fakir olduğunuzu anladığınız anı yazın

hepsini tek tek okudum yaşadığım şeyler aklıma geldi amk hayattan vazgeçireceksiniz beni yapmayın beyler :(

bi keresin de aşık olduğum kız bize misafirliğe geldi.
tabi ona aşık olduğumdan haberi yok.
utangacız ya söyleyemyoruz.
neyse işte 13 14 yaşların da falanız, annem ablam kardeşim ben ve kız sofraya oturduk.
sofrada 2 yumurta var bi tabak da zeytin..
biz kardeşler de yumurta sevmiyoruz diyip kıza verdik :(
hiç unutmuyorum kız ikisini de yemişti *
bide köyün zenginleriydi lan düşünsenize amk..
o günden sonra kızla ne konuştum ne de suratıma baktı..

yazdikca yazdım neymisim amk eskiden simdi iyiyizde Allaha Şükür herkez bit gun düzelir inşallah

bir ara kebabçıya gitmiştik. babam iskender yerine adana yiyeceğimizi söyleyince fakir olduğumuzu anlamştm
edit:çükülemeyin binler

@329 o kızdan sana hayır gelmezmiş.

bir başka başlığa yazmıştım ama burada da dursun amk...

yapabilecek gücü olupta parasızlık yüzünden yapamamak zordur beyler. fakat inanın bir gün hepsi bitiyor. o zaman önünüzde iki seçenek kalıyor. biri yaşadıklarınızı unutmak ve diğerlerinin arasına karışıp ev yazlık araba üçgenine dönmek. diğeri ise unutmamak.

eğer unutmazsanız size tavsiyem. içmeseniz bile sigaranızı alın, gitmek isteyip de gidemediğiniz cafe bar vs neresi varsa gidin çay, kahve içki her neyse bir duble söyleyip aldığınız sigaranızı yakın. sonrada güneşin batışını seyredin, sevdiğiniz müziği dinleyin ve başarınızın tadını çıkarın. o zaman başkalarına yardım etmeyi hiç unutmazsınız. aksi takdirde birileri sıkıntı çekerken siz herşeyi unutup uykuya dalarsınız.

amk lisede ayakkabımın baş parmağına denk gelen yeri patlamıştı çorap görünüyordu , o günde şans ya amk sevgilim trip atıyordu. yanına gittim bu oturuyordu ayaklarımın dibinde bende ayaktaydım şöyle bi ayakkabıya bakıp güldü o an yerin dibine girdim hala aklımdan çıkmaz amk

@333 inşallah hepsi biter geride kalır istediğimiz yere geliriz de unutmayız be panpa

332 şu an zütünü yırtsa suratına bakmam yalnız *

yemeklerin etini en sona bıraktığımı farkedince anladım panpa

oğlum ağlıyorum amk huur çocukluğu yapmayın! :'( bu arada ciddi olanlara şuku tek tek okudum.

2 sene önce babamla galeriden vw sirocco yerine bana golf aldiginda fakir oldugumuzu anladim

ayakkabımın altında gerçek bir am boyutlarında yırtık var ve halen giyiyorum hehehhhhhehee

vay amk aklıma geldi taa bebeyken ilkokulda arkadaş beslenme getirmemişti.o fakir ben fakir 2miz benim simite talim ettiydik. küçüklerin paylaşması daha bi güzel oluyor sanki he.buruk bi mutluluk yaşadım şimdi

karpuz yiyen bebelere bakardık ağzımızın suyu aka aka sonra anneme sorardım bizde var mı diye yok,ne zaman alcaz, paramız olunca. peki der susardım uslu çocuktum ısrar etmezdim ya da yaramazlık da yapmazdım, isyan da etmezdim.

sucuk sosis salam vb. ürünler inanılmaz değerliydi bi defasında sosis yicemi bildiğimden tüm günüm çog mutlu geçmişti mesela hala hatırlarım(akşam yemiştik)

abim internet kafeye zütürdüğünde tarifsiz bir mutluluk yaşardım bi gibim yapamasam da,çıkarken de aynı şekilde üzülürdüm belki şimdi pcye o yüzden böyle bağlıyımdır kim bilir.

köfteyi falan bol ekmekle yerim çatalla böle böle,1 köfteyi 40 saatte yerim gören kibarlıktan sanar ama alakası yok hahaha

yine de güzeldi

fakir değiliz zengin de değiliz* marka kullanabilecek durumumuz olduğuna inanıyorum şu an,belki de yoktur,ama olsa da insanlardaki marka takıntısının bazı insanların fakirlik sebebi olduğunu bildiğim için avmlerden bile nefret eder hale geldim.o yüzden marka kullanmıyorum ve marka kullanmakta ısrarcı insanlara zavallı gözüyle bakıyorum böyle bi tik oluştu bende de.

insanların maliyeti 20,30 lira olan ayakkabılara yüzlerce lira döktüğü yerlerde, mağazalarda,lüksün din haline gelmiş olduğu yerlerde bulunmaktan bile büyük sıkıntı duyuyorum. bunalıyorum ve kaçmanın yollarını arıyorum