akrabaların aldığı kıyafetlerle oyuncaklarla büyüdük. baba da klagib türk babası borçla harçla çocuğuna veriyo harçlığı. memur çocuğuyduk fakat borçluyduk. ama fakir olduğunu anlayamıyorsun tabi hemen. ben nasıl anladım biliyor musunuz panpalar ?

-ev sahibi para istemeye gelmişti evde misafir vardı annem sinir krizi geçirip kadına bıçak çekmişti göndermişti.
-erkek kardeşimin babamın yeni kıyafet ayakkabı teklifine hayır demesiyle anladım.
-yine o kardeşimle döner yaptırmışız yolda serseriler poşetteki dönerimizi alıp zütürdüler. o bana dedi ki " abi ben zaten toktum"
-yine o kardeşin benim küçük kıyafetleri giymesiyle anladım.
-babam markette kardeşime oğlum al en sevdiğin çikolatadan diyince baba ben sevmiyorum artık bunları diyip en ucuzunu almasıyla.
-yineo kardeş komşunun çocuğunun bilgisayarın yanindaki taburede otururken birden bana bakıp keşke bizim de olsa der gibi bakmasıyla anladım.
-benim 3 4 çift ayakkabım varken onun benim eskisini giymesiyle anladım
-benim geziye gittiğim hafta onun da gezisi olduğunu ama masraflı diye hiç babama söylemediğini gördüğümde anladım.
-mahallede birinin doğum gününde babası akülü araba almıştı. çok kıskanmıştım. hayalini bile kuramazdım çünkü. babama teklif bile edemezdim. önümüzde o arabayı sürerken anladım
-babam bana bigün ben de sana alıcam dediğinde hafif ağlamaklı "ben zaten sevmem ki" dediğimde anladım.
-geldik üniversiteye aileden alıveriş parası alıp bol bol kıyafet aldım. vizeden sonra doğru memlekete gittim. üstümde jilet gibi kıyafetler. erkek kardeşim beni görünce önce üstümdekilere alıcı gözüyle bakarak sarılmasında anladım. sabah uyandığımda okula gidiyordu yürüyerek. ben servisle gitmiştim. okuldan gelip üstüne benim lise1den kalma eski tshirtlerimi giyince anladım. bir de kendime baktım 300 tlye alışveriş yapmışım. o ise hala benim eskilerimi giyiyor. hala 1 lira harcıyor. hala içine atıyor. benim boylarımda olduğundan deri ceketimi çıkardım ona verdim bi dene nasıl olcak dedim. giydi hevesi kalmıştı çok ama sevmedim dedi. al giy dedim ben sevmiyorum senin olsun dedim. hafif ağlamaklı(her insan kıskanır) "abi ben bunu sevmedim dedi" sen giy dedi. üniye gelirken ceketi onun dolabında bıraktım. otobüse bindiğim andan inene kadar ağladım.

işte o an anladım ne kadar adi bi insan olduğumu. ailemi hak etmediğimi. benim babam öldü bir hafta önce. şimdi ben böyle bi malukatken nasıl babalık yapayım ona? şimdi söylesenize panpalar ben mi sahiplencem kardeşimi yoksa o mu beni sahiplencek. bir insanın yaşamasının tek nedeni kardeşine ilerde daha iyi bir gelecek hazırlamak olabilir mi? ben babamı kaybettim bi hafta önce. işte orda anladım fakir olduğumuzu. söylesenize panpalar. siz ne zaman anladınız fakir olduğunuzu?