panpalar merhaba, biz iki kardeşiz. babam esnaf, başka gelir kaynağımız yok, evimiz kira.

ben o sıralar üniversite üçteyim ve tabiki kyk'da kalıyorum. ulan gözünü sevdimin kyk'sı, yıllarca istanbulda ev oldu bana lan.

o seneye kadar şükür pek bir zorluk çekmemiştim yurtta. babam sağolsun ara ara 200, 300 bişeyler gönderirdi. bende tutumlu davranırdım, kyk'da kalanlar bilirler sabahları kahvaltı fişi, akşamda yemek fişi vardır, onlarla falan geçiştirmeye çalışırdım. huur çocukları o halimize rağmen bana burs vermemişti, bende mecbur kredi almıştım.

üniversite 3'te maddi olarak zorluk çekmemin nedeni ise kardeşimin de şehir dışında üniye başlamasıydı. ben babama kendi başıma idare edebileceğimi, kardeşime ağırlık vermelerini söyledim.
şimdi atmayayım tam hatırlamıyorum krediyi ama 200 küsür bişeydi. günde maksimum 10 tl harcayarak, yurttaki fişlerle falan ancak geçinebiliyordum.
bu arada tabi pek sosyal hayat, sevgili falan da yok. arkadaşlar cafelere falan giderlerdi hergün, ben gidemezdim. öğlenleri okulda 1 liraya yemekhanede yer, arkadaşlarla sadece 50 kuruşluk çay satılan okul kantininde takılabilirdim, fakat bir gün işler ummadığım bir hal aldı.

akılıyoruz nedır la çökeliyoruk gıbı

ebruyu gibtim öldü sonra polis geldi onuda gibtim ve artık ben bir gibiciyim 30 tl yi zütüme sokup öldüm

o akşam ahmetgilde pilavlı sohbet vardı. pilavi duyunca dayanamadım. abilere gittik, pilav çok tatlıydı. evin abisi abdullah abi bu gece bizim musafirimiz ol dedi, ben de kahvaltıyı bedavaya getiririm diye kabul ettim. abdullah abi gece boyu beni gibti meğer muallakymiş.

bu arada saat salyangoz hızıyla ilerliyordu. açlıktan midem kazınmaya başlamış, yorgunluktan bacaklarıma kramp gitmişti. nihayet saat 3 oldu ve biz öğlen yemeğine çıkabildik. yemekte pek fazla sohbetlere katılmadan yumuldum. kaç gündür kuru sandviç ekmeğiyle idare ettikten sona midem bayram etmişti. bu sırada ebrunun bana bakmakta olduğunu farkettim.

"bayağı acıkmışsın ya" dedi gülümseyerek.

"çok yoruldum, ondan " dedim bende gülerek.

daha sonra ise muhabette başladık, okul ne bölüm ne, nerelisin vs falan derken yemek molamız bitmiş, kalan 5 dk da ise çay içmeye çıkmıştık.
bizim bu yakınlaşmamızda gözlerden kaçmamıştı haliyle. kısa boylu, sakallı, uzun saçlı bir eleman olan arınç yanına geldi.

"reis, ebruyla aran iyi bakıyorum"

"insanlarla aram iyidir reis" dedim ve sertçe bakmaya koyuldum. elemanın niyetini anlamamıştım fakat kızda gözü varsa kavga kaçınılmazdı.

"ilk günlerde ayarlamaya bak, yoksa benim gibi herkesle arkadaş kalırsın"dedi gülerek. neyse eleman iyi niyetliymiş en azından.

@113 yav he amk anlat hadi bu ebruyu gibmediysen ben seni gibicem

amk bende fakirim senin kadar aptal degilim

bu arada bir açıklama yapacağım,

binler ben burda bişey yazmak, hikayemi anlatmak zorunda değilim, o yüzden saygılı olun

saatler saatleri kovaladı. artık yorgunluktan başım ağrıyordu, bisürü çay içmiştim uyumamak için. saat 6 gibi kafeyi kapattık, fakat asıl zor iş bundan sonra başlıyordu.

önce kafenin içini dışını paspasladım, sonra çöpü boşalttım, daha sonraysa wcleri temizledim. gün içinde de murat abi'den bisürü fırça yemiştim zaten, hala da tepemde bık bık ötüyordu amk. hiçbir iş yeterli gelmiyordu adama, bu sırada diğer elemanlarda yarın için sebze kesiyor, peynir paketliyor, sucuk doğruyordu.
en yeni eleman olarak en taktan işler bana kalmıştı. hepsi bitince yukarı katta bulunan depoya mal taşıma işi verildi.
tahta kasalarda portakal, salatalık, domates taşımaktan omuzlarım tutulmuş, iş nezaman bitecek diye merak ediyordum.
nihayet saat 8'de murat abi 30 tl'mi verdi ve yorgun argın yurda doğru yürümeye başladım. ebrunun telefonu ve face'ini ise almıştım tabiki.

Not: şuanda fakir değilim, 2 sene çalıştım şimdi abd'deyim, açtığım diğer başkıklarda değinmiştim. Eğer hikayeye ilgi olursa Amerika'ya gelişimi de anlatabilirim

Neyse bu muallakla bira sohbet ettim yalandan, akşam sohbet ve yemek varmış, tabi gelirim dedim.

En azından beleş yemek çıkmıştı.

Okulda pek kimseyle takılmadım o gün, parasız kaldığımda hiçbirinin borç vermediğini unutmamıştım. Okul bitince d&r'a gidip biraz kitap okudum zamanın geçmesi için. Bu sırada ebrudan bir msj geldi.

"Şişşt nbr:)?"

"Iyidir, sen?" Diye cevap verdim.

"Neler yapıysn bklm;)?"

Hiç istifimi bozmadım

"Arkadaşlarla akılıyoruz

Sen
Bu kadar
Hızlı yazarsan
Birkaç sene sürer
Bu hikaye. koduğumun
Salağı merdivenlerde ahmet
In aradığını bile yazıyor. kuzeninin
Kızkardeşinin en yakın arkadaşını
gibtigimin gerizekalısı. tamam sakinim

@89 kardeşim sigara bağımlısı değilim, arada içiyorum ama haftada 1-2 en fazla
15 yaşımdan beri bira içiyorum, dayım alkolik zamanında az içmedik.

en son ahmet muallağının evinden çıkmıştım, tam merdivenleri indim bu muallak arıyor, kardeşim hayırdır falan diye.
dedim kardeşim çok acil bi işim çıktı, okulda anlatırım.

bastım yürüyorum yurda, bir yandan da hala aklımda ebru var, face'e koyduğu minili, bikinili fotoları geliyor aklıma.
bir an acaba yanına gitsem mi diye düşündüm, sonra çok saçma olur diye vazgeçtim. yurda gidince yine klagib muhabbetler, arkadaşlar falan derken zaman geçti. bu arada muallak özcan bi kızla yiyişmiş, bin 10 tane foto çekmiş gösterip hava atıyor. bunu görünce iyice hırslandım, bu ebru'yu skerim dedim kendi kendime. bi duş alıp uyudum.

haftanın kalanında ilginç bişey olmadı ve nihayet cumartesi günü gelmişti. yine cafeye gidecektim çalışmaya.

pazar akşamı yurda vardığımda ölmüştüm yorgunluktan, gözlerim kapanıyordu fakat aynı zamanda çok açtım. yine yemek fişi+para ile menü aldım, hızlıca yedikten sonra odama çıkıp duşa girip hemen yattım.

pazartesi sabahı saat 8'de alarmımla uyandım. okula gitmek için hazırlandım ve yürüyerek yola koyuldum. okul ve yurt arası yürüyerek 15dk sürüyordu, en azından otobüs masayım yoktu. akbile 10 tl yüklüyor, zorunlu haller dışında kullanmıyordum, 1 ay falan yetiyordu

bizim kanlar iyice damarda durmaz olmuştu, dans edilecek, kızlarla tanışılacak mekan arıyorduk. küçük beyoğlunda da efsane hatunlar var ama herkes masalarda amk, tanışılmaz kolay kolay. neyse bu muallak ben bi mekan biliyorum dedi, hesabı ödedi çıktık, sözünde durmuştu.

hemen kb'den sonraki sokakta araf diye bir mekan var panpalar, bilen bilir. damsız girilmeyen, ama içerde de güzel ortamın döndüğü bir mekandır.
bu eleman diyor arafa girelim kanks, kesin hatun buluruz.

dedim kanka dur amk, girelimde, kapıdaki gorillerde bize girmesin amk, 2 dk bekleyek şurda.
ben alkolün etkisiyle açılmışım, bide ayıptır söylemesi oyunculuk yeteneği de vardır.

rüyada gibiydim panpalar, ayık kafayla yapamazdım ama o an sanki içimden kurt adam çıkmıştı, çekingen onur gündüzde kalmış, gece yerini başka birine bırakmıştı.

iki tane kız sokaktan aşağı yürüyolardı, önlerini kestim.

"pardon 1 sn bakabilir misiniz?"

klagib türk kızları, hemen bana korkarak baktılar ama temiz yüzümün de sayesinde onları yumuşattım.

"ya arkadaşlarım arafa girmiş ama telefonu duymuyorlar" bu sırada cebimden telefonumu çıkardım. "rica etsem bizi iki dk içeri sokabilir misiniz?"

sonrasında ise olanca masumluğumla gülümsedim.

kızların olayı kafalarında tarttığını görebiliyordum, sonra ise birinin itirazlarına karşılık kabul ettiler ve içeri girdik.

bizim özcan kızlara yazmaya kalktı ama ben engelledim, kızlara teşekkür ettim ve gönderdim.

nihayet arafa girmiştik, içerisi inanılmaz kalabalık, sıcak ve nemliydi. yerli yabancı birsürü hatun kıvırıyordu içerde, özcanla birbirimize bakıp sırıttık.

Atar
Yapacak
San yazma
huur çocuğu
Dinleyen var mı diye
Soruyor, ilgiyi görünce
zütü kalkıyor binin. Amerikada
hala tuvalet mi temizliyorsun yoksa

Liseli oçlar yattıysa devam edelim, kim dinliyor lan?

davay ruski blyat hadi anlat aslan

5 tane rezerv gelsin de, okunduğumuzu bilelim

fakirlikten düştüğüm durumlar ve kızlar

bu ne dıbınakoduğum, şizofren misin lan?