fakir olduğunuzu anladığınız anı yazın

yuh lan hepsini yaşadım neredeyse, fakat dönem dönem, aile ile yaşanan ve aileden ayrı yaşanan..

durumumuz da iyiydi aslında ya da ben mi öyle zannediyordum bilmiyorum..

yok markalarmış yok yırtıklarmış, evden okula yemek zütürmekmiş, suluğum olmadı lan benim, beslenme çantam da. geri kalan da ya büyüklerden küçülenler ya da pazardan ucuz diye alınan şeyler. bizden daha fakir olan karşı komşumuzun çocuğuna ilkokula başlarken 6 gözlü çanta alınmış, onunki daha güzelmiş dediğimde yediğim fırçanın haddi hesabı yok, ne yapayım dıbınakoyim benimki 5 gözlü ve bildiğin dandikti..

uzun süre bahçe katı, sobalı evde oturduk ama peder kazanıyordu, karıya kıza da kumara da harcamıyordu, işe gidip eve geliyordu.. yine de sıkıyordu kodumun adamı ya da karısı pintiydi, bak onu da bilemedim.. millet üç kuruş etmeyecek markalar yaratıp artistlik yaparken ben neredeyse sıfır masrafla yaşıyordum.. bi şekilde bana para harcamasınlar da bırak lafını etmeyi akıllarına bu da masraf diye düşünmesinler diye. lisede dahi annemin ördüğü hırkaları giyerdim özellikle.. bir keresinde kız kardeşim hırka sevdiğim için pahalı bi hırka almıştı bana da ertesi hafta tüyleniyor diye gidip geri vermiştim çok beğendiğim halde. aynısını bulsam şimdi milyar deseler gözüm kapalı veririm, istiyorum la o hırkayı.

bir şeyi istemek fazla görünürdü gözlerine, bir ton sorgu sual küçücük çocuğa, hatta mont alınmasını istememek için şu örgü montlar vardır, babannem almıştı babama da giymiyordu, yazık parasına diye omuzlarımı genişletmeye kasıp, kilo almıştım ki onu giyeyim.. 3 kışı o montla geçirdim, bi de şemsiyeyle dolaşırdım ki tarzım var sanılsın, dıbına koyim ıslanınca evde kurumuyor, koku yapıyordu lan o..

evden birisi farkedene, ben kabul etmedikten sonra artık herhalde onlar utanana kadar isteyemedim hiç..

en iyi devlet okullarında, en iyi dershanelerde para vermeden okudum.. hatta liseyi kazandığımda annem ona bile gitmiş fakir edebiyatı yapmış, kayıt parası vs. için, peder ardından gidip şu an aynı para olsa araba alacağım parayı vermişti kayıt için..

pedere küfretsem mi etmesem mi bilemiyorum, pekekent bir yerde iyi yapmış bir yerde de kötü.. çoğu arkadaşım vardı alt tabakadan iyi anlaşırdık, beni kendilerinden görürlerdi, zengin herifler de benimkini seçim zannederdi, babamın mesleğinden dolayı ya da potansiyel var geleceğinde muamelesi gördüm çoğu insandan, kızlardan da.. gelecekten edit: potansiyel falan yokmuş dıbına koyim..

şimdi paramın hesabını bilmiyorum elime geçeni harcıyorum, akşam yemek olmaması vs ile ilgili sefalet şimdi yaşanıyor, tamamen hesabını bilmemekten ya da inadına öyle olsun parasız kalayım diye her şey. sizinkilerle tamamen birebir değil aslında fakirlik sanki zorla yaşatıldı bana, öyle hissettirildi, sahipsiz bin gibi hissetmem hoşlarına gitti, zütlerine soksunlar şimdi evlerini, mallarını..

uzun yıllar evlatlıksın baskılarına mağruz kaldım ki çok inandırıcı geliyordu tipim oturup ne kadar benzediğimi görene kadar..

26 yaşına geldim , hala yırtık ayakkabı, pantolon ile dolaşıyorum.. bi aldığım çanta 15 - ayakkabı 5 sene giyiliyor.. yapıştırmıyorum da, giberim anasını.. pgibolojimi inceleyecek insana ihtiyacım var, bi gecede binler harcayıp ayın sonunu zor getiren kafamı gibecek olana..