fakir piçken dönen talihim

yannız gençlik bu yaşadıklarım çok ilgi görmedi herhalde? naapsak bıraksak mı? dinnemek isteyen varsa elleri göriim bi ona göre devam ediim?

tamam bu iki arkadaş için bile anlatılır devam ediyorum.

Dediğim gibi, işyerindeki dedikoduların canımı sıkması ceyda'ya sinirlenmeme sebep oluyordu. halbuki kadın benim için iyilik yapmıştı kendince. en ufak şeyler problem olmaya başladı. burada sabah 9da girip akşam 6da insan gibi çıkıyordum genellikle ama çıkmadığım 1-2 saat oyalandığım zamanlar da oluyordu. böyle şeyler 2-3 ay öncesine bakamamamdan kaynaklı, lükse çabuk alışmış olmamdan kaynaklı, zütümün çabuk kalkmasından sebepli sinirimi bozuyordu. ben de sevgilim olan patrona çemkiriyordum. bir yandan güzeldi * hep yapmak isteyip yapamadıım şeyleri kafama göre yapıyordum, hatta patrona sinirlendiğim vakit gibme imkanım bile vardı. sevdiğinden sevişmek değil, kızdığından gibmek eylemini yerine getirmek de çok büyük bir keyif beyler. tavsiye ediyorum hepinize.. çok içten gibiyormuşum o aralar da...

gel zaman git zaman, insanların söylediklerine sinirlenmekten çok hak vermeye başladım. tamam çalışıyordum ama buradaki bütün insanların bir ömürlük deneyimi vardı burada çalışana kadar olan. ben zembille inmiştim neredeyse okuldan mezun olur olmaz. benim de belli şanslarım vardı belki onlardan farklı olarak ama kendime de yediremiyordum. yukarıdaki bir arkadaşın ima ettiği şekilde huur gibi hissetmeye başladım kendimi. bir yandan artık bu işkence bitsin istiyordum, diğer yandan villa da lüks içinde yaşamaya da alışmıştım. çok samimi söylüyorum binler evde teknoloji ndıbına ne ararsam vard, kafa prl prldı. işe devam edemeyeceğime karar verdim. ceyda'ya durumu anlattım ve ne kadar rahatsız olduğumu dillendirdim durumdan. anlayışla karşıladı beraberce beni tanıdığı başka bir ajansa yerleştirmesine karar verdik. bi anlık bütün sorunlar çözülmüştü kafamda. bir hafta daha evde dinlendim, bu arada ceyda yakın bi arkadaşı olduğunu söylediği birinin ajansına görüşmeye yolladı beni. direk masamı gösterdiler, el üstünde tuttular yine. yaptıkları işleri gösterdi bir arkadaş, gayet kaliteli işler yapılıyordu, çok şey öğrenecektim burada da. iş değiştirmek gerçekten çok önemli. her ne kadar kısa süre çalışmış olsam da ceyda'nın ajansında, aynı insanlarla çıkan fikirler aynı çizgide oluyordu, adeta bir kan değişikliği olmuştu benim için. yine çok kaliteli işler yapıyordum. yaptıklarım da beğeniliyordu. ama yine patronun torpillisi olduğum söylentileri ortalıkta gezmeye başlamıştı bile. yine aynı rahatsızlıkları yaşamak istemiyordum ama ceyda'dan da başka birşey isteyemezdim şu noktada. buna benzer ne muhabbet olsa yine moralim bozuluyor, yine huur gibi hissediyordum kendimi.

ne olursa olsun, bu sefer gidecektim üzerine. çalışmaya devam ettim. ceyda'ya yansıtmamaya çalıştım, onunla beraber olacaksam, onunla da huzurlu olmalıydım. kendime bir günlük açtım ve deşarj olmak için bütün kötü hissiyatlarımı içine yazdım. yazdıkça açığa çıkıyordu içimdeki pislik, yazdıkça dökülüyordum. iş dozunu kaçırmaya başladı. ceyda'nın deforme olmuş vücudundan, anne gibi konuşmalarına, gibişirken öküz gibi böğürmesinden, boya küpü suratına kadar yardırdıkça yardırıyordum günlüğe her geçen gün, hiç işle alakalı bişey kalmamıştı içimde, hatta abarttığımı bile düşünmeye başladım işyerindeki söylentileri. meğer bütün sorunum ceyda'nın mature olmasından başka bişey değilmiş.
günlük tutmaya başladıktan sonra, bunları bilerek ceyda'ya davranışlarımda da bir gerginlik yoktu. ilk tanıştığımız gün gibi huzurluyduk. güzelce gibişiyor, ceyda'nın kazandığı paraları itinayla yiyorduk. ceyda ile maaşı konuşmamıştık ama yeni çalıştığım yerde de ilk çalıştığım yerin 3 katı kadar bir para alıyordum. ki bu başlangıçtı kendimi kanıtladıkça artacaktı tabi ki...
günlüğümü yazıyor, işime gidiyor geliyor, ceydayla gibişiyor, geri kalan zamanları da eğlenerek geçiriyordum hayatı hiç bir yamuk yoktu.. ta ki o an gelene kadar...

kusra kalmayın gençlik, toplantı ziki çıktı. sigara molası derken uzadı.. devam ediom. lan arada da bi iş çıkardım. düşünün ne fedakarlıklarla anlatiom.. aybedersiniz.. devam gençlik.

yeni işyerinde işler gayet güzeldi anlayacağınız. günlükten sonra üzerimdeki o gerginliği atmaya başladım. 6. ayda grafik tasarımcılıktan, art direktörlüğe yükseldim grubumdaki art direktörün işten ayrılması üzerine. haketmiştim, güzel işler çıkartıyordum çünkü dediğim gibi, çok güzel besleniyordum ayrıca diğer işlerden, brainstormlardan... derken grubumda benden boşalan yere bir stajyer alacaklarını, benim görüşmem gerektiğini söylediler. görüşecektim tabi ki, ertesi gün gelecekti. heyecanlıydım ilk defa birisiyle iş görüşmesi yapacaktım karşı tarafta olarak.
ertesi gün işler yoğundu ben görüşmeyi falan unuttum tamamen. o sırada görüşmek için yeni stajyerin geldiğini söylediler... toplantı odasına aldırttım elemanı. ben de biraz oyalandım ki ağırlığımız olsun, ilk günden heyecanla koşmayalım. söyleyeceklerimi, konuşacaklarımızı her şeyi hazırladım. herşey hazırdı. konuları ben yönlendirecektim ve hakim olacaktım. yeniydim ama tecrübem vardı sonuçta kendimce.
odaya girmemle züt olup herşey unutmam bir oldu. harika güzellikte bir kız, benim yaşlarımda. düzgün bir fiziği, harika bir giyimi vardı. gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. tek hazırlıksız olduğum nokta buydu.
konuşmaya girene kadar "naber, nasılsın" tarzı saçmaladım, keklemelerim direkten döndü adeta. apışıp kalmadım şükür ki. ses tonu, o kadar tatlıydı ki herşeyi çok güzeldi. bu görüşme hiç bitmesin istiyordum ki onca işin gücün arasında 45 dakika görüştük. çok toydu açıkçası iş konusunda bana göre bile. yaptığımız şeylerle ilgili olan fikirleri bile yeterli değildi ama yanımda olmasını istiyordum.
açıkçası ceyda hayatımdayken en zayıf nokta, en zayıf noktam buydu herhalde. genç ve güzel bir kız.

irem'in işe uygun olduğunu bildirdim üstlerime, haftaya ptesi başlaması için iremi aradılar. irem'in gelmesi için haftanın ve haftasonunun bitmesini iple çektim. ne yalan söyleyeyim ceyda'yı çok seviyordum. benim için çok şey yapmıştı, çok şeyden feragat etmişti, benimle ilgilenmişti ama bir anne gibi ilgilenmişti. korumuştu kollamıştı adeta, diyorum ya bir anne gibi resmen ama sevgilim gibi değildi işte, ne olursa olsun. dışarıda vakit geçirirken elini tutup birden koşarak kendimce "küçük çılgınlıklar" yapamıyordum. elini bile tutamıyordum aslında. bazen koluma giriyordu o kadar. belli ki yaşla alakalı kısımdan kendi de rahatsız oluyordu ki ilişkimiz başlayalı 10ay olmuştu neredeyse. ben rahatsızlıklarımı artık yansıtmıyordum ona, günlük çok hızlı şekilde doluyordu. saklı olmasından kaynaklı çekinmeden iremi ilk gördüğüm anı ve buluşmamızı da, yaşadığımız heyecanı da yazmıştım günlüğe. sadece hsonu geçsin istiyordum çok güzel geçti o haftasonu da zaten ve o büyük ptesi geldi.

beyler hafıza kaybı mı yaşıyorum taşak mı geçiyorsunuz anlamıyorum samimi olarak. kimi süper loto diyor, kimi loto diyor. anlamıyorum gerçekten, bi de link verilmiş, ben yazmışım gibi görünüyor, yok böyle bişey. şu anda hayatımdan bir parça anlatıyorum sadece, art niyetli bişey yok. lütfen buna odaklanalım.

devam ediyorum binler, aşırı tepki vermeyin lan ben de insanım. övgüleri de tek tek yalayarak tadıyorum.
sevgiler.

Ptesi günü saat çalmadan uyandım bir yarım saat evvel. ceyda daha uyanmamıştı. aşağı gidip güzel bir kahvaltı hazırladım. ceyda gözlerine inanamadı. ilk kez yapıyordum böyle birşeyi, çok mutlu oldu. acaba bilseydi bunu başka biri yüzünden yapıyorum, nasıl bir tepki verirdi. bunları düşündüm ama aklıma geldikleri hızda uzaklaştırdım kafamdan, düşünmek istemiyordum birşey, yaşamak istiyordumi aynen ceydayla ilk tanıştığımız gün gibi.
Ceyda işe bıraktı beni. masama çıkar çıkmaz, irem'in geldiğini farkettim. her ne kadar ağır davranmaya çalışsam da kıpırtımı gizlemedim. "hoşgeldin, hadi bakalım iyi olur umarım" dedim suratımda büyük bir tebessümle ve karşılığında onun kocaman o tatlı tebessümünü aldım, değdi herşeye. masalarımız genişçedir, bir kaç bilgisayar aynı masada olur ekiplerin odalarında. bizim ekipte de öyleydi. yanımdaki alan da boştu, irem'in bilgisayarını oraya aldırttım hızlıca öğrenmesi bahanesiyle.
işleri adeta beraber yapıyorduk, işi çabuk öğreniyordu, çok sorumsuz olmasına rağmen, açığını kapatıyordum kendimce. günler çok güzel geçiyordu. resmen flörtleşmeye başlamıştık iş yerinde. yemek aralarında hep beraberdik,
o da okulunu bitirmek üzereymiş, bitirme projesini yapacakmış bir sonraki dönemde. grafik okuyormuş mimarsinan'da. kadıköy caferağada bir arkadaşıyla kalıyormuş. sohbet ilerledikçe yakınlaşmaya başladık. yakınlaşmaya başladıkça da ipin ucu kaçmaya başladı. beraber dışarı çıkmaya karar verdik. bu kadar güzel bi kıza karşı normal şartlarda bir şansım yoktu ancak konumum gereği muhtemelen benimle birlikte olmak onu tatmin edebilirdi. benim için farketmezdi, ona sahip olsaydım, benim olsaydı da ne olursa olsundu.. ama ceyda faktörünü aklımdan uzaklaştırmak dışında birşey yapmıyordum. resmen onun hayatımdaki yerini yadsıyordum. halbuki onun sayesinde işim vardı, onun evinde yaşıyordum, hem de lüks içinde yaşıyordum... bunları uzaklaştırıyordum kafamdan her aklıma geldiklerinde..

@112 panpa 159 alfa romea 2005 yılında bindim. gayet de zütümün altındaki arabaydı. ayrıca ceyda ööle çok multi-milyarder bi tip değildi. hani ööle ekstrem bi durum olamazdı. bi hatan yoktur umarım panpa ben de zan altında kalıyorum.

beyler takip etmek isteyen etsin, tek tek takip etmek istemeyen arkadaşlar reservliyor.. siz de o şekilde bi yaklaşım geliştirirseniz, anlatımı binertmiim ben de hızlı yazıcam diye.

yalarko..

@116 olm çok güzel kitaptı lan o. çok okuyanı var mıymış mınıskim... neyse :D
@119 olm çok fena kaldırıyorsunuz zütümü, burdan ekmek yiycem lan sayenizde bir süre sonra..
devam ediom beyler.. öpüldünüz gıdılardan.

o akşam ilk defa irem'le dışarı çıkacaktım. tabi ki ceyda'ya söylemedim bu şekilde. akşam beni almamasını arkadaşlarımla dışarı çıkacağımı söyledim. uzun süredir böyle birşey yapmıyordum. ceyda'yla beraber olduktan sonra en fazla 4-5 kere arkadaşlarla dışarı çıkmıştım. böyle birşey yaptığım için gerçekten tiksiniyordum bir yandan kendimden diğer yandan ceyda "paran var mı?" diye sorduğunda kat be kat tiksindim hayatımdan. bu iş olacak mıydı böyle? niye devam ettiriyordum. cevap çok açıktı aslında ama ne ben kabul etmek istiyordum, ne de kabul ettiğim taktirde buna cesaret edebilecek gücüm olacaktı.
gün çok yavaş geçti, akşam olmak bilmedi. iremle taksime gittik beraberce bir taksiye atlayıp. meydanda indik ve içime hayat doğdu adeta, gerçekten yeniden doğmuşum gibi hissettim. yanımda dünyalar güzeli ve tam istediğim gibi bir insan vardı, doya doya eğlenebilecektik. böyle mutlu olduğum anlar, o pis düşünce her fırsatta kemiriyordu beni ve her zaman yaptığım gibi uzaklaştırmaya çalışıyordum. asmalı mescitin girişinden hemen sonra dorockla arasında türkü bar olan cafe-bar'a gitmeden önce aşağılara inip borsadan bişeyler yedik. sonrasında biralar söylendi. sohbet en koyu noktalarına geldi. karşı karşıya değil yanyana oturmuştuk resmen dizlerim dizlerine dokunuyordu. aklımdan ilginç düşünceler geçiyordu, günlüğümde onunla ilgili yazdıklarımı okusa benim olur muydu acaba? benimle yaşar mıydı? bunları düşünürken gözlerine bakıyordum sonra adeta sıçradım çünkü o da benim gözlerime bakıyordu ve susmuştu o ara.. dudaklarımız yaklaştı birbirine ve tatlı bir öpücükle buluştular.

@128 bu iltifat üstüne dehşet yazılır lan.. kıpır kıpır oldum olm çok seviom lan hepinizi.. keşke elimde olsa da hepinize birer kere verebilsem... yok lan yok.. şu lafı söyledikten sora zütü kollamak benim elimde olmaz.. devam beyler.. gazlardayım.

o tatlı öpücükler gibişircesine yalaşmalara döndüğünde artık daha fazla orada oturup da abidik görüntüler vermememiz gerektiği üzerine karar verdik. "hadi kalkalım artık" dedim, bir yandan da ceyda aklımdaydı. 2 kere aramıştı ve telefonun sesini kısarak duymazlıktan geldim. biraz yürüdük, istiklal'in sonuna gelmeden irem "bize gelsene bu akşam" dedi. tabi ki ceyda'dan ve yaşadığım abidik anlamsız hayattan haberdar değildi. bir yandan da irem, beni evine davet etmişti... kaçırılmayacak bir fırsattı. o narin bedenini kollarıma almak ve doya doya sevişmek istiyordum, asla gibişmek değil...
kabul ettim, yalnız ceyda'yı arayıp haber vermeliydim. söylediğimde ceyda'nın sesi buz gibiydi. kadınlar hisseder miydi yoksa erkekler söyledikleri yalanları düzgün kıvıramazlar mıydı bilemiyorum ama ilginç bir durum olduğunu anlamıştı ona ilkay'da yanı eski evimde kalacağımı söylediğimde. yalan olduğunu anlamıştı kısacası ama hiçbir şey umrumda da değildi.
iremlere gittik, ev arkadaşıyla tanıştım. gizem adında, irem kadar olmasa da çok güzel bir kızdı. giderken 1er tane bira almıştık herbirimize. onları içtik. zaten saat geç olduğu için yatmaya karar verdik biraz sohbet ettikten sonra. irem'in odası oturduğumuz koltuğun tam karşısındaki koridorun sonundaydı. "hadi yatalım" dedi elimden tutarak ve o koridor o kadar uzun geldi ki bana... tonlarca şey düşündüğüm uzun bir yoldu tam anlamıyla. idam sehpasına seve seve giden bir insana benzetebilirim o andaki kendimi *

piii adeta tartışmalara konu olan bir yazar olmuşum dıbınıskim 2 dakkada.. lan olm okuyun, ibret alın, ekstra bi duruma gerek yok.
yalarko. devam ediyorum binler, emeğe saygı az yaaa.. bastıım harf bile rep+ lik yaa lütfen :D

irem'le odaya girdik, soyunduk ve ömrümde hiç sevişmediğim gibi seviştim. hani bu ıssız adamda karının memesini falan tuta tuta erken boşalio ya bin karının içine.. onun uzun halini düşünün (erken boşalma sorunum yok manasında)
binler samimi bir şekilde öyle efsanevi bir sevişme yaşadım. ertesi gün işte çifte kumrular gibiydik. o gün çok güzeldi. son güzel günümdü belki de bu hayatta yaşayacağım. bilinmez varsa daha miyadımız göreceğiz ama ondan sonrasında yaşadığım olaylar çok da "güzel" denilebilecek olaylar değildi.

@151 panpa ben yazdıkça senin maaştan mı kesiolar lan? ne bu hırs, ne bu coşkunluk?