fakir olduğunuzu anladığınız anı yazın

mahallede top oynamaktan dilimiz damağımız kuruduğunda yerde, sırf su almak için para aradığım zaman ben nabıyorum amk diye düşünmüştüm

herkez kantinden tost alırdı annem bana ekmeğin arasına peynirli yumurta koyar bide küçük şişede nesquik koyardı öyle yerdim amk sonra sınıfcak internet kafeye kaçardık hep benim para üstünü arkadaşlar tamamlardı neyse şimdi çok şükür ihtiyacımı kendim karşılıyom

aslında çok fakir değildik ama okulda kantinden gidip birşey alamazdım otobus parası vermektense yürüyerek giderdim o para ile karnımı doyurmak için hiç bi zaman iki çift ayakkabım olmadı evde pcde yok tabi arkadaşların evine giderdim oyun falan oynamak için millette ps2 ler varken ben hala ateri oynardım evde ve bir çok birsürü zorluk ben ne yaptım peki universite hayatınıda zorluk içinde yaşamamak hemde aileme faydam olsun diye askeri okula gittim 1 yıldırda astsubayım iki çift ayakkabımda var pcde var artık. Allah utandırmasın

ucuz kafelere, dandik köftecilere yılda bir kez gidebilirdim. Bir lokantaya gittiğimde her zaman elim titrerdi. Acaba para çıkmazsa diye içimi bir korku salar. Ayakkabım parçalanmış su çekse dahi hala giyiyorum. Parasızlık yüzünden hiç kız arkadaşım olmadı ve yaşımda 26. Sanırım bu gidişle bana kız gelmeside zor gibi. Adaletini gibeyim dünya.

bir başka başlığa yazmıştım ama burada da dursun amk...

yapabilecek gücü olupta parasızlık yüzünden yapamamak zordur beyler. fakat inanın bir gün hepsi bitiyor. o zaman önünüzde iki seçenek kalıyor. biri yaşadıklarınızı unutmak ve diğerlerinin arasına karışıp ev yazlık araba üçgenine dönmek. diğeri ise unutmamak.

eğer unutmazsanız size tavsiyem. içmeseniz bile sigaranızı alın, gitmek isteyip de gidemediğiniz cafe bar vs neresi varsa gidin çay, kahve içki her neyse bir duble söyleyip aldığınız sigaranızı yakın. sonrada güneşin batışını seyredin, sevdiğiniz müziği dinleyin ve başarınızın tadını çıkarın. o zaman başkalarına yardım etmeyi hiç unutmazsınız. aksi takdirde birileri sıkıntı çekerken siz herşeyi unutup uykuya dalarsınız.

* üniversiteye hergün aynı kıyafetle gittiğim zaman
• ev sahibi kapıya dayanığı zaman
• arkadaş ortamında banka aradığı zaman
• haziranda ölen enişteden kalan botlarla gezdiğim zaman
...

bi tane daha geldi aklıma

lisedeydim, yakın arkadaşlarımdan biri bana kanka benim eski ayakkabı var vereyimmi sana daha yeni sayılır atmayalım boşuna demişti. o gün belli etmedim ama çok üzülmüştüm.

kuzenlerimle buluştuğumuzda hep işim var diyip yanlarından erken ayrılırdım para harcamıyım diye o günden 4 kuzenin 3ü sıkı fıkı ben dıştayımdır.

lise son sınıfta balo vardı. tüm sınıf gidecek giriş 50 lira. kıyafetle filan 100 lira olurdu onada gidememiştim işim var diye sonrada faceye koyduğu fotolara bakıp üzülmüştüm amk

bütün entryileri okuyorum panpalar yarısını okudum sayılır. lan en önemlisi sağlık amk. sağlık var mı? tamam gerisi gelir geçer. her halimize şükredelim, hepsi sınav, dua edelim de başarıyla geçelim

lisede hiçbir kızı alıp kafeye, sinemaya zütüremedim amk içimde ukte kalan odur sadece yoksa ben lisede sarma sigara sarıp içmiş adamım parasızlık hiçbir yönden koymadıda insanın sevdiği kız başkasıyla kafeye, sinemaya giderya işte o çok koyuyo amk

ananı babanı gibiim bak yine aklıma geldi
komşunun kızının çiçekli penbe gocuğunu vermişlerdi bana sonra o kız görüp aa bu bu benim montum demişti çok küçüktüm ama utandığımı hatırıyorum.

9 yaşında babam beni ev sahibimizin tekstilinde çalıştırmaya başladı. Günde 12 saat ayakta çalışıp akşam eve geldigimde ayaklarımın acisindan aglamistim. benim peder çalışmaz hic çalışmadı bugüne kadar. 3 ay tekstilde çalıştım hiç para almadım. çocuğum zaten anlamıyorum. sonradan anladım ki evin kışlık kirası için çalışmışım. 21 yaşıma geldim üniversite okuyorum. hala pederden bi kuruş görmedim. kısacası bi yandan ağlayıp bi yandan çalışınca anladım fakir olduğumuzu.

Karne günü sınıfta okul kıyafeti ile gelen tek kişi bendim. Lise 1 ilk günü yırtık ayakkabı ile gitmiştim. Okul kıyafetleri 3-4 gün gecikti diye okula gitmemiştim ayakkabım yoktu. Babam okul kıyafetini almak için arkadaşından 500 lira borç almıştı(Denizcilik Lisesi Kıyafetleri pahalı)Tek marka olan eşyam Reetak ayakkabım onuda staj gördüğüm demircide 2 hafta çalışıp almıştım. Param olmadığı için evden çıkmıyorum ve kimseyle konuşmadığım için akıcı olan konuşmam gitti ve kekemelik başladı.Bu yaz arkadaşlarımın çoğu tatile gidiyor deniz kenarında yazlıkları var bende evde boş boş oturacaktımki amcam yarın çalışırmısın dedi bende evet dedim villalara gizli ışık bandı yapıyoruz evin sahibi 24-25 yaşınca çalışmıyor ve 20-22 yaşında kızıl saçlı güzel bir eşi ve audi arabası var ve zoruma gidiyor her gelişinde. Aylık 600 liraya çalışıyorum üzerime 3-5 parça düzgün kıyafet alacağım ilk defa ama kıyafet almaya gitmek için abimden kıyafetlerini isteyeceğim 4-5 saatliğine (Abim üni2 ye geçti onun kıyafetleri iyi olmak zorunda adam üniye gidiyor)Bari lise 4'te düzgün giyinim. Evet liseliyim bu üyelikte benim değil üniye giden abimin üyeliği buda girdiğim ilk entry.

ilkokuldayken kışlık mont alamayıp annemin bana mont dikişinde
bi bayram sonrası anne ve babamın biriktirdiğimiz 30 milyon u istediğinde
aylardan sonra ilk defa beyaz da olsa et yediğim de
bayramlık dahil elbiselerimin elelalemin eskisi olduğunda
arkadaşlarım kurban bayramında AL ET ANNEM GÖNDERDi AL EVE GÖTÜR dediğinde
kışın cam kırıldığında yerine naylon çektiğimizde anladım
7. sınıfta m yardımcısının pantolonumu görüp annenlere söle sana bi pantolon alsınlar dediğinde
50 kuruş kaybedip akşama kadar ağladığımda anladım

haa çok şükür durumumuz iyi şimdi bankada 600 milyar paramız var ama unutmadım o günleri çok uzak değil yani

şaka olsun diye demiyorum gerçekten (şimdi de çok iyi değiliz ama şükür) o zamanlar baya mutluyduk be yemin ederim her akşam abim ben babam annem sobanın etrafında oturur çay içip iskanbil kağıtlarıyla 51 oynardık *

okuya okuya içim karardı dıbına koyim ne çok fakir varmış

bi ay boyunca zadece zeytin yedik sabah ve öğlen

yorganın üstüne kar yağdığında anladım. o zamanlar eski bi köy damında kalıyoruz, tavan delinmiş akşam da babam orayı naylonla kapatmış. sivasın ayazı zehmerisi fenadır. gece kar boran fırtına naylon deliniyor. tabi biz o sıra uyuyoruz. sabah bi uyandım yorganın üstü komple pırıl pırıl kar. vay amk düşünüyorum da şimdi özel üniversitede yiyecek içecek beğenmiyoruz. insan oğlu ne nankör lan.

huur çocukları şu başlığı uplayıp durmayın artık

ayakkabımın altı yırtılmıştı ayakkabı alacak param yoktu. sonra o ayakkabı yağmurda ıslandı ve leş gibi koktu tüm sınıf benimle dalga geçmişti kokar diye of amk neden hatırladım ben bunu ne zaman ayakkabı alsam duygulanırım

yuh mk oturup aglıyacam lan halinize birisi her gün yırtık ayakkabı yapıştırıyor birinin yapıştırıcı alacak parası yok biri 90 km yol yürüyor birisi hele ki @159 un evinde yemek pişmedigi gün olmuş mk benim yaşadıgım en büyük fakirlik okula harçlık zütürmeden evden zütürerek yemekti mk