Molla: Falcı kadın bu ammar cini ile ilişkiye girmişti. Bu ilişkiden birde evlatları oldu..
Ben: Nasıl yani hocam bu mümkünmüdür ?
Molla: Erkek olan cin kadın olan insan ise mümkün. Doğan varlık elbette cin olarak doğdu.
Fakat insancıl taraflarıda vardı.
Ben: Ne gibi?
Molla: Anne sevgisi gibi..
Babası annesinin ölümüne sebep olmuştu.
Ammarın oğlu ise babasını kabilelerinin başı olan liderlerine şikayet edecekti. Ammar bu yüzden oğlunu hapsetti. Onu yıllardır besliyor ama hapis tutuyor. Hemde köpek şeklinde... ama nerede tuttuğunu bilmiyorum

O an beynimde şimşekler çaktı. Ammarı ikinci gittiğimde evde bulamamıştım. Ahırdan çıkmıştı bir leğen et ile birlikte.
Diğerinde ise yine ahırdaki köpek kudururcasına havlıyordu. Ammar ise ahıra yanaştığımı görünce küplere binmişti.

Bu onun hapsettiği oğlu olmalıydı

Peki nasıl olacak bu iş diye sordum.
Molla: Oğlunu serbest bırakacaksın. Oğlunun babasını öldürmesi yasak. Ama cin mahkemesi kurulacak ve infaz edilecek. işte bunu sağlarsan hem sen hemde arkadaşın ile birlikte hepsi serbest ve özgür olacak.
Ben: Ve tek başıma yapmam gerekecek. Peki ya başaramaz yakalanırsam ?
Molla: Ammar benimde iki oğlumdan birini aldı. Ondan alacağım intikamım var. Başka kimsenin canı yanmasın. Bende seninle olacağım.
Birlikte gidicez.
Hüseyin !
Arabamı hazırla..
Ben: Hocam verin elinizi öpüyüm

Hakanın baygın bedeninide molla efendinin arabasının arkasına atmış tekrar erdeğe doğru yola çıkmıştık

Uzun bir yolculuk çektik. Benim için daha zordu.
Arkada kardeşim dediğim can dostum yatıyordu. Ve ruhu azap içinde. Benim ise sonum belli değil. Ama yanıbaşımda bir hocanın bulunması beni rahatlatıyordu. Bi ara arabayı kullanırken hocam dedim. Cinlermi daha üstün insanlarmı.
Elbette insanlar dedi. Allah tüm varlıklar arasında en üstününü insan olarak yarattı. Ama büyü ile uğraşan insanların sonu hep böyledir.

Erdeğe gelmiştik. Ammarın evinin yakınlarında durdurduk arabayı ve indik. içimde yine bir ürperti vardı.
Ben: işte hocam ahır burası. Sesler buradan geliyordu.
Hoca ile ahırın kapısını açtık. Boğazından zincirle bağlanmış bir yaratık gördük. Yaratık diyorum çünkü bu şey köpeğede benzemiyordu. Kıllı ve arkası önü belli olmayan bir varlık.
Bizim içeri girmemizle o yaratık kudurmaya başladı.
Molla: Ey ammarın oğlu sakin ol. Seni serbest bırakmaya geldik. Biz annenin intikdıbını almaya geldik...
Yaratık sakinleşmişti. Anlayamadığım bir dili ilk defa duyduģum bir ses ile konusuyordu.
Ses sanki cok derinlerden geliyor gibiydi.
Hoca da ona karşılık veriyordu ben ise diken üstünde bekliyordum

Molla efendi çantasından bir kitap çıkardı.
Bir ilim kitabı olsa gerek. Ammarın oğlunu serbest bırakacak tılsımları okuyordu sanırım.
O esnada birden nefesim kesildi. Neye uğradığımı şaşırdım. Birisi beni arkaya doğru çekti. Boğazimda baston gibi birşey vardı beni onunla çekiyordu. Beni geriye doğru atıp mollaya ilerledi. Bu ammardı. Hemde eskisi gibi insan suretinde.
Fakat o yorgun sesi ve şivesi yoktu. Bir canavar gibi ve gaddar ses tonuyla konuşmaya başladı:
"Kadir ! Evladın çok acı çekti elimde can verirken"
Ben yerde uzanmış yeni yeni nefes alıyordum.
Hoca ise her ne kadar tılsımlı sözleri okumaya devam etsede ammarın dediklerinden olumsuz etkileniyordu.
Ammar: Molla kadiiir, oğlun can verirken baba diye bağırdı. Sen ise onu kurtaramadın !
Molla efendinin gözlerinden yaş akıyor rengi kızarmaya başlıyordu.
Anladığım kadarıyla ammar cini mollaya ya dokunamıyor yada okuduğu tılsımlar nedeniyle yaklaşamıyordu. Bu yüzden onu pgibolojisini bozup okumasına engel olmak istiyordu.
Canavarımsı sesiyle devam etti.
Ammar: Diğer oğlunu neden yalnız bıraktın kadirr
Hocanın sesi titriyor ve yüzü terliyordu. Daha yüksek sesle okumaya devam ediyordu onu duymamak için.
Ammar: Karınıda yalnız bıraktın kadiir. Namusun oyuncağımız olacak !
Molla ağlayarak okumaya devam ediyor fakat gücü azalıyordu. Müdahele etmem lazımdı...

Yerdeki kalın bir odunu elime alıp arkasından yanaştım ve tüm gücümle kafasına indirdim.
Az biraz sarsılıp arkasını döndü.
"Seni ahmak. Ait olduğun yere gideceksin" dedi.
Bir adım atıyor fakat ışınlanıyormuşcasına yürüyordu. Bir adım attığını görüyor diğer ikisini goremiyor ve yanima daha yaklaşmış oluyordu.
Şakaklarımdan bastırnaya başladı. Kafam patlayacak gibi sıkışıyordu. Beni öldürecekti sanırım. Gözlerim kararmaya başladı. Gücüm bitti ve... sonrası karanlık..

Gozlerimi açtığımda ıssıs ve leş kokan bir tepedeydım. Etrafımda kurumuş bitkiler ve çamurlar vardı. Inilti sesleriyle başımı kaldırıp etrafıma baktım. Kazıklara zincirlenmiş onlarca erkek ızdırap çekiyordu. Yüzleri morarmış.
Hepsi bitkinler. Az ilerde hakan.
Acı içinde inliyor. O da zincirle bağlanmış kazığa.
Ruhların azap çektiği yer.
Dehşet verici bir manzara. Hepsini biz kandırdık.
Hakaan diye haykırmak istiyorum ama sesim çıkmıyor. Üzerimde bir üzüntü var. Acı cekiyorum sadece.
Bir süre sonra ammar geliyor karşıma. Ve karşımda o insan suretinden çıkıp kendi görüntüsüne bürünüyor. 2 metre boyunda.
Gözleri yumruk büyüklüğünde. Kolları uzun. Bacakları kısa. Burnu yok. Kafası öküz kafası şeklinde. Yüzünde siyah kırışıklar var. Gözlerinin içine bakmak insana ürperti veriyor...

Ammar iğrenç bir sekilde güldü
"Senin mollanı boğdum. Öldü"
Kahrolmuştum. Ama ağzımı açıpta cevap veremiyordum. Benim yüzümden kaç kişinin hayatı mahvolmuştu.
Konuşmaya devam etti "Şimdide annene musallat olmaya gidiyorum. Ondan sana bir kardeş yapacam"
Öfkeden beynim fokurduyordu. Onu parçalamak istiyordum. Haykırmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu. Çıldıracaktım.
"Boşuna uğraşma dilini mühürledim" dedi.
Etrafımda bie ateş yaktı. Acı çekiyordum. Boğuluyordum.
Dumanlardan hiç bir şey göremez olmuştum.
Ve aniden tüm ateş söndü. Ammar inlemeye başladı. Kazıklara bağlı herkes ızdırap halinden çıkıp etrafına bakınmaya başladı. Ve ammarın tam arkasında molla efendi belirdi. Hemen sonrasında bir grup sakallı küçük boylu cinler. Bir tanesinin hırkası vardı. Onların lideriymiş.
Ve yaratık kılıklı oğlu.

Tüm 77 tutsak serbest bırakıldı. Ammarin gücü alındı yere diz çöktü.
Kabile lideri ammarın mahkemesini kurdu.
Bizler hepimiz arkada olan bitene şahitlik ediyorduk.
Hakan yanıma geldi. Kanka herşey bitiyormu şimdi dedi.
Hoca efendiye baktım. Hoca "Birazdan ammar aci çekerek yok olacak. Bir daha kimseye musallat olamayacak dedi. Hepiniz eski hayatınıza geri döneceksiniz.
Ben: Hocam bu bana sizi öldürdüğünü söyledi hatta aileme musallat olacağını.
Molla: Hayır benimle baş edemedi. Söyledikleri seni delirtmek içindi. Enerjini sömürüp kendine güç toplamak istiyordu. O esnada ben oğlunu serbest bıraktım ve kabile reisleriyle buraya geldik. Birazdan tüm acılar son bulacak."

Kabile liderleri olan cin hiddetlenerek ammara birşeyler söyledi.
Ben:Hocam ne dedi ?
Molla: Onu birazdan yakarak yok edecek. Cezası kesildi mahkeme bitti.
Bizlerde dünyamıza geri döneceğiz.
Ben: Hocam liderlerinden izin istermisin son kez ammarın yanına gidip bir şey demek istiyorum.

Molla efendi cin liderinden onay aldıktan sonra ammarın yanına yaklaştım. Diz çökmüş acı çekerek bana bakıyordu.
Yüzünw doğru eğilip dedimki:
"Şinci yaraa yidin gardaş"

Ateş tüm bedenini sarmaya başladı inleyerek yerde çırpınıyordu. Bağıra bağıra yok oldu.

Bu yaşananlar bana büyük bir ders olmuştu.
O günden sonra herkes evine döndü.
Hakan ile ben ise otobüsle istanbula geri döndük.
Ikimizde yorgunluktan bitkin düşmüş ama rahatlamıştık.
Evlerimize dağılacakken hakkan ilerden bana doğru seslendi:
"Kanka yaşadıklarımızı incide anlatsana"

Dostum hakanı kıramadım.
Bana vakit ayırdığınız için hepinize teşekkür eder kusurumuz varsa af dileriz.
Herkese huzurlu ve iyi geceler beyler...