fakir olmak utanılcak bişeymi lan

evet fakirim. dalga geçecekler umrumda degil. biraz anlatıp rahatlamak istiyorum.
bugune kadar arkadaşlarım hep benden iyi durumda oldu. fakirinde fakiri oldum anlayacagınız. kücükken birlikte gezerdik iyi durumdaki arkadaşlarla. markete girdiklerinde ben sanki başka bişey dikkatimi cekmiş numarası yapar alacagım şeyi unutmuş gibi yapar çaktırmamaya çalışırdım veya canım istemiyor diye geçiştirmeye çalışırdım. onlar max alırdı ben meybuz. onlar büyük cipslerden alırdı ben 250 bin liralık cipslerden alırdım. orta okula geldigimde kinetix marka ayakkabı alır onunla hem maç yapar hem okula giyerdim.bir ayakkabıyı 6 ay 7 ay giyerdim.
büyüdüm liseye geldim. fakirligimi gizlemek icin evden cıkmıyorum. okuldan cıkıp eve gidiyorum. kantinin kapısından geçmemeye çalışıyorum. okulda niye hiç yemek yemiyosun diye soranlara olm okulun yemekleri çok pis yeaaaa diyorum. yağları görmüyomusun kapkara olmuş diye geçiştiriyorum.tek varlıgım olan bilgisayarımla geçiniyorum.
not:liseliyim.
özet:okuyunda ibret alın

@3 muhteşem entry-nick uyumu

@2 bu güne kadar hep sustum. icime attım.ama biraz rahatlamaya ihtiyacım var

@ferre linki paylaşsam 10 sayfa entry girmiştiniz lan.

@8 okuyumda böyle okunurmu dostum. utancımdan veli toplantılarına annemi babamı cagıramıyorum.

@12 yani toplumda itilip kakılan bi insan mı olayım. benim cocugumda mı fakir cocugu olsun.

@14 öyle deme dostum. sende benim yerimde olsan anlarsın. göz ucuyla bakıyolar. anlamamazlıga vuruyorum ama anlıyorum ve bu beni cok rencide ediyo.

@20 neyin duygu sömürüsü lan. para göndermenizi istesem kartım yok bişeyim yok hesap numaram yok. daha ne para yatırdım ne para çektim. anlamam bu işlerdende zaten. napıyım paranızı amk.
@21 ayıp degilde insan utanıyor.
yiyemedigim hiç bir yemek veya alamadıgım hiç bir kıyafet umrumda degil.ama insanların güzel yiyecek alamamın veya güzel kıyafet almamın farkında olması üzüyor beni

@25 haklısın lan. ciddiyim bak. keşke dogmasaydım amk. böyle hayatmı olur amınim.

sınıfça geziler olurdu ortaokulda. hoca herkez gelicek gelmeyenleri sınıfta bırakıcam diye korkuturdu. tenefüste yanıma gelirdi. geliceksen paranı ben verebilirim yada istersen gelme derdi. nasıl bir duygu bilirmisiniz

hiç bi zaman sınıfın kızlarıyla yakın olamadım. ilkokuldan beri.hep aynı kıyafeti giyerdim saçlarım ise yağlıydı veya sıfıra vurdurmuş olurdum. geç uzasın diye.ama futbol maçları yaparken hep 1 numara olurdum. kara kara cocuklar yakın olurdu bana.bu nasıl bi duygu bilirmisiniz

@29 fakir olsamda gururum var amk.ama intahar olabilir diyorum sonra düşünüyorum zaten babam fakir. hayat onun icin zor. annem zaten öldü. babamda bunların üstüne intahar eder diye korkuyorum. yoksa saniye durmam.

@32 ben istiyorumki varoşlardan kurtulayım. güzel güzel hayat süreyim. ilerde olacak cocugum benim çektiklerimi cekmesin.aç yatmıyorum ama toplum tarafından dışlanıyorum.bu da beni üzüyo.

lan beni anlayan bi insan yokmu. bakın cok fakir degilim. benden cok daha fakir olan insanlar var ama cevrem tarafımdan hep dışlandım. onlar 5 lira harcarken ben 2 lira harcadım. onların 10 tane kıyafeti varsa benim 2 tane oldu.bu da beni cok utandırdı.

@10 verdim şukunu

@44 dedigim gibi fakir olmaktan utanmamın sebebi dışlanmam. çevremde benimle arkadaşlık yapmak isteyecek insan yoktu. bunun icin utanıyorum işte.

@46 muhteşem entry-başlık-nick uyumu

okulu bırak git çalış diyenler ben güzel yemekler yiyemememden şikayetçi degilim. güzel kıyafetler giyememden şikayetçi degilim.ama bunların ezikligini yaşamaktan şikayetçiyim.aç kalsam kimse bunun farkında olmasa belki mutlu olurdum. çalışırsam bi yerde dahada ezikleşicek kendi içimde. belki insanlar böyle bakmıyor bana ama ben ezikligi hissedicem.

neden ben sincanda oturuyorum. neden arkadaşlarım kara kara cocuklar. neden çayyolunda ümitköyde bilmem nerede oturamıyorum. neden park caddesinde hava atamıyorum. adaletmi şimdi bu

@52 işte bundan bahsediyorum. aslında fakir olmak cidden sorun degil benim icin.ama babam para vermedigi icin utanıyor bende bunun farkına vardıgımda öyle bir acı oluyorki icimde. hiç bişeyle tarif edilemez.ama bazen oluyoki babamı da alıp annemin mezarına bahçeden çaldıgım bi gülle gittigim zaman diyorumki lan şu hayatta hiçbişeyi takmıcaksın.al işte zengini de ölüyo fakiride.ama sonra bu düşüncem degişiyor yine utanıyorum.