi olması bile yeterli devamı gelecek

Ses alayım 1 part daha atıcam boşaldı mı buralar

Ananın dıbına fanatigim