1990 yılıydı babasını trafik kazasında kaybedeli 2-3 sene olmuş babasından kalan bugünün parasıyla 500-600 tl bağkur aylığı ve annesinin pamuk tütün tarlalarında kazandığı gündeliklerle geçinmeye çalışan ezik bir okadarda içe kapanık karakter olarak ilkokula başlamıştım. Yaşayanlar bilir beyler o yılları hatırlayın taksit yok kredi kartı yok para çok değerli öyle her istediğini alamıyorsun bakkaldan plastik top almak bile başlı başına bir yokluk. Okul hayatını hiç sevmezdim yaşadığımız yer yeni yeni gelişen küçük bir ilçeydi herkes birbirini tanırdı futbolu çok severdim ama her zaman oynamazdım çünkü ayakkabılarım eskiyebilirdi ve yeni almak için epeyce beklemem gerekebilirdi. iyi kötü televizyonumuz vardı ama çok kanallı yıllara geçilmişti bizim televizyon çekmezdi her kanalı taş devri izlemek için komşuya giderdik nedendir bilmiyorum çok severdim o çizgi filmi. Gene o dönemlerde ilk okul 2. Sınıfta ilçemize tiyatro geldi pamuk prenses yedi cücelerdi oyun o güne kadar hiç tiyatroya gitmemiştim tamam diyebilirsiniz ebe muallak ayranın yok içmeye ama 8 yaşında çocuk işte beyler ne anlasın parasızlıktan, ilkokulda a ve b olmak üzere 2 tane 2.sınıf vardı 45-50 tane öğrencinin içinden ben ve 3 arkadaşım tiyatro için para getirememiştik bunu anneme teklif dahi edemezdim ama o kadar çok isterdimki gitmeyi.. gidemedik o koca koca öğretmenler 3 tane çocuğu mutlu edemediler etmedikleri yetmezmiş gibi para getirmedik diye ceza olarak kömür çekmiştik gururumun bu kadar incindiği bu kadar rencide olduğum başka bir olay hatırlamıyorum. O zaman karar vermiştim okumak ders çalışmak benim için vakit kaybıydı para bize bugün lazımdı.

edit1 hikayem uzun panpalar nasıl zengin olduğuma gelene kadar epeyce badire atlattık anlatacağım hepsini