fakir oldugunuzu ilk ne zaman farketiniz

@39 panpa babamin arabasi yaris abim 98 den kalma bisi kullaniodu (neydi la) bn daha araba alamadm eksileyin su amin oglunu

burjuvaların dıbına koymaya başlamadan 1-2 gün önce
sonra meydanlarda sisteme direndim çevremdeki zengin binlerine dünyayı zindan edip eşkiyalık yaptım haraç kestim paralarını aldım.
ağlamayın huur çocukları zenginlerin iştahını kabartıyosunuz güçlü olun korkak olan onlar.

tuvalet yalnız

@7 ağlattın oç

babamın ferrari alamayıp bmw aldığı zaman

@21 ağlıyom şuan bin

up up up basligim tuttu amk up up up

@4 ağladım panpa

benim sağlığım yerinde zenginim olum

Ne fakir ne zengindik panpa ama ışıklı ayakkabı ve akülü arabam olmamıştı çok istemistim ama şimdi arabam var çok şükür

koltuk arasından düşen 10binlikler vardı böyle arama tarama yapıyordum evde onları toplayıp dondurma yalıyordum
yıllar geçti şuan uygulamalı olarak yaşıyorum

ekmek almak için çekyat altlarından 10bin aradığım zaman anladım :(

hepsine güldüm fakirler

hahha düşündümde hiç böyle bi anım yok lan

anım yok panpa fakir değilim şükür birşeyden geri kalmadım :d

babam bana para verir ben almazdım

öyle büyüdüm ben ölücem gururdan lan

3-4 yaşlarındayım markete gitmiştik, danino istemiştim tadı çok güzel bilirsiniz daninonun .almamışlardı, şekerli yoğurt o diyorlardı. ondan sonra kasaya geldkik bir de baktım ki alışveriş arabasının içinde danino. oley dedim baba danino almışsın. elim alışveriş arabasına gitti. ordan bir adam çıkıp o bizim sepetimizde dedi. gözlerim dolmuştu. bizimkiler danino almamıştı, almadılarda...

o kadar çok olayla karşılaştım ki lanet olsun amk ilk zamanını bile unuttum pgibolojim gibildi. gerçi derler ki huurlar bile bekaretini verdikleri kişiyi unutmazlar diye demek ki durumum huurlardan bile kötü

bardak çekirdek satılıyodu bakkalda birldiğin plastik bardağa doldurup 100 binnaraya(o zaman öyle derdik) satıyolardı. yani şuanki 10 kuruş falan. okula gitcektik yarım saat falan kalmış. tüm arkadaşlarım almış çekirdek yiye yiye okula gitcektik. ben de dedim evden alıp gelicem ben de çıktım eve içeri giremiyorum üstümde önlük annem temizlik yapıyodu kapıdan dedim anne 100 binnara versene bardak çekirdek alıcam. annem de yok param dedi. ben de tamam anne ama 100 binnara ya nolcak ki valla başka bişey istemiyorum dedim. annem de bağırdı hem de delicesine yok yok yoook diye kızgın bi şekilde. ben de sinirlendim inşallah geberirsin dedim sonra bi hışımda kapayı çektim patt diye ses çıktı. sonra aşşağı indim arkadaşlarım çekirdekleri çitleye çitleye gidiyordu ben de çaktırmadan arka sokaktan koşarak okul bahçesine girmiştim sonra bi köşede ağlamıştım. tabi o çekirdek çitleyenler arasında en yakın arkadaşım da beni ağlarken bulmuştu niye ağlıyosun diye falan sordu ben de ne bileyim dedim ilkten inanmadı noldu kötü bişeymi oldu dedi ben de dedem ölmüştü geçen sene o aklıma geldi dedim geçiştirmiştim halbuki hem anneme inşallah geberirsin dediğim için , hem de çektirdek alamadığım için arkadaşlarıma karşı mahcup olmamak pgibolojisiyle ağlamıştım lan bugün de böyle bir insan olmamın sebebi bu olabilir ha. bilinçaltıma yerleştiyse ? lan acaba o gün 10 kuruşu alıp çekirdek alıp arkadaşlarla birlikte yürüeyerek mutlu mutlu yiyip okulun yolunu tutsak ne olurdu sanki he ???

edit: dedem gerçekten ölmüştü ama o an gibimde bile değildi

bütün arkadaşlarımda okulda en kral çanta kıyafet varken benim okula çıplak gittiğim gün

fakir değildik babam sapıkdı.